مشکلات به ما درس صبر و بردباری می‌دهند

پنجمین جلسه از دوره سی‌‌وپنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی وحید به استادی همسفر زکیه، رهجوی راهنما همسفر مریم، نگهبانی همسفر سکینه و دبیری همسفر طاهره با دستور جلسه «وادی سوم (باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش، فکر نمی‌کند.) و تأثیر آن روی من» روز سه‌شنبه 06 خردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

شاکر خداوند هستم که این فرصت را به من داد و هم‌چنین از ایجنت خانم آرزو و مرزبانان و نگهبان و راهنمای خودم خانم مریم کمال تشکر را دارم که این فرصت را در اختیار من قرار داد تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. درباره دستور جلسه  وادی سوم که می‌گوید: «هیچ موجودی به‌ اندازه خود انسان به خویشتن خویش، فکر نمی‌کند.» در این جهان هستی خداوند همه موجودات را که خلق کرد یک‌سری مسئولیت‌ها را به او محول کرد از جمله گیاهان و درختان که اکسیژن برای ما تولید می‌کنند و هم‌چنین حیوانات هم چرخه غذایی ما را تأمین می‌کنند. خداوند به انسان اختیار داد تا انتخاب کند و سپس راه خود را طی کند و در این کره‌خاکی زندگی کند.

ما در کنگره60 چهارده وادی داریم که قوانین و پیام‌هایی برای ما دارند که در وادی اول به ما می‌گوید: «با تفکر ساختارها آغاز می‌شود و بدون تفکر، آن‌چه هست روبه‌زوال می‌رود.» ما با تفکر سالم می‌توانیم آن ‌را به عمل سالم تبدیل کنیم و در وادی دوم به ما می‌گوید: «هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» یعنی خداوند، جهان هستی و تمام موجودات را طبق روال خاصی خلق کرده که هیچ موجودی بی‌جهت و بی‌فایده نیست و در وادی سوم به ما یاد می‌دهد که «باید دانست هیچ موجودی به‌اندازه خود انسان به خویشتن خویش، فکر نمی‌کند.»

این وادی مسئولیت‌پذیری را به ما یاد می‌دهد که ما باید مسئولیت کارهای خودمان را بپذیریم و نباید مشکلات خود را به گردن دیگران بیندازیم تا شخصی بیاید و مشکلات ما را حل کند و به‌عبارتی ما فقط می‌توانیم از مشورت و تجربه دیگران استفاده کنیم و تصمیم نهایی را باید خود ما بگیریم؛ پس درواقع بهترین و بیشترین کمک را خود ما می‌توانیم به خود کنیم و هیچ‌کس دلسوزتر نسبت به خودمان وجود ندارد؛ درواقع ما به این جهان قدم گذاشته‌ایم تا قدرت حل مشکلات را به دست بیاوریم. استاد امین در سی‌دی علم زندگی می‌فرمایند: «ما تا زمانی‌که در مشکلات خسته نشویم، نمی‌توانیم برای حل آن اقدام کنیم و دنبال چاره و درمان باشیم و این مشکلات در رنج‌ها، همان الفبای زندگی است که به ما آموزش می‌دهد.» 

نکته دیگر این است ‌که وقتی مشکلی برای ما پیش می‌آید ما نباید از دیگران توقع کمک داشته باشیم و یا مشکلات را گردن خداوند بیندازیم و از خداوند شکوه و گلایه داشته باشیم که چرا این مشکل را به من دادی یا این‌که توقع داشته باشیم که نیرو‌هایی از غیب بیایند و مشکل ما را حل کنند؛ پس درواقع ما خودمان باید با تفکر و اندیشه بتوانیم برای مشکلات در کمال آرامش راه درست را پیدا کنیم و آن‌ها‌ را برطرف کنیم. قطعاً این مشکلات یک‌شبه اتفاق نیفتاده که بخواهیم یک‌شبه آن‌ها را برطرف کنیم؛ باید به مشکلات زمان بدهیم و با صبر، تحمل و به‌مرور زمان و با آرامش حل کنیم.

اما ممکن است در مسیر حل مشکلات، نیروهای منفی به ما حمله کنند و مانع حرکت ما شوند و ما را از مسیرمان منحرف کنند؛ اما ما باقدرت تفکر و آموزشی که دریافت کرده‌ایم؛ نباید به نیروهای منفی اجازه بدهیم که مانع حرکت ما بشوند. در اصل مشکلات و گرفتاری‌ها به ما درس صبر و بردباری می‌دهد و ما صبورتر می‌شویم و با قدم‌های بهتر و محکم‌تر به جلو حرکت می‌کنیم و هرکدام از آن‌ها برای ما درس و آموزش است که به دیگران تکیه نکنیم و باقدرت به حل مشکلات خود بپردازیم.

مرزبانان کشیک: همسفر نگین و مسافر حامد
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون پنجم) دبیر دوم سایت
عکاس: همسفر شهزاد رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دوازدهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی وحید