English Version
This Site Is Available In English

خوداندیشی هدیه‌ای برای انسان‌ها‌ است.

خوداندیشی هدیه‌ای برای انسان‌ها‌ است.

سلام دوستان زهره هستم یک همسفر

در مورد دستور جلسه «باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند».
به نظرم، اولین قدم رشد واقعی، روبه‌رو شدن با خود واقعیت است. این که بدون ترس،قضاوت، بنشینیم و از خودمون بپرسیم: من واقعاً کی‌ام؟ چه چیزهایی من را خوشحال یا ناراحت می‌کنند؟ آیا خودمان را همان‌طوری که هستم، می‌پذیرم یا فقط نقاب می‌زنم؟ این جمله یادآور می‌شود که هیچ‌کس جز خود ما نمی‌تواند برای شناخت خودمون کاری کند. اگر خودمان به خودمان فکر نکنیم، هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند جای ما این کار رو انجام دهد. پیشنهاد می‌کنم هر کسی امروز فقط ۵ دقیقه با خودش خلوت کنه، بی‌دروغ، بی‌نقاب. فقط بنشیند و ببینید درونش چی می‌گذرد... شاید ٱن‌جا جواب خیلی چیزها رو پیدا کند. انسان تنها موجودی‌ست که می‌تواند از خودش فاصله بگیرد، به خودش نگاه کند، خودش را نقد کند، قضاوت کند؛ حتی بخواهد خودش را تغییر دهد. این توانایی، گاهی منبع رنج است؛ اما در عین حال فرصت رشد و تعالی نیز است.همین خود اندیشی باعث می‌شود انسان آثار هنری خلق کند، به اخلاق بیندیشد، به دنبال معنا بگردد؛ حتی در تاریکی‌ها نور بسازد. ما تنها موجوداتی هستیم که می‌توانیم با خودمان وارد گفت‌وگو شویم. گاهی با خودمان می‌جنگیم، گاهی آشتی می‌کنیم، و گاهی به صلح درونی می‌رسیم. اما این موهبت، یک مسئولیت هم است. وقتی ما می‌توانیم به خودمان فکر کنیم، باید هم مراقب باشیم چه چیزهایی را به ذهن و قلب‌مان راه می‌دهیم. باید از این توانمندی برای خودشناسی، خودسازی و زندگی آگاهانه استفاده کنیم، نه برای سرزنش، انکار یا فرار. خوداندیشی، هدیه‌ای است که فقط انسان دارد. بیایید قدرش را بدانیم و از آن پلی بسازیم برای رشد، آرامش، و معنا وادی سوم توقع من از دیگران را قطع می‌کند و این را به من می‌آموزد که هیچ کس به جز خود من نجات دهنده زندگی من نیست و من با توانمند کردن خود می‌توانم از سختی‌ها عبور کنم و به رشد برسم و بزرگترین تاثیر آن در من همین از بین بردن توقع از دیگران است خداوند را سپاس می‌گوییم بابت حضورم در کنگره۶۰.


سلام دوستان مریم هستم یک همسفر

در مورد دستور جلسه وادی سوم وتاثیر آن روی من.وادی سوم می گوید«باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند».این وادی به من همسفر این موضوع را گوشزد می کند که شاید قبل از کنگره۶۰ همه کس را مثل، مسافرم، بچه هایم و اطرافیانم را دلیل تخریب‌ها و مشکلاتم می‌دانستم غیر از خودم؛ ولی وقتی وارد کنگره شدم وبا وادی‌ها آشنا شدم فهمیدم که نه، اصلی ترین موضوع فردی که باعث بروز مشکل در زندگی من شده است خود من بودم؛ پس زمانی که صورت مسئله را فهمیدم مثل صورت مسئله اعتیاد که با فهمیدن صورت مسئله آن را درمان کردیم. زمانی هم که این موضوع را فهمیدم که خود من باعث بروز مشکلاتم بوده ام به این فکر کردم که حالا باید سعی و تلاش کنی تا مشکلاتت را حل کنی و اینکه فقط بگوی فهمیدم علت تخریب چه بوده کافی نیست، پس باید شروع به حرکت کنم و همان‌طور که نیروهای منفی و بازدارنده همیشه وجود دارند در کنار آنها من هم باید حرکت کنم و سعی و تلاش کنم تا مشکلاتم را حل کنم. خدا را شکر می‌کنم که با کنگره آشنا شدم وتوانستم راه درست زندگی کردن را یاد بگیرم و در زندگیم به کار ببندم تا بتوانم به آن آسایش و آرامشی که همیشه به دنبال آن بودم دست پیدا کنم.


سلام دوستان فاطمه هستم یک همسفر

این وادی به ما می‌گوید: که تنها کسی که می‌تواند به ما کمک کند تنها خود ما هستیم، هیچکس نمی‌تواند کمک به دیگری کند. ما باید توقع از دیگران نداشته باشیم و در مورد ناامیدی گفته است که ما نباید ناامید باشیم؛ من خودم قبلاً که به کنگره نیامده بودم خیلی افسرده، پریشان و غمگین بودم. حالا خدا را شکر راه کنگره برای من باز شد و آموزش‌های خوبی گرفتم. در ادامه می‌گوید: مشکلات لعنت خداوند نیستند؛ بلکه رحمت خداوند هستند. واقعاً مشکلات برای ساخته شدن ما هستند. من تعهدی برای لژیون سردار داده بودم خیلی مشکل هم داشتم و چکی که برای لژیون سردار داده بودم برگشت خورد، به مسافرم گفته بودم که نصف چک را خودم می‌خواهم بدهم، خودم از وام خانگی جمع کرده بودم؛ اما یک روز از چکم گذشته بود و چک برگشت خورد بود و من متوجه نشده بودم، بعد از تهران به من زنگ زدن که چکت برگشت خورده و باید بیاید آن را بگیری. من گفتم: نه برای چه؟ من پول را به حساب واریز کردم و آن را از دل و جان و با افتخار داده‌ام. آقای مهندس می‌‌فرمایند:«که من هنوز به کنگره بدهکارم». وقتی ایشان اینطورمی‌فرمایند من دیگر باید چه بگویم! من هیچ کمکی نکرده‌ام اگر کمکی هم کرده‌ام برای حال خوش خودم بوده است. خدا را شکر این ۴ سال و نیم که به کنگره آمده‌ام آرامش را در زندگیم دیدم و طعم زندگی را چشیدم.

 

تایپ: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
عکس: همسر لیلا رهجوی راهنما همسفر نرگس(لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی راگرس


 

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .