وادی سوم آغاز پذیرش مسئولیت و پایان توجیه گری است

نهمین جلسه از دوره دوازدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی کاشمر با استادی مسافر رضا، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر ایمان با دستور جلسه >> وادی سوم و تاثیر آن روی من << روز سه شنبه 6 خرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان رضا هستم یک مسافر.
از نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که اداره جلسه را به من واگذار نمودند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته (وادی سوم و تاثیر آن روی من) می‌باشد.
وادی سوم تنها وادی می‌باشد که با کلمه باید شروع می‌گردد: باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. وادی‌های کنگره مانند حلقه‌های زنجیری می‌باشند که با عمل کردن به آن می‌توانیم به رهایی، تعادل و حال خوش دست یابیم و زندگی موفق‌تری را برای خود و اطرافیانمان بسازیم.
دردوران طلایی مصرف به هیچ چیز غیر از مصرف مواد فکر نمی‌کردم به همین دلیل برای خود و اطرافیانم مشکلاتی را ایجاد کرده بودم پس از گذشت مدتی یکی یکی مشکلات من پدیدار گردید، برای حل مشکلات خود به هر ریسمانی چنگ می‌ زدم ولی نتیجه ای برای حل آنها پیدا نمی کردم.
چون همیشه دیگران را مقصر اعتیاد و مشکلات خود می‌دانستم و خودم را مسبب آنها نمی دانستم. به محض ورود به کنگره و دریافت آموزش متوجه این موضوع شدم که مقصر اصلی تمام مشکلاتم شخص خود من می‌باشم نه دیگران و حال برای حل آنها  باید خودم اقدام کنم و کاری از دیگران بر نمی‌آید. 

جهان بینی در کنگره به من آموخت که برای حل مشکلات باید به سمت آنها حرکت کرد. من مسافر باید بدانم همیشه مشکلات وجود دارد و تنها کسی که مشکلی ندارد فرد مرده می‌باشد، مهم نحوه مقابله با مشکلات است.
در ابتدای ورودم به کنگره ۶۰، ذهنم پر از سوال، تردید و ناامیدی بود. گمان می‌کردم دیگران باید بیایند و مرا نجات دهند. اما وقتی با وادی سوم آشنا شدم، یک تلنگر عمیق به من وارد شد: هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. جمله‌ای ساده اما بسیار قدرتمند که پایه‌ بسیاری از تغییرات درونی‌ من شد.
درک وادی سوم باعث شد بفهمم که اگر قرار است اتفاقی در زندگی من بیفتد، اگر قرار است از تاریکی اعتیاد خارج شوم، این من هستم که باید مسئولیت را بپذیرم. نه خانواده، نه دوستان و نه حتی راهنما. همه می‌توانند کمک کنند، اما اگر خودم نخواهم، هیچ‌چیز ممکن نمی‌شود.
این وادی به من قدرت داد، قدرتِ "خواستن" و "حرکت کردن". حالا به جای شکایت کردن، به دنبال راه‌حل می‌گردم. به جای سرزنش دیگران، به اصلاح خودم فکر می‌کنم. یاد گرفتم که اگر کسی کمکم نمی‌کند، ناراحت نشوم، چون وظیفه‌ اصلی بر عهده‌ خودم است. از اینکه سکوت کردید و به صحبت های من گوش دادید از همه شما سپاسگزارم.

عکاس: مسافر جواد لژیون دوم راهنما مسافر مرتضی
تایپ و ویراستار: مسافر حبیب لژیون پنجم راهنما مسافر علیرضا
ارسال خبر: مسافر حمید لژیون چهارم راهنما مسافر مجید
مرزبان کشیک: مسافراحمد