همه در یک مسیر هستیم

بنام قدرت مطلق

هفتمین جلسه از دوره سوم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی لواسان به استادی  مسافر مجتبی، نگهبانی مسافر حسین و دبیری مسافر احمد در روز چهارشنبه تاریخ 7 خرداد ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ با دستور جلسه "وادی سوم و تاثیر آن روی من" آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد: 

اول از همه خدا را شکر می کنم که با کنگره آشنا شدم. شاکرم که توانستم از سمت تاریکی ها به طرف نور حرکت کنم. از آقای مهندس تشکر می کنم که این بستر را فراهم نمودند تا بتوانیم سفر کنیم و از سمت بدی ها به طرف خوبی ها حرکت کنیم ، زندگی بهتری داشته باشیم و دیگر مشکلات قبل را نداشته باشیم. اعتیاد بهای کنگره است تا بتوانیم سفر کنیم و به آرامش و آسایش برسیم. از راهنمایم تشکر می کنم که باعث شد من بتوانم دوباره این جایگاه را تجربه کنم و آموزش بگیرم. همچنین بتوانم خدمت گزار باشم. دستور جلسه وادی سوم است. هیچ موجودی به میزان خود انسان ، به خویشتن خویش فکر نمی کند. اکثر شما ها درک کردین که هیچ کس به اندازه خودش نمی تواند به خودش فکر کند. یک سری اتفاقی داخل دو هفته اخیر رخ داد و من برگشتم به شغل قبلی خودم اما این دفعه یک مجتبی جدید و وقتی من را دوباره ملاقات کردند گفتند که چقدر تغییر کرده ای. همه این ها را من از کنگره ، راهنمای عزیزم و آقای مهندس دارم. اینکه اگر من به خودم فکر نمیکردم ، اگر راهنمایم به من فکر نمیکرد که اینجا نشسته بودم. هر چه هست از کنگره هست.

خیلی ها قبلا می آمدند به من در مورد کنگره 60 می گفتند اما من نمیپذیرفتم و می گفتم امکان ندارد اعتیاد را درمان کرد. آمدم کنگره خدا را شکر سفر کردم و در حال حاضر از حال خوبی برخوردار هستم. آرامش و آسایش دارم. داخل خانه به من اطمینان دارند. دیگر احساس نا امنی نمی کنند و همه این اتفاقات ، اذن خداوند و نتیجه آمدن به کنگره و زحمات آقای مهندس است. وجود راهنمایان کنگره است که از دل تاریکی یک رهجو را خارج می کنند و به سمت نور او را سوق می دهند و به عبارتی او را احیا می کنند. در رابطه با دستور جلسه می توانیم از دو جهت خویشتن را نگاه کنیم. یکی اهل بیت درونی من مانند نفس من ، روح من و یا جن من و دیگری می توانیم برادر لژیونی های خود را در نظر بگیریم. همگی ید واحده هستیم که در یک مسیر حرکت می کنیم تا بتوانیم از این درد بزرگ بکاهیم. تا انسان ها بتوانند درد و رنج کمتری داشته باشند. حتی بیماری هایی بزرگی مانند سرطان و کلیت که در آن کنگره پیشرو است. وقتی که من تازه وارد آمدم کنگره خویشاوندان به من فکر می کردند. من اگر دیگران را خویشتن خود ندانم اصلا خصلت انسانیت ندارم. ما به کنگره می آئیم که محبت به یکدیگر یاد بگیریم ، بخشش را یاد بگیریم. بقل کردن در پارک انرژی فراوانی به ما میدهد. ممنون که به صحبت هایم گوش دادید.

عکس: مسافر علیرضا

تایپ: مسافر سینا