«خلاصه سیدی غیب»
برای رسیدن به هدف و موفقیت باید حرکت کرد و ساکن در یک جا نماند. وقتی حرکت کنیم، مفهوم سکون را بیشتر درک میکنیم. در زندگی دو دیدگاه متفاوت وجود دارد، اول اینکه انسان فکر میکند باید خودش برای همه مسائل برنامهریزی کند، گویا هیچکس در هستی وجود ندارد و تنها است. در این دیدگاه باید خودت در هستی حرکت کنی تا با تلاش و زحمت فراوان به هدفها و خواستههایت برسی. دیگری اینکه به عالمغیب، قدرتمطلق و نیروهای مافوق ایمان دارد.
جهانبینی ابزاری است که انسان میتواند به کمک آن ضعفهای خود را بیابد و آنها را برطرف کند و به خواستههای مختلف خود برسد. در اثر داشتن دیدگاه انفرادی دچار رنج و عذاب میشویم که با جهانبینی میتوانیم از رنجها نجات پیدا کنیم. انسان وقتی میتواند، توکل کند که به صور پنهان و عالم غیب ایمان داشته باشد و بداند قدرتی وجود دارد که از انسان نیرومندتر است، اگر خداوند یا قدرتمطلق جهانهستی و ما را آفریده است؛ بنابراین شناخت و دانش بسیار زیادی دارد. حال سؤالی که مطرح میشود این است که آیا خالق من برنامهای برای من دارد؟ آیا نقشهای برای من دارد؟ انسانهایی که آرامش بیشتری دارند به نیروی مافوق ایمان دارند و توکل میکنند؛ اما افرادی که به عالم غیب ایمان نداشته باشند و فکر کنند که در حال از دست دادن زمان و عمر خود هستند، ترسهایشان عمیقتر میشود.
فردی که دیدگاه انفرادی داشته باشد و فقط خودش را ببیند به درجه ایمان نرسیده است و دائم در حال ترس است که عمرش تمام میشود و زمانش را از دست میدهد، در این صورت انسان وقتی شکست میخورد، بسیار ناراحت میشود و اگر موفقیتی کسب کند، بسیار خوشحال میشود. خداوند در کلام الله میفرماید: «اگر به شما چیزی رسید زیاد خوشحالی نکنید و اگر چیزی از دست دادید، خیلی غمگین نشوید». فردی میتواند به ایمان و توکل دست پیدا کند که نوع نگاهش تغییر کند و آرامآرام تمام هستی و انسانها برایش مهم شود، در اینصورت حس جدیدی در انسان پدیدار میشود. آقای مهندس میفرمایند: «اگر دستهای آسمانی و نیروهای مافوق کنار بروند، انسان ظرف کوتاه مدت خودش را به نابودی میکشاند».
انسان برای رسیدن به خواستههایش باید تلاش کند و نتیجه مهم نباشد، انسان مأمور به تلاش است و نتیجه هر چه شد باید پذیرفت. تمام هستی حساب و کتابی دارد و خداوند به تلاش انسان نمره میدهد. ما مالک هیچ چیز در جهان نیستیم، اگر بخواهیم به زور مالک چیزی شویم و آن را تصاحب کنیم، بدبخت میشویم. مالک اصلی همان کسی است که نقشه ریخت و جایگاه انسان را بر اساس خواست، تقدیر و فرمان الهی مشخص کرد؛ اگر به این امر ایمان داشته باشیم به آرامش میرسیم و کیفیت زندگی ما بهتر میشود. خداوند در کلام الله میفرماید: «چه بسا شما چیزی را خیلی دوست داشته باشید و برای شما خوب نباشد و چه بسا چیزی را دوست نداشته باشید و خیر شما در آن باشد».
برداشت من این است که اگر انسان فقط به یک مسئله متمرکز باشد، هنوز به درجه ایمان نرسیده است و همیشه زندگی خود را با ترس و نگرانی سپری میکند. انسان باید بداند اگر دستهای آسمانی کنار بروند، ظرف چند هفته خودش را به نابودی میسپارد. برای رسیدن به هدف همواره باید تلاش کند و نتیجه برایش مهم نباشد؛ زیرا انسان مأمور به تلاش است، نه نتیجه. همه چیز در هستی حساب و کتابی دارد، اگر بخواهد به زور مالک چیزی شود به بدبختی و تباهی میرسد، در هر جایگاهی که هستیم بر اساس خواست، تقدیر و فرمان الهی میباشد.
نویسنده: همسفر الناز رهجوی راهنما همسفر الهام (عضو لژیون سردار)
رابط خبری: همسفر پروانه رهجوی راهنما همسفر الهام (عضو لژیون سردار)
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر ثریا (عضو لژیون سردار)
ویراستار و ارسال: همسفر بهاره رهجوی راهنما همسفر معصومه (عضو لژیون سردار)
همسفران نمایندگی امین قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
145