قانون مسئولیت‌پذیری حاکم بر تمام هستی

فلسفه و پیام وادی سوم ، مسئولیت‌پذیری و شناخت خویشتن است  و دلیل مطرح‌شدن آن، این است که، واقعیت موجود در جامعه و در درون انسان‌ها، چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، درست عکس مفهوم این وادی است.

در طول تاریخ این تفکر به‌وجود آمده که شاید دیگران بتوانند بیشتر از خود ما به ما کمک کنند؛ ولی در وادی سوم این قانون وجود دارد؛ که مهم نیست ما آن‌را بپذیریم یا نه؛ بلکه این یک حقیقت است: هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.

معنای این جمله، جایی نمودار می‌شود که اغلب انسان‌ها نمی‌پذیرند اتفاقاتی که برای ایشان پیش می‌آید، ریشه در خواست خودشان دارد و خود آن‌ها آن را به‌وجود می‌آورند. بعضی در ظاهر می‌پذیرند؛ ولی در باطن هنوز نپذیرفته‌اند و باور ندارند.

اکثر آن‌ها سؤال می‌کنند که: «چرا؟» اگر کسی این وادی را درک کرده باشد، قادر به پاسخ‌گویی به این سوال خواهد بود. همه انسان‌ها در یک حد متعادل و مساوی از یک نقطه آغاز حرکت کرده‌اند و در ادامه، خواسته و تغییر و تنوع به‌وجود آمده است. با تغییر خواسته‌ها، تغییر بیشتری در خلقت به‌وجود آمد.

ما از یک نقطه شروع کرده‌ایم و باید به نقطه‌ای دیگر برسیم. هر کدام از ما نسبت به درجه تکامل خود، در نقطه‌ای دیگر قرار داریم. همه ما طبق پیام آسمانی، الزاما این مسیر را طی می‌کنیم. حال یکی در ابتدای راه است، دیگری در میانه راه و فردی دیگر در پایان راه است و حتی شاید فردی هنوز شروع نکرده باشد؛ ولی به‌هرحال، طی‌کردن این مسیر الزامی است.

اگر انسان به موجودیت انسانی خویش پی ببرد و آرام‌آرام با خود آشنا شود، خواهد فهمید که جایگاه‌های اصلی، جایگاه‌های بیرونی نیستند.

همه مشکلات از همین‌جا نشات می‌گیرد که ملاک نظر اغلب انسان‌ها، جایگاه‌های بیرونی است، نه درونی و درک این موضوع بسیار سخت است. این سؤال همیشه با انسان‌ها هست که، چرا من؟ چرا این اتفاق‌های بد برای من می‌افتد؟

اگر بدانیم که در مسیر تکامل، نیازمند این تجربه بوده‌ایم، دیدگاه ما نسبت به زندگی تغییر خواهد کرد.

در تجربه، جهل و رهایی، آقای مهندس می‌فرمایند: آب حیات در ظلمات است؛ رهایی و آزادی ما در ظلمات جهل و اعتیاد بود.

خیلی از افراد هنوز در تاریکی به‌سر می‌برند؛ چراکه روشنایی را ندیده‌اند و همیشه با قوانین در جنگ هستند.
اغلب می‌شنویم که می‌گویند: از آن‌جا که مسئول به‌دنیا آمدن ما خودمان نیستیم، چرا باید مسئولیت زندگی را به‌عهده بگیریم

گاهی می‌گویند «تلخی زندگی ما حاصل تربیت نادرست پدر و مادر و محیط اطرافمان است» همان‌طور که قبلا گفته شد، برای پاسخ ابتدا باید مفهوم خواست، تقدیر و فرمان را درک کرد؛ باید گفت که هیچ غرامت و تاوانی، سنگین‌تر از تاوان جهل و نادانی نیست؛ و رسیدن به این نقطه، دانایی بالایی را می‌طلبد.

قانون مسئولیت‌پذیری بر هستی حاکم است. هر فردی در هر جایگاهی که هست، دقیقا به خواست خود، منطبق با درجهٔ تکامل و ادامه تکامل خود قرار دارد؛ هم در جایگاه درونی و هم بیرونی و باور این موضوع، بسیار سخت و دشوار است.

فلسفه این وادی، به موجودیت خود ما متصل است؛ باید بدانیم که چه بپذیریم و چه نپذیریم، حقیقت این است که اگر تمام دنیا جمع شوند و بخواهند به فردی کمک کنند؛ اگر خود شخص خواسته نداشته باشد و نخواهد، نمی‌توانند به آن شخص کمک کنند.

این وادی بیان می‌کند که قانون مسئولیت‌پذیری بر تمام هستی حکم‌فرما است. هیچ‌کس بیشتر از خود ما، ما را نمی‌شناسد و به فریاد ما نخواهد رسید.

منابع:
کتاب وادی عشق
جهان‌بینی استاد امین

نویسنده: ایجنت همسفر پروانه

ویراستار: همسفر رضوان رهجو راهنما همسفر نرگس (دبیر سایت)

ارسال: همسفر مریم (نگهبان سایت)

همسفران نمایندگی صبا