استاد امین در سیدی «غیب» میگویند: ما در جشن دیدهبان هستیم؛ من ۱۰ سال نشستم و حالا شروع کردم؛ ۲ سال گذشته من حدود ۷۰ تا ۱۰۰ مسافرت رفتهام، جابهجا شدن خوب است. من سکون زیادی داشتم؛ اما الآن حرکت شده است. وقتی حرکت را تجربه کردم مفهوم سکون را متوجه شدم. من یک زمانی سختم بود از پلهها بالا بروم و فکر میکردم بهخاطر کهولت سن است؛ ولی بعد فهمیدم بهخاطر سکون است و این خیلی مهم است که انسان این را متوجه شود. گاهی انسان فکر میکند همهچیز را خودش به تنهایی باید انجام بدهد، برنامهریزی کند، حرکت کند تا به خواسته و هدفش برسد انگار که هیچ کسی وجود ندارد.
استاد امین میگویند: من از یکجا به بعد شروع به یاد گرفتن جهانبینی کردم. من دنبال راههایی بودم که خواستههایی که در زندگی دارم به آنها برسم و خواستههام خیلی برام مهم بود. جهانبینی یک ابزاری است که به من کمک میکند اشکالات خودم را پیدا کنم؛ از مصیبتها و عذابها خارج بشوم و به چرخه زندگی برگردم. یک جایی به خودم نگاه کردم انگار من در آن تفکرات تنهای تنها بودم. درست است اطرافیانم را داشتم؛ ولی دیدگاهم انفرادی بود؛ یعنی احساس نمیکردم صورپنهانی هم وجود دارد، یک خالقی وجود دارد و من آن را نمیدیدم. کسی که هستی را آفریده و دانش خیلی بالایی دارد و من یکی از آن موجودات خیلی کوچیک در هستی هستم. در این جهان هستی ما باید یاد بگیریم که توکل کنیم، اینکه یکی است که بسیار بزرگ و قدرتمند.
کسی که فکر میکند خودش است، خود این فرد هنوز به درجه ایمان نرسیده است همیشه درحال تلاش، جنگیدن و مبارزه کردن است؛ چون همیشه در ترس و آشوب است که نکند وقتم تمام بشود، نکند به خواستههایم نرسم، نکند یکی دیگر جای من را بگیرد. خداوند در کلامالله فرمودهاند؛ اگر به شما چیزی رسیده است، به موفقیتی رسیدهای خیلی خوشحالی نکنید؛ اگر یکچیزی را هم از دست دادید خیلی غمگین نشوید. ایمان را میتوانیم در کسانی پیدا کنیم که توکل میکنند که دیدگاهشان عوض شده است و به بقیه انسانها اهمیت میدهند؛ چون میدانند خودشان هم بازیگرند و یک احساس درون انسان بهوجود میآید و من این را در آزمونهای که در زندگی دادهام، دیدهام و متوجه شدهام که یکسری جاها من نیستم.
آقای مهندس میگویند: اگر دستهای آسمانی کنار بروند انسان ظرف چند هفته خودش را به نابودی میکشد. غیر از ما سیستم و ساختار دیگری وجود دارد؛ اینها نشانههایی است که انسان میتواند به آن پیببرد. خداوند فرمودهاند: انسان تو تلاشت را بکن نتیجهاش دیگر به تو ربطی ندارد مأمور به تلاش هستی نه مأمور به نتیجه. خداوند به تلاش شما و به حس شما نمره میدهد، ما باید با احساس خوب تلاش کنیم و باید نیت داشته باشیم، تلاش کنیم و حرکت در مسیر درست داشته باشیم. ما مالک هیچچیز نیستیم؛ اگر بخواهیم مالکش باشیم بدبختیم. مالک همهچیز خداوند است. یک چیزهایی خواسته، تقدیر و فرمان الهی است. اگر انسان این را متوجه شود در زندگی بهجای اینکه حرص یکسری مسائل را بخورد من نمیگویم؛ استرس، فشار و ترس از بین میرود ولی بسیار کاهش پیدا میکند در این صورت کیفیت زندگی بهتر میشود.
برداشت من از سیدی غیب این است که ما باید بدانیم یک نیروی مافوق در هستی وجود دارد که مالک کل هستی است و ما باید در مسیر خواستههایمان تلاشمان را بهکار گیریم؛ ولی اگر نشد ناراحت نشویم و بدانیم در آن زمان و مکان به صلاحمان نبوده است. زمانی که یکچیزی از ما گرفته شد؛ ناراحت نشویم و اگر به موفقیتی هم رسیدیم زیاد خوشحال نشویم و ما باید همیشه و در همه کارهایمان به خداوند توکل کنیم.
نویسنده: همسفر حدیث رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ویرایش و رابط خبری: همسفر حمیده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ویراستاری: همسفر اسما رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارگ کرمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
40