وظیفه من در این راه، نجات خویشتن خویش است چه در صور آشکار و چه در صور پنهان

جلسه یکم از دوره چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰؛ نمایندگی امین قم، با استادی راهنمای محترم تازه واردین مسافر بهزاد، نگهبانی مسافر حمید و دبیری مسافر عادل، با دستورجلسه "وادی سوم و تأثیر آن روی من" سه‌شنبه 6 خرداد ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.




خلاصه سخنان استاد؛

سلام دوستان بهزاد هستم یک مسافر؛
از گروه مرزبانی، دبیر جلسه، نگهبان و کسانی‌که نوشتارها را خواندند تشکر می‌کنم.
خداوند را سپاس‌گزارم که به من توفیق داد تا در کنار شما دوستان، در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم.
دستور جلسه امروز "وادی سوّم و تاثیر آن روی من"می‌باشد؛
درباره این دستور جلسه، وقتی به وضعیت خودم نگاه می‌کنم متوجه می‌شوم که هیچ‌کس به‌اندازه خود من نمی‌توانست در سفر جونز (تغذیه سالم) به من کمک کند. در کلیه اتفاقات زندگی و به تعادل رسیدن تمام رفتارها، هیچ‌کس به‌اندازه خود انسان نمی‌تواند تاثیر گذار باشد و این خود من هستم که باید با تلاش کردن به خواسته‌هایم جامه عمل بپوشانم. در این سفر بعضی از تازه واردین توسط خانواده خود همراهی می‌شوند، این یک اتفاق بسیار خوبی است اما تا با خواست واقعی خود شخص همراه نباشد تاثیرگذاری آن بسیار کم و ناچیز است و سفر آنها به سرانجام نمی‌رسد. به نحوی که اگر خود شخص خواست واقعی نداشته باشد هیچ امدادی از طرف خدا هم به او نمی‌رسد و یا به عبارتی دیگر؛ میزان کمک‌ها وامداد های خداوند تاثیر مستقیم با خواست شخص دارد. ما باید قدردان و سپاسگذار خانواده خود به جهت همراهی در این مسیر باشیم اما وظیفه اصلی این مسیر بر عهده خود ما می‌باشد. من به این باور رسیده‌ام، در تمام طول مدت سفرم مقصر اصلی اشتباهات و ناکامی‌ها، خود من بوده‌ام و راهنما در تمام این اتفاقات هیچ تقصیری نداشته و اگر برخورد تند با من داشته فقط و فقط در جهت درمان و به تعادل رسیدن من بوده است.

گاهی اوقات در سفر تغذیه سالم برای مسافر پیش می‌آید که نوع تغذیه‌اش، با تغذیه سایر اعضاء خانواده از نظر کیفیت و زمان بندی هماهنگ نباشد پس باید قدردان و سپاس‌گزار تمام کسانی باشد که در این مسیر به او کمک می‌کنند که سفر خود را با موفقیت به سرانجام برساند. من در کنگره 60 محکوم به آموزش گرفتن هستم و این تحکم را از متن وادی سوم که با کلمه "باید" شروع می‌شود برداشت کرده‌ام. آموزش گرفته‌ام که خودم باید در این مسیر، گلیم خود را از آب بیرون بکشم. گاهی اتفاق می‌افتد که شخصی می‌تواند حتی با رفتار اشتباهش به من آموزش دهد. به گفته لقمان حکیم؛ "ادب از که آموختی؟ از بی‌ادبان". وظیفه من در این راه، نجات خویشتن خویش است چه در صور آشکار و چه در صور پنهان. من اگر از واژه "باید" که در وادی سوم مطرح‌شده است دیوار بسازم و در پشت آن قرار بگیرم هیچ‌گاه موفق نخواهم شد، اما اگر از این واژه، ابزاری بسازم و بتوانم به وسیله آن از کارهای ضدارزشی دوری کنم قطعاً موفق خواهم شد. در اول جلسه می‌خوانیم "آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است" و اگر ما در زندگی نتوانیم کینه ونفرت را تبدیل به محبت کنیم نمی‌توانیم نمره قبولی کسب کنیم و تفاوتی هم نمی‌کند که در چه جایگاهی باشیم.
ممنون که به صحبت‌های من توجه کردید.

_{تایپ و ویراستاری: مسافر محمد لژیون نهم و مسافرمسلم لژیون سوم
عکس: مسافر حسن  لژیون دوم
ارسال خبر: مسافر احمد لژیون یکم
مرزبان خبری: مسافر صادق
تهیه و تنظیم: گروه سایت شعبه امین قم}