گروه خانواده - باید مسئولیت خودمان را در هر زمینه‌ای بپذیریم

سلام دوستان، زهره هستم یک همسفر
وادی سوم با واژه‌ای قدرتمند آغاز می‌شود: "باید دانست که هیچ موجودی به‌اندازهٔ خود انسان، به خویشتن خویش نمی‌اندیشد."
این وادی برای من نقطه‌ی آغاز بود. آغازی برای پذیرش مسئولیت‌ها و روبه‌رو شدن با واقعیت‌های زندگی .
در این مسیر یاد گرفتم که مسئولیت زندگی، انتخاب‌ها و حتی مشکلاتم تنها بر عهدهٔ خودم است. آموختم که برای تغییر شرایط، ابتدا باید از درون خودم آغاز کنم.
سال‌ها در کنار یک مصرف‌کننده زندگی کرده‌ام و این تجربه، آسیب‌های بسیاری برایم به همراه داشته؛ چه از نظر روحی و چه از نظر روانی. اکنون درک می‌کنم که من نیز درست مانند مسافرم
نیاز به آموزش دارم. باید خودم را  به خاطر حال خوب خودم، خانواده‌ام و فرزندانم بسازم.
در کنگره آموختم که منتظر نمانم دیگران برایم کاری بکنند؛ من باید برخیزم، قدم اول را بردارم و اشتباهاتم را بپذیرم. کسی جز خودم مسئول حل مسائل زندگی‌ام نیست.
برای رسیدن به آرامش و آسایش، لازم است نیروهای منفی را از خودم دور کنم و مسیر درست را با آگاهی و درایت بیابم. این وادی به من آموخت که با دانایی و جسارت، می‌توان هر مانعی را از سر راه برداشت. با تشکر فراوان

سلام دوستان، زکیه هستم یک همسفر
"هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند". من قبل از اینکه وارد کنگره ۶۰ شده و با  وادی سوم آشنا بشوم، تمام مشکلاتی راکه در زندگی برایم پیش می‌آمد به گردن دیگران می‌انداختم و دیگران را صد درصد مقصر می‌دانستم. من هیچ‌وقت مسئولیت اشتباهاتم را نمی‌پذیرفتم. همیشه انتظار داشتم اطرافیانم، مسافرم یا پدر و مادرم مشکلات را برایم حل کنند. اصلاً این آگاهی را نداشتم که باید خودم تفکر کنم و به فکر خودم باشم. حالا می‌فهمم که این خود انسان هست که نقش اصلی رادر رسیدن به هدف‌هاش ایفا می‌کند نه دیگران.

سلام دوستان، الهام هستم یک همسفر
"باید دانست هیچ موجودی به اندازهٔ خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند". وقتی پای درس این وادی نشستم، متوجه شدم که چگونه سال‌ها عمر خود را به بطالت گذرانده‌ام. سال‌ها بابت تمام ناکامی‌های زندگی‌ام دیگران را مقصر دانستم و به خودم اجازه دادم که در حالت سکون باقی بمانم و هیچ تلاشی نکنم؛ زیرا تصورم این بود که من مقصر نیستم، سرنوشتم همین است، اطرافیانم مقصرند، پس فقط باید تحمل کنم. خدا را شاکرم که امروز آموختم چگونه درست تفکر کنم و به نشخوارهای ذهنی‌ام توجه نکنم. اکنون مسئولیت کارهایم را می‌پذیرم و خوب می‌دانم که لازمهٔ این پذیرش، زمان و صبوری است. پس در کنار پذیرش مسئولیت و صبوری، از راهنمایی راهنمایان کنگره ۶۰ بیشترین بهره را می‌برم و آموزش‌های این بزرگواران را چراغ راه خود قرار می‌دهم تا ان‌شاءالله بتوانم در مسیر درست و مستقیم بمانم و مستدام باشم. با تشکر.

سلام دوستان، نجمه هستم یک همسفر
وادی سوم می‌گوید: «باید دانست هیچ موجودی به‌اندازهٔ خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.»
آقای مهندس در یکی از سی‌دی‌ها می‌فرمایند: «ما باید مسئولیت خودمان را در هر زمینه‌ای بپذیریم.»
با تفکرما می‌توانیم کلید مسیر زندگی‌مان را پیدا کنیم.
من در این وادی آموختم که نباید از هیچ‌کس انتظاری داشته باشیم؛ باید کارهایم را خودم انجام بدهم و همیشه با امید به زندگی نگاه کنم، چون پس از هر شب سیاه روشنی فرامی‌رسد.

نویسندگان: همسفران زهره، الهام، زکیه و نجمه رهجوهای راهنما همسفر بتول (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر وجیهه رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون دوم)، رابط خبری
گردآوری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون اول)، دبیر سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون اول)، نگهبان سایت
گروه سایت همسفران نمایندگی غزالی مشهد