استخوان لای زخم

اگر بخواهم به ساده‌ترین شکل ممکن برایتان بگویم؛ وقتی‌ من به یک سرماخوردگی جزئی دچار می‌شوم، اولین کسی‌که متوجه این بیماری در بدن من می‌شود خودم هستم و خودم باید این بیماری را درمان کنم. من خودم باید نزد پزشک بروم، دارو بگیرم و مصرف کنم، هیچ‌کس جز خود من نمی‌تواند این کارها را انجام دهد تا حال من خوب شود. در صور ظاهر بیماری، تنبلی، پرخوری‌، بی‌مسئولیتی و مسائل سخت زندگی خود را خودم متوجه می‌شوم، پیش از آن‌که کسی‌ بفهمد و در صور پنهانم چه‌ بسا افکار منفی، ناامیدی، یأس، افسردگی، حسادت و منیت را در وجود خودم حس می‌کنم، قبل از این‌که کسی متوجه شود. در سخت‌ترین مرحله از زندگی خود منتظر یاری و مساعدت‌ از دیگران بودم. وقتی زانوی غم بغل می‌کردم و منتظر‌ بودم که یک نیروی امداد غیبی از بیرون بیاید و تمام مشکلات‌ ریز و درشت من را یکی‌یکی حل کند؛ تا به آرامش برسم. این‌جا است که وادی سوم به کمک من می‌آید؛ زیرا حالا من یک کنگره‌ای هستم‌ و به وادی‌ها ایمان دارم.

وادی سوم به من می‌گوید: هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. باید بدانم که مسئولیت افکار و اندیشه‌ام را اگر به عهده‌ دیگران بگذارم تا آن‌ها حل کنند، همیشه درگیر هستم و استخوان لای زخمم است. نیروی غیبی در صورتی به یاری‌ من می‌آید که خودم هم حرکت و تلاش کنم، آن‌گاه همه نیروها به کمک من خواهند آمد. در ابتدا به‌خاطر مسافرم به کنگره۶۰ می‌آمدم؛ ولی بیش‌ترین آموزش نصیب خودم‌ شد و به این درک رسیدم که دلیل درد و رنج‌هایم این بوده است که من در گذشته درست عمل نکرده‌ام؛ چون آموزش نداشتم؛ اما اکنون با آموزش‌های کنگره۶۰ تا حدودی دری از معرفت به‌ رویم باز شده است. من آموختم وقتی با سختی‌ها رو‌به‌رو می‌شوم، تنها از قدرت مطلق (الله) یاری بطلبم. امید دارم با حرکت راه باز می‌شود و نیروهای الهی به کمک من خواهند آمد.

منبع: وادی سوم
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر پری رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) دبیر دوم سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمايندگی شهرری