مشارکت مکتوب مسافر علی

سلام دوستان علی هستم مسافر 

هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند.

 اصولا تمام انسان ها شاید تا میزان۹۹درصد در تفکرشان مشکل است تفکر آنها بیمار است یا آن تفکر واقعی و اصل قضیه را متوجه نشده اند که در این ۱۴وادی پله پله ما می آییم مطرح می‌کنیم، وقتی این ۱۴وادی را ما کار کردیم تمام خصوصیات افکار و اندیشه ما تغییر می‌کند ،شنیده اید که میگویند پندار نیک گفتار نیک و کردار نیک سه تا پله است که اول پندار یعنی تفکر و بعد گفتار که یعنی صحبت کردن و بعد کردار یعنی عمل که بعد ما معتقدیم پندار سالم گفتار سالم و عمل سالم و صالح پس اینها به هم مربوط است ما یاد میگیریم اصلا چه کاره هستم و کجای دنیا قرار داریم و تکلیف چه است و چگونه موجودی هستیم و ماهیت ما چیست و چه وظایفی به عهده ما است که در وادی اول یاد گرفتیم با تفکر ساختار ها آغاز می‌شود 

خداوند مارا به گونه ای خلق کرده است که ما باید برای زندگی خود برنامه ریزی داشته باشیم و برای برنامه ریزی تفکر کنیم 

وادی دوم می‌گوید هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نگذاشته هیچکدام از ما بیهوده نیستیم و هیچکدام الکی نیستیم هیچکدام از ما بی ارزش نیستیم و در وادی سوم داریم هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند ما بایستی بدانیم که برای حل هر مشکل بیشترین بار بر دوش خود ما می باشد و خود ما باید بیشترین کوشش و تفکر را برای حل آن بنماییم، این را باید بپذیریم تا وقتی ندانیم در عذاب و شکنجه هستیم .

مسئولیت این کار ما بر عهده هیچ کس نخواهد بود مسئولیت مشکل ما بر عهده هیچ کس نخواهد بود مگر شخص شخیص خودمان ،بایستی به این نکته توجه کامل داشته باشیم که نقش اول مسئولیت ها یا حل مشکلات بر عهده ما می باشد.

 چرا نقش اول بر عهده ما است؟ زیرا ما در این حیات آمده ایم تا حل مشکلات را بیاموزیم ،ما می گوییم خود کرده را تدبیر است درست است که یک اشتباهی کرده باید بگوییم مرتکب اشتباهی شدی و این هم راه حلش است .

پس می گوییم خود کرده را تدبیر است ،چرا تدبیر است برای اینکه باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند.

مسافر علی لژیون یکم 

۱۴۰۴/۰۳/۰۷