بسیاری از ما شکست را پایان زندگی می‌دانیم

همسفر سمیه:

خدا را هزاران بار شکر می‌کنم که امروز هم فرصتی دوباره داده شد تا دوباره بر روی این صندلی بنشینم و آموزش بگیرم. وادی سوم؛ باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. همیشه قبلاً ته دلم منتظر بودم که یکی بیاید من را از این تاریکی نجات دهد؛ به قدری در تاریکی فرو رفته بودم که دیدگاهم فقط شده بود، منتظر و کمک از اطرافیانم و همین انتظار، باعث شده بود حسم نسبت به همه بد شود.

از پدر، مادر، برادر، خواهر، جامعه همیشه از همه طلب‌کار بودم و انتظار داشتم که باید کمکم کنند. امروز این جا در کنگره۶۰ یاد گرفتم، هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند؛ یعنی کسی که باید سرنوشت خودش را تعیین کند، خودم من هستم نه شخص دیگری، خودم باید مشکلاتم را حل کنم و این جا است که با تفکر و قبول مسئولیت‌های زندگی‌ام و انجام‌شان به آسایش می‌رسم.

و با این آگاهی دیگر از کسی توقعی ندارم. بیست‌ سال از عمرم صرف همین توقع و انتظارات تلف شد، امروز آن توقع را از هیچ شخصی ندارم. حس نفرتی که از دیگران به دل گرفته بودم، تبدیل شد به دوست داشتن، حسم نسبت به خانواده، جامعه و ..... تغییر کرده است؛ برای این که می‌دانم مقصر خود من بوده‌ام، نه دیگران و امروز همه این آرامش که در زندگی‌ام دارم، مدیون جناب آقای مهندس، خانواده محترم‌شان و راهنمای خود همسفر پروانه هستم و خدا را هزاران بار شکر می‌کنم برای این که این که در کنگره آموزش می‌بینم.

همسفر مرزبان سمیه:

وادی سوم با کلمه باید شروع می‌شود که باید این را بدانیم، هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خودش فکر نمی‌کند. این وادی به من یاد داد مسئولیت کارها و مشکلات خود را خودم بپذیرم، اشتباهات خودم را با جون دل بپذیرم با سختی‌ها مبارزه کنم.

ما چند سال در کنار یک مصرف کننده مواد مخدر بودیم به ما تخریب‌های زیادی از لحاظ روحی و روانی وارد شده بود و ما مثل مسافرها به آموزش احتیاج داریم و برای حال خودمان باید قدم برداریم تا بتوانیم مادر و همسر خوبی برای خانواده باشیم.

بعضی انسان‌ها بر این باور هستند که کارهایشان را باید دیگران انجام دهند و نیازمند به دیگران هستند و اعتقادی به خود ندارند، اشتباه خود را به عهده نمی‌گیرند به گردن دیگران می‌اندازند، این انسان‌ها همیشه مشکل دارند. انسان باید، با توانایی مسئولیت اشتباه خود را بپذیرد.

ما باید خود کلید مسیر اصلی راه خود را بیابیم؛ یعنی مشکل خود را خودمان حل کنیم. «انسان اگر خود جستجو نکند؛ حتی اگر با کاوشگران ماهر هم، همنشین باشد به موضوع واقعی نمی‌رسد». مثلاً اگر با شاعران نشست و برخواست کند، شاعر نمی‌شود؛ مگر این که خودش به شعر گفتن اقدام کند؛ پس برای حل مشکلات خودمان بالاترین نقش بر عهده خود ما است.

اگر تصور کنیم که دیگران باید مشکلات را حل کنند، سخت در اشتباه هستیم و من سعی می‌کنم در مسائل زندگی، با تفکر درست، مشکلات خودم را به آرامی حل و راه خود را پیدا کنم.

همسفر مرزبان زیبا:

وادی سوم که وادی خودباوری و خودشناسی است، می‌گوید: «باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». در عبارت فوق از کلمه باید استفاده می‌کند. نمی‌گوید خوب است یا بهتر است، می‌گوید باید و این تأکید نشان‌دهنده قانون محکم است، این قانون در تمام سطوح زندگی ما جاری است و چه بپذیریم و چه نپذیریم در همه جا عمل می‌شود.

در این وادی موضوع فکر و تفکر کردن را برای ما بیان می‌کند و انتظارات بی‌مورد ما را از دیگران در حل مشکلات زندگی بیان می‌نماید و مسئولیت حل آن‌ها را به خودمان می‌سپارد که باید کلیه سختی‌های آن را پذیرا باشیم و سعی نماییم با تفکر و تعقل و مشورت با انسان‌های صالح و در نهایت با تصمیم‌گیری خودمان مسائل و مشکلات را حل نماییم.

مشکلات از آن‌ جایی بروز می‌کنند که شخص خود را باور نداشته باشد. خودباوری در هر فرد به معنای دیدن استعداد‌ها و توانایی‌ها در هر لحظه از زندگی است و هدف آن نادیده گرفتن کمبودهای شخصی نیست؛ بلکه دانستن نقاط ضعف است. تلاش برای بهبود این کاستی‌ها نقش به‌سزایی در مسیر موفقیت دارد.

بسیاری از ما شکست را پایان زندگی می‌دانیم؛ اما باید بدانیم که شکست در مسیر جدید به این معنا است که باید اشتباهات خود را پیدا کنیم و مجدداً از نوع شروع کنیم. در این مسیر باید خودمان بار مشکلات را به دوش بکشیم؛ زیرا هیچ فردی حتی نزدیک‌ترین افراد به ما هم، به طور کامل از مشکلات ما آگاهی ندارند و این خود ما هستیم که با تمام وجود مشکلاتمان را درک می‌کنیم و از تمام زوایای آن با خبر هستیم باید قبل از حرکت، تفکر کنیم و با آرامش عمل کنیم و بدانیم که شیطان به زیبا‌ترین شکل ممکن و گاهی کاملا به صورت دل‌سوزانه وارد افکار و اندیشه ما می‌شود تا گوهر جان ما را شکار نماید و هستی ما را به ویرانه‌ای تبدیل کند.

ما نباید ناامید شویم؛ زیرا نا امیدی جزء سیه‌روزی و غم و اندوه برای ما چیز دیگری به ارمغان نخواهد آورد. و از شتاب زدگی اجتناب کنیم و ذره‌ذره به مرور زمان مشکلاتمان را حل نماییم و از هیچ کس جزء خودمان انتظاری نداشته باشیم و سربلند بایستیم و بگوییم درختان ایستاده می‌میرند.

در آخر اینکه رنج‌های ما گنج‌های ما هستند و حیات انسان با رنج همراه است. آن‌ چه کمک می‌کند در برخورد با مشکلات سربلند باشیم این است که دست از تلاش و کوشش بر نداریم و امیدوار باشیم تا بتوانیم از مسیرهای سخت و طاقت‌فرسا عبور کنیم.

ویراستاری و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم