سلام دوستان جلیل هستم یک مسافر.
وَ أَن لَّیسَ انسانِ إِلَّا مَا سَعَیٰ (نجم ـ ۳۹)
در وادی اول آموختیم که برای هر ساختاری باید تفکر کرد، برای داشتن یک زندگی خوب یا رهایی از دام اعتیاد، برای مفیدبودن باید فکر کنیم. دومین وادی هوشیارمان کرد که بیهوده نیستیم، در سختترین شرایط نیز ارزش و استعدادی در ما وجود دارد؛ اما وادی سوم این پیام را میرساند که هیچ موجودی به اندازهٔ انسان به خویشتن خویش توجه نمیکند. در اعتیاد من کسی نقش نداشت، بهجز خودم فرد دیگری نیز نمیتواند مرا از این دام رها کند. من اگر کار خطایی انجام دهم، بهزودی باید شاهد نتیجهاش باشم. اکنون با تفکر دست به زانوی خود نهاده و برای گام برداشتن در مسیر درمان از زمین بلند شدهام. باید برای تمام تخریبها بهایی پرداخت کنم و راهی برای جبران بیابم و زندگی را سروسامان بدهم، زندگی در اختیار من باشد، آن را بهگونهای که شایسته است بسازم. اکنون بسیار سپاسگزار و خرسندم که در کنگره حضور دارم و با مشورتگرفتن از اساتید پایههای زندگی را مستحکم میکنم، اشتباهات را میپذیرم و برای حلکردن آنها با تفکر بهترین تصمیم را خواهم گرفت.
نویسنده: مسافر جلیل از لژیون پانزدهم
ویرایش: مسافر ایمان از لژیون پانزدهم
ارسال: مسافر مرتضی
نمایندگی رضوی مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
58