استاد امیندژاکام، در ابتدای سیدی «غیب» فرمودند: در زندگی دو دیدگاه متفاوت وجود دارد:
۱- انسان فکر میکند که همیشه باید همهچیز را خودش برنامهریزی کند گویا در هستی هیچکس و هیچچیز وجود ندارد؛ پس باید حرکت کند، برنامهریزی کند و به خواستههایی که در زندگی دارد با تلاش و زحمت برسد.
۲ـ انسان فکر میکند یک سیستم و یک آفرینشی وجود دارد، یک نیروی مافوق و قدرت مطلقی وجود دارد؛ زمانی که انسان با دیدگاه اول شروع به حرکت کند متوجه نمیشود که یک صور پنهانی وجود دارد و نمیداند که یک تصویر بزرگتری در جهان وجود دارد. خداوندی که ما را آفریده است از ما نسبت به خودمان شناخت بهتری دارد و همه ما معتقد هستیم که این خالق مهربان، رحمان و رحیم است و عشق و محبت زیادی دارد.
اینجا مسئلهی یُومِنونَ بِالغَیب پیش میآید که اول سوره «بقره» گفته میشود: چه کسانی از پرهیزکاران هستند که به رستگاری میرسند؟ کسانی که خوبی میکنند، کسانی که نماز را برپا میدارند و یُومِنونَ بِالغیب؛ یعنی کسانی که به صور پنهان اعتقاد دارند. انسان اگر احسان کند و کارهای خوبی انجام دهد و عبادت کند؛ ولی در عمل یُومِنونَ بِالغیب نباشد و اعتقادی نداشته باشد، ترس و وحشت در او خیلی عمیقتر میشود؛ دلتنگی خیلی عمیقتر میشود و همهچیز تشدید میشود.
انسانی که فکر میکند فقط خودش است؛ هنوز به درجه ایمان نرسیدهاست و همیشه در حال تلاش و جنگ و مبارزه است؛ زیرا همیشه در حال ترس و آشوب است و این شرایط برای او یک وضعیتی را بهوجود میآورد که وقتی به موفقیت دست پیدا میکند به خوشی خیلی زیادی میرسد و وقتی شکست را تجربه میکند دق مرگ میشود؛ یعنی همه چیز را بهصورت غیرمتعادل زیاد میکند. در کلامالله آمده است: اگر به موفقیتی دست یافتید خیلی خوشحالی نکنید و همینطور اگر چیزی را از دست دادید خیلی غمگین نشوید؛ بنابراین کسانی میتوانند ایمان را پیدا کنند و توکل کنند که نوع نگاهشان را تغییر بدهند؛ وقتی دیدگاهشان را تغییر دادند همه اجزای هستی و انسانهای دیگر برایشان مهم میشوند؛ چرا؟ زیرا متوجه میشوند که در این صحنه تئاتر زندگی، بازیگر هستند و اگر بازی دیگری خراب شود بازی خودشان هم خراب میشود.
استاد امین در ادامه فرمودند: اگر انسان در زندگی یُومِنونَ بِالغیب باشد، به اتفاقاتی که در زندگی برایش رخ میدهد، خیلی حساس نمیشود، از آرامش بیشتری برخوردار است و متوجه میشود که لَیسَ لِل انسانَ اِلا ما سَعی؛ یعنی ای انسان تو تلاشت را بکن، نتیجهاش دیگر به تو ربطی ندارد. انسانها مامور به تلاش هستند مامور به نتیجه نیستند.
خداوند مسیر را برای انسانها بر اساس خواست، تقدیر و فرمان الهی مشخص میکند؛ در نتیجه اگر اتفاقی نیفتاده، حتماً به صلاحمان نبودهاست؛ مانند فیلم محمد رسول الله، زمانی که در جنگ ٱحد شکست خوردند، گفتند: آزمون الهی است و زمانی که پیروز شدند، گفتند که توفیق الهی بودهاست؛ مانند همان جملهای که ما در کنگره داریم یا میبریم یا میآموزیم.
نویسنده: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر طیبه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
ویراستار و ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بروجن
- تعداد بازدید از این مطلب :
243