وقتی که انسان تلاشهای خودش را با تلاش شخص دیگری مقایسه کند؛ و اگر تلاش خودش بیشتر از شخص مقابل باشد، ولی شخص مقابل موفقتر بود، آن موقع دچار قیاس میشود برای مثال: من مدت طولانیتری است که به کنگره آمدهام؛ اما فلانی که مدت کمتری است به کنگره میآید و پیشرفت زیادی کرده است. ما نباید بر مبنای اطلاعات ناقص غلط و عقل جزئی خودمان؛ در مورد کسی قضاوت و یا قیاس کنیم، به فرموده استاد امین؛ انسان مثل زمین میماند، یک شخص زمین وجودیاش از سنگلاخ و موانع پاک شده، اما زمین بعضیها پر از سنگلاخ است و موقعی که شروع به حرکت میکند، دچار موانع شده از حرکت باز میماند، اینجاست که ما فکر میکنیم عدالتی وجود ندارد و خداوند عدالت برقرار نمیکند و ما دچار نفرت و حسادت میشویم، ما باید بدانیم که هر کس به هر جایگاه و مقام یا مرتبهای رسیده است، حتماً بهای آن را پرداخت کرده است یا در این حیات و یا در حیاتهای قبلی خودش. درستترین کار این است که ما باید خودمان را با خودمان مقایسه کنیم و این باور را در خودمان تقویت کنیم و بدانیم که به هر جایگاهی که در زندگی دستیافتهایم، نتیجه تلاش و زحمات خودمان بوده است و دیگران به هر چه دست یافتهاند نتیجه تلاشهای خودشان است، آن موقع است که به آرامش خواهیم رسید و دیگر مسئله قیاس منتفی خواهد شد.
نویسنده :همسفر معصومه رهجوی همسفر آمنه (لژیون دوم)
ویرایش,ویراستاری :همسفر مینا دبیر سایت رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون یکم )
بارگزاری: همسفر زهرا نگهبان سایت رهجوی راهنما همسفر اعظم( لژیون یکم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
69