همسفر اَسما:
وادی سوم به من میگوید: این خودِ من هستم که باید به خودم فکر کنم، حرکت کنم و مشکلاتم را حل کنم. وقتی این وادی در من نهادینه شد، احساس قدرت بیشتری پیدا کردم و فهمیدم نباید از دیگران توقع کمک داشته باشم؛ چون ریشهی توقع در نادانی است.
اغلب با خود میگوییم: "چرا دیگران خوبیهای مرا نمیبینند؟" اما اینها فریبهای نفس هستند که میخواهند انرژیمان را بگیرند. کسانی که به دیگران وابستهاند، مدام انرژی از دست میدهند و همیشه از دیگران توقع دارند.
باید بدانیم هیچکس به اندازهی خودِ انسان به خودش نمیاندیشد. هرکس باید مسئولیت زندگیاش را بپذیرد و خودش را دستکم نگیرد. نباید بگوییم: "از دست من کاری برنمیآید." برای هر مشکل باید راهحل مناسبی پیدا کرد و سپس، بعد از یافتن راه حل با تفکر و تلاش خودمان مشکل را حل کنیم.
همسفر پریسا:
ما نباید از دیگران توقع کمک داشته باشیم یا از کسی کینهای در دل نگه داریم، چون کینه نتیجهی توقعات بیجا و مانع درک و اجرای وادی سوم است. در این وادی میآموزیم که مسئولیت زندگی و مشکلاتمان بر عهدهی خودمان است و هیچکس جز خودمان نمیتواند به ما کمک کند.
اگر خودمان نخواهیم و حرکت نکنیم، هیچ تغییری اتفاق نمیافتد. این تفکر که دیگران عامل مشکلات ما هستند یا باید ما را نجات دهند، اشتباه است. هر انسان باید از گذرگاههای سخت زندگی عبور کند تا به رشد برسد، و برای ما این گذرگاه، اعتیاد است.
عبور از این مرحله نیازمند برنامهریزی، تلاش، صبر و پذیرش مسئولیت است. سلامتی در کنگره۶۰ آسان بهدست نمیآید و نیازمند زحمت است.
در پایان، باید گذشته را به یاد داشته باشیم و با امید به آینده از لحظهها استفاده کنیم. جایگاه امروز ما نتیجهی تلاش دیروز ماست، و فردای ما به تلاش امروزمان بستگی دارد.
همسفر معصومه:
در وادی سوم یاد میگیریم که هیچکس به اندازه خود ما نمیتواند به ما کمک کند. بسیاری از انسانها چون به خودشان اعتماد ندارند، همیشه محتاج کمک دیگران هستند و مسئولیت کارهایشان را به دیگران واگذار میکنند. ما باید مسئولیت زندگیمان را بپذیریم؛ چون همهچیز به خودمان بستگی دارد.
اگر با تفکر و تلاش، کلید حل مشکلاتمان را پیدا کنیم، راه برایمان هموار میشود؛ مثل درمان اعتیاد که با آمدن به کنگره۶۰ ممکن شد.
بالاترین نقش در حل مشکلات، بر عهده خودمان است و نباید از دیگران انتظار داشته باشیم. اگر هم مشکلاتی خارج از اختیارمان مثل بیماریهای ژنتیکی داشتیم، باز هم با صبر و امید میتوانیم بهتدریج آنها را مدیریت کنیم.
نباید تحت تأثیر افراد منفینگر قرار بگیریم یا به الهامات منفی گوش دهیم. شکایت و ناامیدی ما را در تاریکی نگه میدارد. باید مثل درختی محکم در برابر طوفانها بایستیم. انسان تا زنده است، باید تلاش کند و با امید زندگی کند؛ چون ناامیدی مثل موریانه روح ما را از بین میبرد.
در این وادی آموختیم که با تفکر و تصمیمگیری درست، میتوانیم مسیر زندگیمان را تغییر دهیم.
همسفر فاطمه:
هیچ موجودی به اندازهی خود انسان به خودش فکر نمیکند. بیشتر انسانها ذهنی آشفته دارند، اما با کار کردن روی افکار خود و عمل کردن به پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک، میتوانند کمکم تغییر کنند.
ما باید با تفکر، آموزش و تلاش، کلید حل مشکلاتمان را پیدا کنیم. من قبل از آمدن به کنگره۶۰، برای درمان اعتیاد مسافرم خیلی تلاش کردم، او را پیشِ مشاور، روانپزشک و جاهای مختلف بردم؛ اما فایدهای نداشت چون هم خودم آموزش نداشتم و هم از دیگران کمک میخواستم.
وقتی وارد کنگره۶۰ شدم، فهمیدم هرکس مسئول زندگی خودش است و ما برای یاد گرفتنِ حل مشکلات به دنیا آمدهایم. در نهایت، من پذیرفتم که مسئولیت زندگی و مشکلاتم با خودم است. تصمیم گرفتم با تلاش، تفکر، صبر و توکل به خدا، مسائل را حل کنم. از مشورت انسانهای خوب استفاده میکنم، اما تصمیم نهایی را خودم میگیرم.
همسفر مهناز:
هیچ موجودی به اندازهی خود انسان،برای خویشتن خویش نمیاندیشد.در وادی سوم،این حقیقت آشکار میشود،که هیچ کس به اندازهی خود تو به فکر تو نیست؛هیچ کس به اندازهی خودت دلسوز تو نیست.
آن که باید به تو کمک کند،پیش از همه خود تو هستی،نه دیگران.
از هیچ کس توقع کمک نداشته باش؛چرا که هیچ کس نمیتواند بارِ اعتیاد تو را بَر دوش بگیرد،این بار تنها بَر دوش توست،خودت باید آن را حمل کرده و بر زمین بگذاری؛حتیٰ نزدیکترین افراد مانند پدر و مادر هم نمیتواند به جای تو فکر کرده و تصمیم بگیرند.این تو هستی که باید فکر کنی،تصمیم بگیری،حرکت کنی و به مقصد برسی.اگر این چنین نباشد،هرگز به مقصد نخواهی رسید.
تایپ و ویرایش:همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)دبیر سایت
عکس:همسفر میترا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ارسال:همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بروجرد
- تعداد بازدید از این مطلب :
91