انسان به تنهایی قادر است هزاران کار انجام دهد

سلام دوستان حسین هستم مسافر سیگار. دستور جلسه امروز درباره وادی سوم است: «باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.»

در کنگره، گاهی اوقات در خصوص وادی‌ها صحبت می‌شود، اما باید ببینیم بیشترین چیزی که به آن فکر می‌کنیم چیست. مطابق این وادی، هیچ موجودی به اندازه انسان به خویشتن خویش توجه ندارد. حال سؤال این است که لطفاً درک کنیم چه موضوع یا چیزی در زندگی ما بیشترین توجه را به خود اختصاص می‌دهد.
اگر بخواهیم خیلی ساده و بدون وارد شدن به مباحث فلسفی و عرفانی، تصور کنیم، دلیل آن چه می‌تواند باشد که چرا وادی سوم بر اهمیت خویشتن خویش تأکید دارد؟ در واقع، این وادی می‌گوید هیچ‌کس به اندازه خود انسان به خودش توجه ندارد. دلیل این امر چیست؟ هر فردی، در مسیر زندگی، با یک زندگی روبرو است. اگر منِ حسین، به خودم توجه کنم و بر آن تمرکز داشته باشم، بر اساس قوانین نظام هستی، زندگی من نیز بهتر و آرام‌تر خواهد شد؛ یعنی اگر بر خودم تمرکز داشته باشم، زندگی‌ام بهتر می‌شود. اما اگر انسان به خویشتن خویش بی‌توجه باشد، نظم نخواهد داشت. این قانون ثابت شده و قطعی است.

اگر قصد جبران خسارات، خدمت به خانواده، یا کمک به جامعه را داشته باشید، یا اگر خواستار رضایت دیگران و حلالیت از آنان باشید، باید قبل از هر چیزی، از خودتان راضی باشید. آیا من، حسین، از خود راضی‌ام؟ این سؤال مهم است. وقتی می‌خواهیم زندگی بهتر و مشکلات را حل کنیم، چه کسی می‌تواند به ما کمک کند؟ در حقیقت، خودش به تنهایی. البته، باید از کمک و دریافت یاری دیگران نیز بهره‌مند شویم.
در ادامه، به نقطه‌ای رسیدم که فهمیدم وارد کنگره شده‌ام، از این سیستم بهره می‌برم و هزینه آن را پرداخت کرده‌ام. آموزش‌ها را دریافت کرده‌ام و تصمیم گرفتم که ادامه دهم و دست دیگران را نیز بگیرم. باید بدانیم که اولین قدم این است که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. وقتی فرد به رهایی برسد، حال او بهتر خواهد شد. مرحله اول این است که جایگاه خود را پیدا کند و برای خودش باشد. رهجو زمانی به رهایی می‌رسد که ابتدا به فکر خودش باشد، سپس به فکر خانواده، بعد به فکر فرزندان، و در مرحله نهایی به پدر و مادرش توجه کند. مهم‌ترین اصل این است که باید برای خودش باشد.

این وادی، ما را بیدار می‌کند و می‌گوید توان و قدرت فرد، بیش از آن است که تصور می‌کند. قدرت او برای عبور از تاریکی، بیشتر از دیگران است؛ زیرا هیچ موجودی به اندازه خودش به توانایی‌هایش اعتماد ندارد. چون اختیار کامل دارد و هر راهی با تصمیم خود مشخص می‌شود؛ چه راه صحیح، چه نادرست، چه تاریکی و چه روشنی.
ما نباید بعد از انجام کار، پشیمان شویم؛ زیرا قبل از اقدام، نیاز داریم فکر کنیم، و بسیاری از اشتباهات، نتیجه نداشتن تفکر قبل از عمل است. تفکر، سازنده ساختار است. اگر انسان بیاموزد قبل از هر حرکت، لحظه‌ای توقف و فکر کند، این عادت، به‌صورت تدریجی، او را در مسیر صحیح هدایت می‌کند. نیاز به تمرین و تکرار است.

در ادامه، باید تصور کنیم که در حال حرکت به سمت هدف هستیم؛ مثلاً در لژیون سیگار یا لژیون ویلیام وایت. این مسیر، بسیار شیرین و لذت‌بخش است. وقتی قصد ترک سیگار دارید، باید آدامس نیکوتین را مصرف کنید. آدامس، دارویی است که وابستگی به نیکوتین را کاهش می‌دهد. هدف ما این است که این وابستگی را درمان کنیم. قبل از هر اقدام، باید بنشینیم و فکر کنیم. نخست، باید بدانیم چرا این کار را انجام می‌دهیم. وقتی این نکته را فهمیدیم، کار را شروع می‌کنیم و پس از آن می‌پرسیم، چرا این کار را انجام دادم؟ چون گاهی اوقات، کار نادرستی انجام می‌دهیم و پس از آن، پشیمان می‌شویم. بنابراین، قبل از انجام هر کار، فکر کردن و تأمل ضروری است. ما باید به این نکته توجه کنیم که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. وقتی فرد می‌نشیند و به خودش فکر می‌کند، ابتدا سلامتی و حال خودش را در نظر می‌گیرد و آرام‌آرام، در این تفکر، اطرافیان خود را نیز می‌بیند.
در کنگره، باید بیاموزیم که قبل از هر اقدامی، مدت زمان کوتاهی—حداقل ۳۰ ثانیه—فکر کنیم. اگر ۳۰ ثانیه برایتان زیاد است، همین حالا به مدت ۳ ثانیه فکر کنید. وادی سوم، انسان را یاد می‌دهد که او، در تنهایی و با تکیه بر خودش، توانمندی بی‌نظیری دارد. انسان به تنهایی، قادر است هزاران کار انجام دهد. ما نخواسته‌ایم از این قدرت بهره‌مند شویم. اگر خوب فکر کنیم، درمی‌یابیم که هیچ‌کسی نمی‌تواند از اراده و تدبیر الهی جدا باشد، چون قانون‌های خالق در همه جا حاکم است.
این بدن، همانند یک ماشین است که خداوند به ما داده است. باید از آن مراقبت کنیم، آن را سلامت نگه داریم، و به آن اهمیت بدهیم. ماشین، برای سالم و فعال بودن، نیازمند اکسیژن است؛ همانطور که ما باید به جسممان اکسیژن و مراقبت برسانیم، نباید به آن‌ دود بدهیم. اگر بخواهیم، می‌توانیم، و بزرگ‌ترین کمک را خودمان به خودمان کنیم. باید مراقبت از جسم خود را در اولویت قرار بدهیم، غذا سر وقت بخوریم، هفته‌ای چند بار ورزش کنیم، و در صورت بروز مشکل، آن را به پزشک بسپاریم.
با در نظر گرفتن شبانه‌روز، یعنی ۲۴ ساعت، سه بخش داریم: ۸ ساعت کار، ۸ ساعت خواب و ۸ ساعت استراحت و تفریح. باید به جسم توجه کنیم و به آن تفریح، گردش و ورزش بدهیم. در کنگره، اولویت نخست باید درمان جسم بیمارمان باشد، سپس زندگی و در انتها آموزش‌های تربیتی. انسان‌های موفق، کسانی هستند که در این چرخه قرار بگیرند و به آن پایبند باشند. وادی سوم، ما را تعلیم می‌دهد که انسان، در کنار قدرت فکری و جسمانی، باید به خود، سلامتی و زندگی‌اش اهمیت بدهد و تلاش کند که در بیشتر کارها، مستقل و خودکفا باشد. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید از همه شما سپاسگزارم. 

تایپ: مسافر مهدی لژیون دوم، مسافر صادق لژیون پنجم، مسافر محمد لژیون دوم.
عکاس: مسافر حمید لژیون سوم
ویرایش و ارسال: مسافر طاها لژیون دوم