نخستین گام شناخت خویشتن است

سلام دوستان نگار هستم یک همسفر:

خداوند مهربان را بسیار شاکرم که امروز در کنگره حضور دارم. با این‌که تمام وادی‌های کنگره سرشار از عشق هستند؛ اما وادی سوم تأثیرات بسیار عمیقی بر من گذاشت. به خوبی به یاد دارم، پیش از ورود من به کنگره، در مواجهه با مشکلات دچار ضعف می‌شدم. مدام دست‌وپا می‌زدم تا از شرایط سخت بیرون بیایم؛ اما چون راه درست را نمی‌دانستم، تنها مشکلات خود را بزرگتر می‌کردم. همیشه انتظار داشتم دیگران برای حل مسائل به کمک من بیایند و در بیشتر مواقع، زمین و زمان را مقصر می‌دانستم. زمانی خداوند اذن ورود به کنگره را به من داد، راهنمایی آگاه و دلسوز را در کنارم قرار داد تا به من بیاموزد که اولین قدم در مواجهه با مشکلات، پذیرش مسئولیت آن‌ها است. این‌که بپذیرم خود، آگاهانه یا ناآگاهانه، بذر این مشکلات را کاشتم. جایگاهی که امروز در آن هستم، تجلی کامل عدالت الهی است و این فرصت را دارم که به‌تدریج حرکت کنم و در مسیر حل مشکلات خود گام بردارم؛ حتی آموختم که در برابر برخی مشکلات نباید بلافاصله حرکت کرد؛ چرا که ممکن است آن حرکت، مشکل را تشدید کند. گاهی لازم است صبر کنیم تا گذر زمان، خود مسئله را حل کند. آن‌چه گفتم، تنها بخش کوچکی از تأثیرات وادی سوم بر من بود. اگر بخواهم خود را بشناسم، باید به‌تدریج درون خود را پاک‌سازی کنم تا دنیای بیرون من نیز زیبا و آرام شود.

سلام دوستان مریم هستم یک همسفر:

باید دانست که هیچ موجودی به اندازه‌ خودِ انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. این وادی با کلمه‌ باید آغاز می‌شود؛ باید این را بدانیم که هیچ موجودی به اندازه‌ انسان به خود نمی‌اندیشد. این وادی به من آموخت که مسئولیت کار، زندگی و مشکلات خود را باید بپذیرم و تمام سختی‌های آن را با دل و جان قبول کنم. تلاش کنیم با تمام توان، مسائل را با تفکر و تدبیر حل نماییم. از نظر مشورتی انسان‌های صالح بهره بگیریم؛ اما تصمیم نهایی را باید خود ما اتخاذ کنیم. هرگز نباید امید را از دست بدهیم؛ چراکه پایان شب سیه، سپید است. تا زمانی‌که تاریکی و ظلمت را درک نکنیم و شناختی از آن نداشته باشیم نمی‌توانیم از آن عبور کنیم و به روشنایی برسیم. با آموزش‌هایی که از کنگره دریافت می‌کنیم، قدرت تشخیص ما افزایش می‌یابد و به دانایی مؤثر دست پیدا می‌کنیم. با یاری خداوند برای حل مشکلات و سختی‌های زندگی گام برمی‌داریم.

سلام دوستان ناهید هستم یک همسفر:

باید دانست که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. در این وادی آموختم که اگر انسان خود به جست‌وجو نپردازد؛ حتی اگر در کنار ماهرترین کاوشگران نیز باشد، به حقیقت دست نخواهد یافت. هم‌چنین دریافتم که در حل مشکلات، بالاترین نقش را خود من ایفا می‌کنم. اگر تصور کنم دیگران باید بیایند و مشکل من‌ را حل کنند، سخت در اشتباه هستم؛ چراکه بیشترین بار مسئولیت بر دوش خود من است. من باید بیشترین تفکر، تلاش و کوشش را برای حل مسائل به‌کار گیرم. البته می‌توانم از دیگران یاری بگیرم؛ اما تصمیم نهایی را باید خود بگیرم؛ زیرا مسئولیت آن بر عهده هیچ‌ شخصی جز من نخواهد بود؛ باید با تفکر، صبر و استقامت به‌صورت تدریجی برای حل مشکلات خود اقدام کنم. هرگز نباید امید خود را از دست بدهم و باید نیروهای تخریبی و بازدارنده را بشناسم. نباید اجازه دهم این نیروها با القاء یا الهام‌ منفی، گوهر جان من را آلوده سازند و هستی‌ من را به ویرانه‌ تبدیل کنند. می‌بایست مسئولیت کامل زندگی، کار و مشکلات خود را بپذیرم و بار آن را بر دوش دیگران نیندازم. سختی‌های آن را با دل و جان پذیرا باشم و با تفکر و تلاش در جهت حل آن‌ها گام بردارم تا به آرامش، آسایش و سلامت کامل دست یابم.

سلام دوستان سهیلا هستم یک همسفر:

یکی از آموزه‌های وادی سوم به ما یادآوری می‌کند که باید بدانیم و به یقین برسیم که تنها خودِ ما توان کمک به خویش را داریم و نباید چشم‌انتظار دیگران باشیم. در زندگی، با مشکلات و سختی‌های فراوانی روبه‌رو شدیم، گاهی خود در به‌وجود آمدن آن‌ها نقش داشته‌ایم؛ اما در هر صورت، تفاوتی ندارد چراکه این زندگی، زندگیِ ما است. به‌جای آن‌که دائماً دیگران را مقصر بدانیم یا در انتظار معجزه‌ای بنشینیم؛ باید به‌فکر راه‌حلی برای برطرف‌کردن مشکلات خود باشیم. اگر چنین بیندیشیم که باید منتظر بمانیم تا خداوند یا فردی دیگر مشکلات ما را حل کند، تفکری بیهوده است؛ چراکه این مشکلات، متعلق به ما هستند و مسئولیت حل آن‌ها نیز بر دوش خودِ ما است. همان‌طورکه آقای مهندس فرمودند: «به این دنیا آمده‌ایم تا روش حل مشکلات را بیاموزیم». باید با تفکر، سعی، تلاش، صبوری و امیدواری به‌دنبال کلید حل مسائل خود باشیم. نخستین گام در این مسیر، شناخت خویشتن است. در کنار خودشناسی، باید با نیروهای تخریبی و منفی که در درون و اطراف ما وجود دارند نیز آشنا شویم. اگر شب و تاریکی را درک نکنیم، نمی‌توانیم از آن عبور کنیم و به روشنایی برسیم.

تایپ: جمعی از همسفران لژیون سردار
ویراستار: همسفر آزاده عضو لژیون سردار
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چرمهین