وادی سوم؛ سرآغاز تحولی ژرف

مشارکت همسفر فرناز رهجوی راهنما همسفر خندان، دنور

وادی سوم چون آینه‌ای شفاف، رازی ژرف را بر من آشکار می‌سازد: هیچ انسانی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. این کلام، تکان‌دهنده‌تر از آن است که در نگاه نخست به نظر می‌رسد. چه‌بسا سال‌ها در پی تأیید دیگران بودیم، غافل از اینکه مهم‌ترین تأیید باید از درون خودمان برخیزد. در این مسیر پرفرازونشیب، وادی سوم به من می‌آموزد که تو تنها کسی هستی که می‌توانی عمیق‌ترین نگاه را به خودت داشته باشی، انتظار درک مطلق از دیگران، تو را از درک خودت بازمی‌دارد. رهایی زمانی آغاز می‌شود که به‌جای فرار از خود، با خودت روبرو شوی.

این وادی نورانی به من یادآوری می‌کند که تمام پاسخ‌ها در درون ماست. همان‌گونه که هیچ‌کس نمی‌تواند به‌جای ما درد بکشد، هیچ‌کس هم نمی‌تواند به‌جای ما بیندیشد و بهبود یابد. امشب که به این آموزه می‌اندیشم، این سؤال در ذهنم طنین‌انداز می‌شود: آیا من همان اندازه که به قضاوت دیگران اهمیت می‌دهم، به شناخت خودم اهمیت داده‌ام؟ شاید پاسخ این پرسش، سرآغاز تحولی ژرف در مسیرم باشد.

مشارکت همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر زینب

خدا را هزاران بار شکر که وارد کنگره شدم و خیلی از مسائل ریزودرشت را آموزش گرفتم. وادی سوم به من می‌آموزد من تنها کسی هستم که باید به خودم بها بدهم و ارزش خودم را در جایگاه انسانی بدانم و به خودم فکر کنم؛ چرا که من در اثر افکار و اندیشه خراب دچار آسیب‌های فراوانی در قسمت جسم و روان خود شده بودم و طریقه درست زندگی‌کردن را فراموش کرده بودم. نمی‌دانستم باید جسم و روان من به تعادل برسد تا بتوانم به صلح و آشتی و آرامش دست پیدا کنم و این هدف محقق نخواهد شد مگر با خواستن خودم و افتادن در مسیر آموزش درست. وقتی خواستم و به این نتیجه رسیدم که باید مشکلاتم را خودم یک‌به‌یک از جلوی پایم بردارم و مهم‌ترین و بیشترین نقش بر عهده خود من است در مسیر آموزش قرار گرفتم، دروازه‌ها کم‌کم به رویم گشوده شد، متوجه شدم که چقدر اشتباه در گذشته داشته‌ام که دانسته یا ندانسته مرتکب آنها شده بودم. باید خودم با دست‌های خودم این گره‌ها را به‌مرورزمان باز می‌کردم. با هم‌فکری و راهنمایی‌های استاد عزیزم و تفکر و تدبیر خودم کم‌کم دارم این مسیر را طی می‌کنم تا ان‌شاءالله با مدد و یاری خداوند بتوانم به دوستی با خودم برسم.

من یاد گرفتم که امیدوار باشم و پله‌پله بتوانم به اهدافم دست پیدا کنم. از این وادی زیبا متوجه شدم که باید مسئولیت کارهایم را بپذیرم، با وجود همه سختی‌ها و مشقت‌ها با تفکر، سعی، تلاش و صبوری مبارزه کرده و مشکلاتم را حل‌وفصل کنم. دید و نگرش من امروز نسبت به زندگی و هستی تغییر کرده و به قول استادم: «هرچه حس سالم‌تر عقل سالم‌تر است». دانستن تنها ارزشی ندارد، باید آموزش‌هایی که می‌گیریم را کاربردی و عملیاتی کنیم تا بتوانیم به آرامش برسیم و زندگی خوبی را تجربه کنیم. امیدوارم با تفکر درست و حرکت در مسیر ارزش‌ها بتوانم زندگی بی‌دغدغه‌ای را تجربه کنم. جا دارد اینجا از راهنمایم، راهنما همسفر زینب کمال تشکر و قدردانی را داشته باشم که مرا در این مسیر درست یاری و مدد می‌رساند و در آخر با این جمله صحبت‌هایم را به پایان می‌رسانم: زندگی زیباست اگر زیبا به آن نگاه کنیم و تلاش کنیم زیبا زندگی کنیم.

مشارکت همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر معصومه

این وادی آب پاکی را روی دست ما می‌ریزد چون می‌گوید «باید». تمام وظایف و مسئولیت هر انسان برعهده خودش است، این را باید بدانیم. گاهی اوقات ما می‌خواهیم از غیب به ما کمک شود، این عمل در صورتی اتفاق می‌افتد که ما خودمان نیز حرکت کنیم. اگر این نکته را بفهمیم، در زندگی می‌توانیم موفق شویم و این مطلب را من خودم در کنگره یاد گرفتم. تا قبل از آمدنم به کنگره همیشه از دیگران انتظار داشتم تا در موقع مشکلات به دادم برسند و این انتظار و توقع حالم را بد می‌کرد و باعث می‌شد خودم هم نتوانم برای حل مشکلات خودم قدم بردارم و گاهی حتی اگر کسی کمکی هم به من نمی‌کرد طلبکار هم می‌شدم.

وقتی وارد کنگره می‌شویم، ابتدا کنگره ما را از نظر اطلاعاتی تخلیه می‌کند، اطلاعات غلط مانند همین توقعی که از دیگران برای حل مسائل و مشکلاتم داشتم. باید بدانم که روی پای خودم بایستم و خودم مشکلاتم را حل کنم و چشمم نباید به دست و کمک دیگران باشد. هرکدام از ما در زندگی با مشکلات و سختی‌های فراوانی روبه‌رو شده‌ایم، سختی‌هایی که خودمان در به‌وجودآمدن بعضی از آنها مقصر بوده‌ایم و در بعضی دیگر نقشی نداشته‌ایم؛ به‌هرحال فرقی نمی‌کند این زندگی ماست و نباید منتظر بمانیم که خداوند یا دیگران مشکلات ما را حل کنند. خودمان باید به فکر راه‌حل باشیم. سختی‌هایی که در زندگی داشته و داریم را کسی برایمان کادوپیچ نکرده و برایمان هدیه نیاورده است که در حل آن درمانده باشیم و منتظر باشیم که دیگران در حل آن کاری انجام بدهند؛ بلکه این خود ما بوده‌ایم که با تفکرات غلط و بیراهه رفتن و عدم اجرای فرامین باعث بروز تاریکی‌ها در زندگیمان شده‌ایم؛ پس در نتیجه این خود ما هستیم که می‌توانیم آن را حل کنیم. به فرموده آقای مهندس: «ما به این دنیا آمده‌ایم که روش حل مشکلات را بیاموزیم پس باید با تفکر و سعی و تلاش و صبوری و امیدواری برای پیداکردن کلید مسائل کوشش کنیم.»

مشارکت همسفر هانیه رهجوی راهنما همسفر معصومه

اول‌ازهمه از خداوند متعال سپاسگزارم بابت اجازه حیات و زندگی و همچنین از آقای مهندس سپاسگزارم بابت بستری که برای ما فراهم‌ساختند که بتوانیم خودمان را رشد بدهیم. مشارکت این دفعه با موضوع وادی سوم و تأثیر آن بر من است. پیام وادی سوم به ما این است: «باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمیکند.» حال مفهوم این وادی به ما می‌گوید که کسی به جز ما دلش برای خودمان نمی‌سوزد. اگر من برای خودم یا زندگی‌ام تلاشی نکنم، کسی نمی‌آید زندگی من را تغییر بدهد. شاید هانیه قبل از کنگره دلش برای همه می‌سوخت و دوست داشت به همه کمک کند و مراقب آن‌ها باشد؛ ولی کسی برای من دلسوزی نمی‌کرد و همه برای زندگی خودشان تلاش می‌کردند. من هم با آموزش‌های کنگره متوجه شدم باید خودم برای خودم تلاش کنم. من می‌توانم با کارهایی که انجام می‌دهم و با تصمیم‌هایی که می‌گیرم زندگی را برای خودم آسان یا سخت کنم؛ پس خودم برای خودم دل می‌سوزانم. من هم برای زندگی خودم تلاش می‌کنم و هر فردی که در زندگی مشکلی دارد حتماً خودش با آن تصمیم‌هایی که گرفته این زندگی را برای خودش ساخته است.

مشارکت همسفر نادیا رهجوی راهنما همسفر نازنین

راجع به دستور جلسه این هفته وادی سوم و تاثیر آن روی من هست. موضوع وادی سوم این است که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن، خویش فکر نمی‌کند. دریافت من از این وادی این است که ما فقط و فقط خودمان مسئولیم هر مشکلی که امروز با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم از اثرات رفتارهای گذشته ما هست و چه خوب و چه بد خودمان مسبب آن هستیم. اگر من امروز شغل خوبی دارم. به خاطر تلاش‌های خود من است، اگر ازدواج خوبی داشته‌ام به خاطر انتخاب مناسب من است و این آرامش را بخاطر اینکه خودم برای خودم تصمیم‌های درست گرفته‌ام به دست آورده‌ام.

خود مسافر باید تمامی مراحل درمان را طی کند و اگر متناسب با برنامه راهنمایش پیش نرود اوست که آسیب می‌بیند و از برنامه و رهایی عقب می‌افتد و این مسئله در تک تک رفتارها و زندگی ما جاری است. پدر و مادر مسئولیت بچه را بر عهده دارند و  وقتی فرزندان یک رفتار مخرب یا نامناسب نشان می‌دهند، دنبال مقصر هستند، در حالی که باید خودشان به فکر بروند که چه کنند که این مسئله برطرف شود و فقط با تدبیر خودشان راه حل پیدا می‌شود، دیگران ممکن است روزی باشند و بروند ولی این خانواده است که باید به فکر فرد فرد اعضا باشد تا زندگی با نهایت آرامش و خوشی باشد. متنی راجع به وادی سوم از آقای  علی خدامی خواندم که نتیجه گیری این وادی است و آن اینست: کلیه مسئولیت کار را خود بپذیریم، کلیه سختی‌ها را به عنوان بازپرداخت بدهی خود به اعتیاد تحمل کنیم و سعی کنیم خودمان مسئله را با تفکر حل کنیم.

مشارکت همسفر پروانه رهجوی راهنما همسفر خندان

ما در وادی اول یاد گرفتیم که باید تفکر کنیم، در وادی دوم آموختیم که هیچ موجودی جهت بیهودگی پا به عرصه حیات نگذاشته و ما موجودی نیستیم که هیچ ارزشی نداشته باشد؛ اما وادی سوم که با کلمه باید شروع می‌شود و می‌گوید: «باید دانست که هیچ موجودی به‌اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». این وادی به ما می‌فهماند که باید مسئولیت همه کارها و مشکلات زندگی خودمان را به عهده بگیریم. من همسفر  تا قبل از ورود به کنگره، آموزش گرفتن، خواندن و مطالعه این وادی همه‌اش از دیگران توقع داشتم و فکر می‌کردم که من باید با کمک دیگران مشکلاتم را حل کنم؛ اما با آموزش‌ها دریافتم که باید خودم بار مشکلاتم را به دوش بکشم و با مشکلات و سختی‌های زندگی بجنگم تا بتوانم بر آن‌ها پیروز شوم.

من همسفر با وجودی که مصرف‌کننده نبودم؛ اما با قرارگرفتن در کنار یک مصرف‌کننده و شاید هم قبل از آن تخریب‌هایی داشتم که خود متوجه نبودم و شاید هم متوجه بودم؛ اما نمی‌خواستم باور کنم. این وادی مرا به خودم آورد و متوجه شدم که باید مشکلاتم را با تفکر درست حل کنم. باید این تفکرات بیمار و مسموم خودم را درمان کنم. متوجه شدم که باید پندار، گفتار و کردارم را عوض کنم و در جهت مثبت عمل کنم. متوجه شدم که باید مسئولیت همه کارهایم را خودم به عهده بگیرم و فهمیدم تا وقتی که دیگران کارها و مشکلات من را حل و فصل کنند، آدم ناتوانی خواهم ماند.

آقای مهندس بسیار زیبا می‌فرمایند که مشکلات از سنگ سخت‌تر نیستند و ما هم از آب نرم‌تر نیستیم، ما می‌توانیم با کمی درایت و تفکر درست، راه‌حلی را برای مشکلاتمان پیدا کنیم. وادی سوم با تحکم با ما صحبت می‌کند و می‌گوید باید، نمی‌گوید بهتر است یا می‌توان یا... پس می‌توان گفت این نیز یک قانون است که همه انسان‌ها باید مسئولیت کارها و مشکلاتشان را خودشان به عهده بگیرند.

رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر خندان (عضو لژیون سردار)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر خندان (عضو لژیون سردار) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی لویی پاستور