چهاردهمین جلسه از دوره شصت و هشتم سری کارگاههای آموزشی خصوصی خانمهای مسافر و همسفر نمایندگی ارغوان تهران، با استادی مسافر بهارک، نگهبانی مسافر عاطفه و دبیری همسفر روحانگیز، با دستور جلسه «وادی سوم و تأثیر آن روی من» روز یکشنبه ۴ خردادماه، رأس ساعت ۱۴:۰۰ آغاز به کار نمود.
سخنان استاد:
سلام دوستان، بهارک هستم مسافر.
پیش از هر چیز باید بگویم بسیار خوشحال و خوشبختم که خداوند این سعادت را نصیبم کرد تا امروز در این جایگاه، از طرف لژیون دهم، در خدمت شما عزیزان باشم.دستور جلسه این هفته وادی سوم است. تیتر این وادی میگوید: «باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمیکند.»
واژهٔ «باید» در این جمله، نهتنها جنبهی خواهشی ندارد بلکه تأکیدی است. اگر قرار بر خواهش یا پیشنهاد بود، از عباراتی نظیر «ممکن است» یا «شاید» یا حتی «لطفاً» استفاده میگردید. اما «باید» بهمعنای حکم قطعی و غیرقابل انکار است؛ گویی آب پاکی را روی دست ما ریختهاند و باید بپذیریم که راهحل تمام مشکلات، در دستان خود ماست.
هیچکس بهاندازه منِ بهارک، نسبت به مسائل و مشکلات بهارک فکر نمیکند. وقتی سطح توقع خودم را از خانواده، راهنما، کنگره و اطرافیان پایین بیاورم و آموزشهایی که دریافت میکنم را بهصورت کاربردی و عملی در زندگی به کار ببندم، تازه قدم در مسیر اصلاح برداشتهام.
برنامههای آموزشی کنگره، صرفاً تئوری نیست، بلکه برنامهای عملیاتی و اجرایی است. تنها آموختن کافی نیست؛ باید آن آموزهها را به کار بگیریم تا بتوانیم از آنها نتیجه بگیریم. در ابتدا باید مشکلاتی که با آنها در حال دستوپنجه نرم کردن هستیم را بپذیریم.
مشکلاتی که امروز با آنها مواجه هستیم، الزاماً محدود به مصرف مواد مخدر نیست. مثلاً ممکن است یک بیماری جسمی باشد که اگر در سالهای گذشته برای معاینه و چکاپ اقدام میکردیم، در همان مراحل ابتدایی شناسایی و درمان میشد. اما حالا، چون از آن غافل شدهایم، پیشرفت کرده و به نقطهای رسیده که درمان آن دشوار شده و اذیتمان میکند. یا حتی ممکن است قبضهای پرداختنشدهای باشند که امروز منجر به قطع آب، برق یا تلفنخانهمان شدهاند.
تمام این موارد نشاندهنده این حقیقتاند که ما خودمان بذر مشکلاتمان را سالها پیش کاشتهایم، با سهلانگاری آنها را آبیاری کردهایم و امروز با رویش علفهای هرز آن، در جنگل زندگیمان مواجهیم. وقتی بپذیریم که خود ما مسئول شکلگیری این وضعیت هستیم، دیگر از دیگران انتظار معجزه نخواهیم داشت، بلکه درک خواهیم کرد که مسئولیت حل مسائل، بر دوش خود ماست.
این وادی، تأثیر بسیار مثبتی در زندگی شخصی من گذاشت. خاطرم هست در دوران مصرف، وقتی متوجه شدم که اعتیاد ممکن است ریشه ژنتیکی داشته باشد، پدرم را بیچاره کردم و با اینکه او اصلاً مصرفکننده نبود، تقصیرها را بر گردنش میانداختم و میگفتم: «تقصیر شماست. حتماً ریشه اعتیاد در خانواده شما بوده و باعث شدید که من معتاد به دنیا بیایم و حالا رهایم کردهاید.» و مدام با بغض، اندوه و سرزنش، پدرم را ملامت میکردم.
اما با ورود به کنگره، نگرشم تغییر کرد. متوجه شدم که حتی اگر ریشه اعتیاد ژنتیکی باشد یا عوامل ناخواستهای در کار باشد، باز هم مسئول شرایط امروز من، خودم هستم. تمام انسانها در زندگی با مشکلاتی روبهرو میشوند؛ برخی نتیجه عملکرد خودشان است، برخی نیز حاصل عوامل بیرونی یا تقدیر. اما حالا که با این مسائل مواجهیم، مهم این است که چگونه با آنها برخورد میکنیم.
من با ورود به کنگره، متوجه شدم که باید آموزش ببینم، گوشبهفرمان راهنما باشم، مسیر تفکر سالم را در پیش بگیرم، برنامهریزی داشته باشم و آموزشها را کاربردی سازم. البته در این مسیر میتوانیم از افراد شایسته و مورداعتماد مثل راهنمایمان کمک بگیریم، اما تا زمانی که خودمان نخواهیم و عمل نکنیم، مشکلاتمان حل نخواهد شد.
در نهایت، این ما هستیم که انتخاب میکنیم یا راه درست و مستقیم را در پیش بگیریم و برای حل مشکلاتمان اقدام میکنیم یا اینکه به آموزشها توجهی نکنیم و هیچ کاری انجام ندهیم و راه بیعملی را در پیش بگیریم.
باید بپذیریم که مسئول زندگی ما، خودمان هستیم. نه اینکه بگوییم این سرنوشت ما بود، یا مثلاً بگوییم خواست خدا بوده که زندگی من اینطور شده، خدا خواسته که من معتاد شوم و خودم اصلاً نقشی در آن نداشتهام.
باید اشتباهاتمان را بپذیریم و بگوییم: «خودکرده را تدبیر هست.» اگرچه روزی اشتباهی مرتکب شدهایم، اما اکنون این توان را داریم که مسیر درست را انتخاب کنیم، آموزش ببینیم، فرمانبردار باشیم، سختیها را به جان بخریم، تفکر و تدبیر را به کار بندیم، و با تمام توان برای حل مشکلاتمان اقدام کنیم.
تایپ: مسافر ندا لژیون دهم - نمایندگی ارغوان تهران
عکس: مرزبان خبری مسافر هانا - نمایندگی ارغوان تهران
بازبینی و ارسال: همسفر فاطمه
- تعداد بازدید از این مطلب :
41