خویشتن خویش؛ آغاز تغییر و تعالی

ما با شروع زندگی در این وادی؛ برای خود آغازی تازه داریم؛ آغازی که ما را به سلامتی، صلح، آرامش و آسایش برساند. این جمله برای من نویدبخش یک زندگی آرام و لذت‌بخش بود؛ ولی رسیدن به این مدینه‌ فاضله، مسیری طولانی داشت که طی کردن آن مستلزم رعایت یک قانون زیبا بود: «باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.»

وقتی تأکید جمله بر«هیچ موجودی» را دیدم، ناخودآگاه داستان خلقت انسان و عالم زر برایم تداعی شد. آن‌جا هم هیچ‌کدام از موجودات قدرت اختیار و بار مسئولیت را قبول نکردند؛ اما انسان آن را پذیرفت؛ چون فقط او بود که به خویشتن خویش آگاهی کامل داشت. خداوند هم برای تأیید او خطاب به همه‌ موجودات فرمود: من (در مورد انسان) چیزی را می‌دانم که‌ شمانمی‌دانید؛ قطعاً خداوندخوب می‌دانست‌که شاهکارخلقتش را از دو بخش صور آشکار و صور پنهان آفریده است.

صورآشکاری که پیچیده‌ترین و عظیم‌ترین شگفتی‌ها را در خود دارد و صور پنهانی که شامل نفس، روح، عقل، ذهن، آرشیو، حس‌های خارج از جسم و سایه‌هایی می‌باشد که هرکدام، خود به‌تنهایی شهر، جهان و جهان‌ها هستند. دربخش صور پنهان، نفس است که برای ما تعیین موجودیت می‌کند. ظرفیت اولیه‌ ما هم، برای پذیرش هر مسئولیتی برعهده‌ نفس است و اوست که اول و آخر ما است و برای ما در ظاهر و باطن تعیین موجودیت می‌کند.

ازآن‌جایی‌که تمام هستی بر مبنای ظرفیت تقسیم‌بندی شده است، اگر درون انسانی ظرفیت لازم برای پذیرش مسئولیتی به وجود نیامده باشد، چیزهایی که برای انجام آن مسئولیت در اختیارش قرار می‌گیرد، جز نیستی و نابودی است و نتیجه‌ای برایش نخواهد داشت. چه بسا پدر و مادرهایی که از روی محبت، بهترین رشته‌ تحصیلی را برای ادامه‌ تحصیل فرزندشان انتخاب می‌کنند؛ ولی بعد از چند سال که فرد وقت، هزینه و انرژی زیادی صرف کرد، متوجه می‌شود علاقه یا استعداد کافی برای موفقیت در آن رشته را ندارد.

این موضوع ما را به این نکته می‌رساند که: حتی پدر و مادر هم که مهربان‌ترین و نزدیک‌ترین افراد به ما هستند، به میزان خودِ ما به استعدادها، علایق و توانایی‌هایمان آگاهی ندارند. وادی سوم این مشکلات را برای ما حل می‌کند؛ چون باور ما را نسبت به موجودیتمان تغییر می‌دهد و به ما کمک می‌کند خودمان را بهتر بشناسیم؛ تا بتوانیم به نیروهای خفته‌ درون‌مان که مثل قله‌های بلند آتشفشان آرام و بی‌صدا هستند، توان حرکت بدهیم و از آن‌ها بهره‌ بیشتری بگیریم.

گاهی وقت‌ها که مشکلات غلبه می‌کنند و حس انجام هیچ کاری را نداریم، نیروی منفی به ما این‌گونه القا می‌کند که: «جسم تو بر اثر بی‌توجهی‌های گذشته ناتوان شده است و نمی‌تواند در این شرایط کار بیشتری انجام دهد.» شخصی که در مرحله‌ نفس امّاره است، فریب این حقه را می‌خورد و تصمیم می‌گیرد بیشتر استراحت کند تا به‌اصطلاح رفع خستگی شود و در واقع، کوتاه‌ترین راه را برای رسیدن به خواسته‌های خود انتخاب می‌کند.

غافل از این‌که همین بی‌تحرکی و استراحت‌های طولانی و بی‌جا باعث می‌شود سلول‌های درون جسم بیشتر ضعیف شوند و به خواب بروند. وقتی سلول‌ها به خواب می‌روند، بار الکترون‌های موجود در آن‌ها کاهش می‌یابد و شخص دچار سستی و تنبلی بیشتری می‌شود. درحالی‌که با انجام کار فیزیکی و تحرک بیشتر، بار الکترون‌ها افزایش پیدا می‌کند؛ انرژی ذخیره‌شده در آن‌ها آزاد می‌شود که در نهایت، منجر به بیداری سلول‌های به‌خواب‌رفته می‌شود.

وقتی سلول‌ها بیدار شوند، توان فرد ذره‌ذره افزایش می‌یابد و می‌تواند خود برای حل مشکلاتش اقدام کند. درواقع، صور آشکار یا جسم، ماشینی است برای حرکت در این جهان مادی و تکامل ما در جسم صورت می‌گیرد. صور پنهان هم که خود به وسعت لامکان است، نیروهای بی‌سرِ عظیمی را در خود دارد. آقای مهندس، انسان‌ها را به کوه عظیمی تشبیه می‌کنند که قله‌ این کوه (جسم) از آب بیرون است و ریشه و تنه‌ این کوه (صور پنهان) در آب است.

مقدمه‌ پذیرفتن وادی سوم، شناخت صور آشکار و صور پنهان انسان است. دروادی دوم متوجه شدیم که: همه‌ مطالب در درون و برون ما است. پس اگر صور آشکار و پنهان خود را باور کنیم، به آن‌ها ایمان داشته باشیم و در گروه یؤمنون بالغیب قرار بگیریم، ترسی از مواجه شدن با مشکلات نداریم؛ چون می‌دانیم که در درون خود، یک هدایتگر به نام روح داریم که مشاور الهی ما است و ما را به راه درست هدایت می‌کند؛ یک عقل داریم که فرّ ایزدی دارد، آرشیوی داریم که صحیح‌ترین اطلاعات و آگاهی‌ها را دارد، ذهنی داریم که با ایجاد تصاویر، زیباترین خلق‌ها را برای ما به وجود می‌آورد و برابر القائات منفی، قدرتی به نام اختیار داریم و هزاران نیروی دیگر که هرکدام، به‌تنهایی می‌تواند ما را به یک چشمه‌ جوشان و رود خروشانی تبدیل کند که به‌راحتی از همه‌ موانع عبور می‌کنیم.

توجه به خویشتن خویش به ما کمک می‌کند برای حل هر مشکلی از نیروهای درون خود کمک بگیریم، تا دانا و توانا شویم و اگر نسبت به ماهیت وجودی خودمان دانا باشیم؛ قطعاً زمانی که در مشکلات قرار می‌گیریم، برداشتی متفاوت خواهیم داشت. ما می‌گوییم اعتیاد بزرگ‌ترین تاریکی است؛ اما آقای مهندس را می‌بینیم که سال‌های سال گرفتار این مشکل بودند؛ ولی با توجه به وضعیت جسمانی و احوالات درونی خودشان، توانستند بعد از تفکر و تلاش‌های فراوان، از این گذرگاه سخت عبور کنند و از سختی‌های این مسیر، برای خودشان پله‌ صعودی بسازند که برای هزاران نفر دیگر هم قابل استفاده باشد.

اجرای قانون وادی سوم، من را نسبت به داشته‌هایم آگاه‌تر کرد و به من یاد داد؛ اگرقبل از این، با معرکه‌گیری و مقصر دیدن دیگران از حل مشکلات فرار می‌کردم، امروز مسئولیت اشتباهاتی که در گذشته انجام دادم را بپذیرم و با تفکر، صبر و کوشش بیشتر، این رنج‌ها را برای خودم تبدیل به گنج و تجربه‌های ارزشمند کنم.

به قول جناب سعدی:
نابرده رنج، گنج میسّر نمی‌شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

نویسنده: راهنما همسفر زهرا
منابع: کتاب عشق، سی‌دی‌های «وادی سوم»، «ساختن خویش»، و «سختی‌ها و ظرفیت و مسئولیت»
ویرایش وارسال: همسفر مریم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد