مشارکت گروهی لژیون دوم

سلام دوستان زهرا هستم همسفر یوسف
وادی سوم می‌گوید؛ باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خود فکر نمی‌کند. اکثر مشکلاتی که برای انسان به وجود می‌آید خودش در آن مشکلات مشارکت دارد و همیشه از خداوند و دیگران انتظار حل‌کردن مشکلاتش را دارد. همان‌طور که مسئول تمام عملکرد زندگی خودم هستم، مسئول حل مشکلات خود هم هستم و نباید وابسته به خداوند و دیگران باشم.

این درست است که به خداوند توکل کنم یا از دیگران مشورت یا گاهی کمکی بگیرم؛ ولی در نهایت بالاترین نقش را خودم دارم. من قبل از این که وارد کنگره شوم به هر دری می‌زدم؛ بلکه مسافرم از بند اعتیاد رها شود؛ اما تلاش من بی‌فایده بود. اکنون که آموزش گرفتم متوجه شدم تا زمانی که مسافرم خودش نخواهد تلاش من بی‌فایده است.

خدا را شکر که خود مسافرم  خواست و با ورود به کنگره درمان اتفاق افتاد و من با آموزش‌های کنگره یاد گرفتم که با سعی، تلاش، تفکر و دانایی خودم را بالا ببرم تا بتوانم به آرامش برسم. درنهایت خداوند را شاکرم که در مسیر کنگره قرار گرفتم.

سلام دوستان زینب هستم همسفر حسین
وادی سوم می‌گوید: هیچ‌کس به‌اندازه خود ما به فکر ما نیست؛ یعنی اگر ما مشکلی داریم؛ باید خودمان برای حلش کاری کنیم. مخصوصاً در مورد اعتیاد، فقط خودمان می‌توانیم به خودمان کمک کنیم. اگر فقط حرف بزنیم و کاری نکنیم، به هیچ جا نمی‌رسیم؛ باید هم یاد بگیریم و هم به آنچه یاد گرفته‌ایم عمل کنیم.

برخی فکر می‌کنند دیگران می‌توانند مشکل آن‌ها را حل کنند؛ اما این اشتباه است.  پدر، مادر یا دوست نمی‌توانند اعتیاد ما را درمان کنند. راهنما فقط راه را نشان می‌دهد و راه‌رفتن با خود ما است. ما؛ باید دست از مقصر دانستن دیگران برداریم و خودمان را مسئول بدانیم. اگر اشتباه کردیم،  تاوانش را هم  بدهیم تا دوباره حالمان خوب شود.

زندگی در تاریکی تمام شده ما؛ باید با آگاهی جلو برویم، مواد مخدر و اثرات آن را بشناسیم. نیروهای منفی خیلی زیبا و فریبنده‌اند و هدفشان تخریب‌کردن ما است. مواد هم یکی از این نیروهای منفی است؛ باید مواظب باشیم که گول نخوریم. اگر بادل قوی، علم، عشق و ایمان جلو برویم، می‌توانیم بر اعتیاد پیروز شویم. خدا هم به کسانی کمک می‌کند که مسئولیت‌پذیر هستند. موفقیت؛ یعنی اینکه خودمان بخواهیم تغییر کنیم و زحمتش را بکشیم. سختی‌ها بخش‌هایی از راه هستند که  تحملشان می‌کنیم. در آخر، فقط بافکر درست، قبول مسئولیت و تلاش زیاد می‌توانیم از اعتیاد نجات پیدا کنیم.

سلام دوستان سکینه هستم یک همسفر
وادی سوم می‌گوید؛ باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. اکثر مشکلاتی که برای انسان به وجود می‌آید خود در آن مشارکت دارد. خود شخص است که  مشکلات را برای خود درست می‌کند و از دیگران و خداوند انتظار حل‌کردن مشکلات را نداشته باشیم. همان‌طور که من مسئول عملکرد زندگی خودم هستم، مسئول حل مشکلات خودم هم هستم.

و نباید وابسته به دیگران یا خداوند باشم. این درست است که به خداوند توکل کنم و از دیگران مشورت بگیرم؛ و باید توقعات خود را کم کنم و نگویم خدایا چرا همه مشکلات برای من به وجود می‌آید؟

اوایل در کنگره هنگام دعا برای ده مشکل خود دعا کردم و می‌خواستم که حل شوند. آن مسائل هم به‌مرورزمان حل می‌شدند و بدون تفکر این دعا را می‌خواندم من همیشه می‌خواستم همهٔ مشکلاتم را با هم حل کنم؛ ولی اکنون با تفکر دعا می‌کنم. معمولاً دعای من این است که خداوند به من قدرت و توانایی حل مشکلاتم را بده تا بتوانم تک‌تک آن‌ها را حل کنم. آنگاه بیشتر به آرامش و آسایش نزدیک می‌شوم و به‌خوبی می‌توانم مسائل زندگی‌ام را مدیریت کنم و برای چیزی که برایم مقدر شده و یا مقدر نشده شاکی و ناراضی نباشم.

چون هر کار خداوند متعال حکمتی دارد و همه چیز در هستی با نظارت آفریده شده است. حال بیشترین مسئولیت حال خوش و آرامش هم بر عهده خودمان است. در اینجا می‌آموزیم که به‌اندازه خودمان هیچ فرد یا موجودی نمی‌تواند به ما بیندیشد و تفکر لازم را انجام دهد.

فکر می‌کنیم هرآنچه که هستیم؛ باید بپذیریم و بسازیم درحالی‌که وادی سوم می‌گوید، خودکرده را تدبیر هست.

ویراستاری، ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما صبحگل (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی قائم‌شهر