هیچ کس جز من نمی‌تواند نجات دهنده زندگی‌ام باشد

سلام دوستان  زهرا (م) هستم همسفر

در طول زندگی بارها برایم پیش آمده که در دل مشکلات و سختی‌ها دست به آسمان برداشته‌ام و از خداوند یا حتی از انسان‌های اطرافم انتظار گشایش و کمک داشته‌ام. بارها پیش آمده که بنشینم و از شرایط گلایه کنم. از زمین و زمان بنالم و بی‌آنکه به نقش خودم در آن وضعیت توجه کنم، منتظر دستی هستم که بیاید و مرا نجات دهد؛ اما وادی سوم تلنگری عمیق و اساسی به ذهن و روحم وارد کرد. این وادی به من یادآوری کرد که هیچ‌کس جز خود من نمی‌تواند نجات‌دهنده من باشد. هیچ انسانی حتی دلسوزترین و نزدیک‌ترین افراد، نمی‌توانند به اندازه خودم از دردهایم باخبر باشند یا برای بهبود وضعیت زندگی‌ام اقدام مؤثری انجام دهند. پذیرفتن این مسئولیت البته آسان نیست؛ ولی وقتی از منظر وادی سوم به موضوع نگاه می‌کنم در می‌یابم که حتی اگر من نقشی در به‌وجود آمدن برخی از مشکلات نداشته‌ام؛ اما در مواجهه با آن‌ها، تنها کسی که می‌تواند اقدامی مؤثر و نجات‌بخش انجام دهد خودم هستم.
وادی سوم به من آموخت که باید برخیزم، بایستم و مسئولیت تمام و کمال زندگی‌ام را به عهده بگیرم چه آن مشکلاتی که خودم ایجاد کرده‌ام و چه آنچه بر اثر عوامل بیرونی بر من تحمیل شده است. اگر من در گذشته بذرهایی کاشته‌ام که امروز ثمره آن‌ها چیزی جز تلخی نیست، حال نیز این منم که باید بذر تازه‌ای بکارم و برای برداشت میوه‌ای شیرین، صبورانه تلاش کنم. در این مسیر، دیگر به دنبال مقصر نمی‌گردم با خودم صادقانه صحبت می‌کنم و می‌گویم: چه می‌توانم بکنم؟ از این لحظه به بعد چه راهی پیش پای من قرار دارد؟ چون دریافته‌ام که نشستن و نالیدن هیچ مشکلی را حل نمی‌کند؛ بلکه من باید با تفکر و امید و با گام‌های کوچک اما پیوسته مسیر بهبود را آغاز کنم. در نهایت وادی سوم مرا با حقیقتی مهم روبه‌رو کرد؛ اینکه من تنها کسی هستم که تا پایان عمر همواره با خودم خواهم بود؛ پس اگر خودم را نشناسم، به خودم فکر نکنم، برای خودم وقت نگذارم و خودم را نجات ندهم، هیچ‌کس نمی‌تواند جای من را بگیرد. دیگران شاید همدل و همراه باشند؛ اما نجات‌گر نهایی خود من هستم و چه آرامشی دارد این دانستن که من می‌توانم آرام و آهسته از دل تاریکی عبور کنم و به سوی روشنایی بروم.

سلام دوستان مبینا هستم همسفر

هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. هیچ کس به اندازه خود انسان دلسوز خودش نیست. کسی که باید به تو کمک کند خود تو هستی نه دیگران! از هیچ کس توقع کمک نداشته باش؛ حتی نزدیک‌ترین افراد مثل پدر و مادر و همینطور صمیمی‌ترین دوستان؛ چون نمی‌توانند به جای تو برای مشکلت فکر کنند و آن را حل کنند. خودت باید فکر کنی و تصمیم بگیری، حرکت کنی و به مقصد برسی. در غیراین صورت هرگز به مقصد نخواهی رسید.
زمانی که جهان‌بینی ما از تعادل برخوردار باشد نگاه ما به زندگی هستی و خودمان برداشت و درک درست و صحیحی می‌باشد و همه‌ چیز را آن‌طور که هست و در جای خود و با ارزش حقیقی خودش می‌بینیم و زمانی ارزش پیدا می‌کند که به صورت عملی و کاربردی نتایج آن را در زندگی خود ببینیم. به عبارتی به آنچه که آموخته‌ایم عمل کنیم؛ زیرا در غیر این‌صورت برای باورها هیچ ارزشی نیست. باور زمانی ارزش پیدا می‌کند که به آن عمل کنیم. باور بدون عمل ارزشی ندارد.

سلام دوستان سهیلا هستم همسفر

وادی سوم می‌گوید: باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. انسان همیشه مرتکب اشتباه می‌شود؛ ولی به عهده نمی‌گیرد که اشتباه خودش را بپذیرد. ما در این وادی آغازی تازه داریم که ما را به سلامتی، صلح، آرامش و آسایش برساند. بزرگان تمام مسائل را از طبیعت الگوبرداری کردند. اصطلاحا می‌گویند: با کلید مسیر اصلی راه خود را بیابید؛ یعنی با تفکر خود، بالاترین نقش بر عهده خودمان است و بایستی با تفکر و کوشش، با صبر و استقامت، برای حل مشکلات اقدام نماییم. ما به حیات آمده‌ایم تا حل مشکلات را بیاموزیم هر چند کمک‌های دیگران هم می‌تواند مؤثر باشد. مشکلات می‌توانند متعدد باشند؛ مانند مشکلات جسمی، روحی، روانی، عاطفی و اقتصادی. یک مفهوم آن این است که در گذشته درست عمل نکرده‌ایم و دانسته و یا ندانسته دچار مشکل شده‌ایم و باید در برابر مشکلات بگوییم: خود کرده را تدبیر هست و خودمان به آرامی و پله‌پله، با تفکر و تدبیر، مشکلات را یکی‌یکی از میان برداریم. به دور از شتاب‌زدگی و تشنج پله‌ها را آرام‌آرام بالا رویم و آرام‌آرام پایین بیاییم؛ چون پایان شب سیه، سفید است. برای خروج از مشکلات و بن‌بست بایستی نیروهای تخریبی و بازدارنده شیطان را کاملاً بشناسیم. با مسائل به صورت منفی برخورد کردن هیچ دردی از ما دوا نمی‌کند؛ بلکه انسان را به عمق ظلمات باتلاق‌ها هدایت می‌کند؛ پس باید هیچ انتظاری از هیچکس نداشته باشیم. مخصوصاً از لحاظ مادیات؛ پس نتیجه‌ای که می‌شود از وادی سوم گرفت این است که کلیه مسئولیت کار، زندگی و مشکلات خود را بپذیریم. سختی آن را با دل و جان بپذیریم. سعی کنیم با تمام توان، مسائل را با تفکر و تدبیر حل کنیم. از مشورت انسان‌های صالح استفاده کنیم و در نهایت تصمیم نهایی را خودمان بگیریم.

سلام دوستان نرگس هستم همسفر

هر انسانی در زندگی خود با مشکلات و گرفتاری‌هایی دست و پنجه نرم می‌کند که این گرفتاری‌ها و مشکلات، ما را از خود دور کرده و فقط داریم تلاش می‌کنیم که این مشکلات را از میان برداریم و خویشتن خود را فراموش کردیم. در صورتی که باید اول به خود فکر کنیم و بدانیم که در زندگی چه هدفی داریم. حالا ما باید بدانیم که چه‌کار باید بکنیم؛ یکی آنکه در جای خود بنشینیم و بسوزیم و بسازیم تا خداوند مشکل ما را حل کند یا یک آدم پیدا بشود که مشکل ما را حل نماید. در اینجا اول شروع می‌کنیم با خداوند به زبان خوش و مؤدب صحبت‌کردن؛ بعد آرام‌آرام گریه و ناله می‌کنیم؛ وقتی‌که جواب نگرفتیم ناسزا و کفر می‌گوییم. راه دیگر اینکه بدانیم و آگاه باشیم که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند؛ وقتی این را متوجه شدیم که مشکل دست خود ماست، اقدام کنیم که مشکلاتمان را ذره‌ذره و پله‌پله و به‌صورت تدریجی حل کنیم و هرگز امید خود را از دست ندهیم.
حالا که می‌خواهیم برای حل مشکلات حرکت کنیم باید نیروهای خودمان و نیروهای تخریبی یا بازدارنده را بشناسیم و بدانیم که شیطان به زیباترین شکل ممکن و گاهی کاملاً به‌صورت دلسوزانه، وارد افکار و اندیشه ما می‌شود. نیروهای منفی و تخریبی و انسان‌های منفی‌باف، در همه‌جا ما را احاطه کرده‌اند و دائماً در حال القاء و الهام پیام‌های منفی هستند و ما با دشمن نیرومندی که غیرقابل رؤیت است مواجه هستیم. این القائات و الهامات منفی، گاهی از ما می‌خواهند که همه‌چیز را رها کنیم و در گوشه‌ای منتظر مرگ و یا نابودی باشیم. الهامات منفی، گاهی انسان را ناگزیر می‌کنند که دست به خودکشی بزند.

سلام دوستان زهرا (ع) هستم همسفر

در وادی سوم بیشترین نقش بر عهده خود ماست و این اشتباه است که نشسته‌ باشیم و دیگران بیایند و مشکلات ما را حل کنند؛ ولی ما می‌توانیم در مشورت‌ کردن از دیگران کمک بخواهیم و با تفکر، سعی و تلاش مسائل را حل کنیم‌. مشکلاتی که ما امروز داریم به خاطر این است که در گذشته درست عمل نکرده‌ایم و باید آگاه باشیم که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند؛ پس باید به صورت تدریجی و پله‌ای به حل مشکلات بپردازیم و امیدمان را از دست ندهیم که پایان شب سیه، سپید است. برای خروج از سیاهی‌ها و مشکلات و رسیدن به آرامش و آسایش باید نیروهای منفی را خوب بشناسیم؛ چون نیروهای شیطانی به زیباترین شکل وارد فکر و اندیشه ما می‌شوند و القا و افکار منفی باعث می‌شود تا ما دست از تلاش برداریم و به ناامیدی برسیم؛ سپس باعث می‌شود ما را به ویرانه تبدیل کند؛ ولی باید هشیار باشیم که با مقصر دانستن دیگران و در گوشه‌ای نشستن هیچ کاری حل نمی‌شود و ما را به باتلاق می‌برد. با امیدواری و تلاش و کوشش موانع را یکی‌یکی برداریم و بدون هیچ عجله و شتاب‌زدگی به هدف خود برسیم و سربلند باشیم که درختان ایستاده می‌میرند.

رابط خبری: همسفر مائده رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون پانزدهم)
عکاس خبری: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر شهناز رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان