عمل، دانسته‌ها را زیبا و زیبنده می‌کند

سلام دوستان سحر هستم همسفر

باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. این وادی به ما می‌گوید؛ تنها کسی که می‌تواند برای تو کاری انجام دهد، کسی نیست غیر از خودت ما؛ باید قبول کنیم و بپذیریم هیچ‌کس به اندازه خودمان مسئول زندگی نیست. هر جایگاهی که من امروز دارم نتیجه زحمتی است که یک زمان انجام داده‌ام، اگر امروز پزشک، مهندس و یا معلم هستم به‌خاطر زحمتی است که یک زمانی کشیده‌ام، تحصیل کرده‌ام و در دانشگاه قبول شده‌ام و امروز توانستم به این جایگاه برسم. اگر هم امروز یک فرد مصرف‌کننده هستم خودم مقصر هستم، همنشینی با دوستان ناباب و هم‌محفل شدن با آن‌ها من را به این راه کشانده، باید پای کاری که انجام داده‌ام بایستم و سعی کنم که اشتباهم را جبران کنم. زمانی می‌توانم به درمان اعتیاد برسم که اول قبول کنم که خودم در مصرف‌کننده شدن خود نقش داشتم، نه فرد دیگری.

وقتی به خویش فکر کنیم به کارهایی که انجام داده‌ایم مطمئناً اشتباه خود را می‌پذیریم و راه درمان برای ما باز می‌شود؛ اما اگر همیشه دیگران را مقصر بدانیم هیچ‌وقت نمی‌توانیم به درمان برسیم؛ چون تا ما نمی‌خواستیم هیچ‌کس نمی‌توانست ما را مصرف‌کننده کند. در کنگره۶۰ با این وادی به من آموزش داده می‌شود که تفکر و اندیشه کنم و بعد عمل کنم. در کنگره می‌گویند؛ قدرت و توانایی در دانستن تنها نیست، عمل می‌تواند دانسته‌ها را زیبا و زیبنده کند. علم فقط به دانستن نیست، عمل کردن به علم؛ علم حقیقی است. در ابتدای این وادی گفته می‌شود باید دانست، مطمئناً تأکید بر قانونی محکم دارد؛ قانونی که همه زندگی شخصی من بر پایه آن اداره می‌شود. شخص مصرف‌کننده باید اعتیاد خود را بپذیرد، خودش فکر کند، تصمیم بگیرد و در جهت درمان اعتیاد خودش قدم بردارد. به گفته آقای مهندس دژاکام؛ اگر انسان خود جست‌وجو نکند اگر با همه کاوشگران ماهر همنشین باشد به موضوع واقعی نمی‌رسد؛ یعنی اگر انسان خودش تلاش نکند و در خودش جست‌وجو نکند، اگر با تمام جست‌وجوگران ماهر همنشین بشود به جایی نمی‌رسد. معنای حقیقی این وادی این است که خود کرده را تدبیر هست و ما می‌توانیم با تدبیر و تفکر، راه رهایی و پیشرفت خود را باز کنیم و خود را از تمام تاریکی‌های اعتیاد و نیروهای منفی رها کنیم.

سلام دوستان فریبا هستم همسفر

باید دانست‌ که‌ هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. این وادی به من یاد داد که هیچ‌کس نمی‌تواند مسائل و مشکلات من را حل کند و هیچ‌کس به اندازه خودم نمی‌داند که مشکلات و گرفتاری‌های من چه هست. خودم باید از عهده مشکلات و گرفتاری‌ها بر بیایم. کلید تمام مشکلات‌ و گرفتاری‌ها دست خودم هست که با تفکر و اندیشیدن، مشکلات‌ را‌ حل کنم، نه‌ این‌که از دیگران انتظار داشته باشم، بیایند تا مشکل و گرفتاری من را حل کنند، از آن‌ها می‌توانم مشورت بگیرم؛ ولی تصمیم نهایی را خودم می‌گیرم. همه ما انسان‌ها در زندگی مشکلاتی‌ داریم هیچ‌کس نیست که بگوید؛ من در زندگی‌ هیچ مشکلی ندارم و همه چیز گُل‌ و بلبل است. یکی از مشکلاتی که منِ همسفر داشتم، اعتیاد مسافرم بود، الان‌ چهار ماه از رهایی مسافرم می‌گذرد. قبل از کنگره راضی بودم که تمام زندگی‌ را بدهم تا مسافرم درمان شود، الان که درمان اتفاق افتاده باید قدم‌هایم را محکم‌تر بردارم‌ و این را بدانم بدون تلاش هیچ‌وقت به چیزی که می‌خواهم نمی‌توانم دست پیدا کنم. ان‌شاءالله بتوانم روزی در جهت اهداف کنگره۶۰ قدم بردارم.

گرد‌آوری: رابط خبری همسفر سحر رهجوی راهنما همسفر ساناز (لژیون‌‌‌ ششم)
ویراستاری: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر سلیمه (لژیون‌‌ چهارم)
ارسال: همسفر توران رهجوی راهنما همسفر نجمه (لژیون‌ سوم)
همسفران نمایندگی گنجعلی‌خان