نجات‌دهنده ما دیگران نیستند

جلسه هفتم از دوره دوازدهم کارگاه‌های آموزشی‌‌ـ‌خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دکتراحمد‌ ـ‌اراک به استادی راهنما  همسفر زهره، نگهبانی موقت همسفر مریم و دبیری همسفر محدثه با دستورجلسه «وادی سوم (باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند) و تاثیر آن روی من» روز دوشنبه 5 خرداد ماه 1404 ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
هرچیزی که در کنگره یاد می‌گیریم در زندگی ما کاربرد دارد و می‌توانیم از آن استفاده کنیم. تمام آموزش‌هایی که افراد در کنگره یاد می‌گیرند به درد زندگی آن‌ها می‌خورد و وقتی آموزش‌ها را اجرایی کنند اثرات آن را در زندگی خود می‌بینند. وادی‌ها در زندگی ما اهمیت زیادی دارند، در کنگره ۱۴ وادی وجود دارد. دستورجلسه امروز وادی سوم است که می‌گوید:« باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». ما قبل از این وادی وادی اول را یاد گرفتیم. آموختیم که «با تفکر ساختارها آغاز می‌شود» یعنی من باید یاد بگیرم که قبل از انجام هرکاری تفکر کنم و باید یاد بگیرم که به چه چیزی فکر کنم به چه چیزی فکر نکنم. وادی دوم می‌گوید:« هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، حتی اگر خود به هیچ فکر کند»  این وادی به ما امید می‌دهد که توی ای انسان بیهوده آفریده نشده‌ای.

حالا بعد از آموختن این دو وادی که فرد تفکر کرده و امید پیدا کرده حالا به او می‌گوید هیچ کسی به اندازه خود شخص به فکر او نیست و کاری نمی‌تواند برایش انجام دهد. به عنوان مثال فردی که مصرف کننده است و می‌خواهد از اعتیادش رها شود و درمان شود، معمولا این خاصیت مصرف‌کننده‌ها است که همیشه دنبال یک نفر می‌گردند تا تقصیرات را گردن آن بندازند می‌گویند اگر من مصرف کننده شدم، اگه فلان مشکل را در زندگی دارم به خاطر رفتار شما بوده به خاطر کوتاهی شما بوده، به من محبت نکردید، پدر و مادر خوبی نداشتم، جامعه خوبی نداشتم در وادی سوم ها می‌گوید تو باید مسئولیت کارهای خودت را بپذیری.

برای ما همسفرها هم همین طور است ما باید مسئولیت تمام مشکلاتی که در زندگی داریم را خودمان بپذیریم. هیچ کس نمی‌تواند مسئولیت من زهره را  گردن بگیرد. اگر من هر مشکلی در زندگی دارم باید خودم آن مسئله را حل کنم. در این وادی کلمه باید استفاده شده یعنی تاکید می‌کند. استاد امین می‌گوید : وادی سوم جزء قوانین زندگی است یعنی باید مثل یک قانون آن را اجرا کنیم اگه اجرا نکنیم مطمئن باشیم در زندگی به مشکل بر می‌خوریم. اگر من مسافر یا همسفر یا هرکسی که مسئولیت زندگی خودم را قبول نکنم مطمئنا در آینده دچار مشکل می‌شوم. البته در به وجود آمدن  یک سری از مشکلات ما هیچ نقشی نداریم. مثلأ شخصی که با بیماری مادرزادی به دنیا می‌آید خودش در آن دخیل نیست، ولی اکثر مشکلاتی که داریم را خودمان برای خودمان خواسته یا ناخواسته به وجود آورده‌ایم. حالا باید چکار کنیم؟

اولین قدم این است که بپذیریم که من این مشکل را دارم و محکم پای خواسته‌ام بمانم و بخواهم که این مشکل را حل کنم. وادی سوم می‌گوید: هیچکس به اندازه خود تو به فکر تو نیست، هیچکس نمی‌تواند به تو کمک کند تنها کسی که می‌تواند به تو کمک کند خود تو هستی نه دیگران؛ پس این‌قدر مسئولیت را به عهده‌ دیگران ننداز. در زندگی نباید از هیچکس توقع کمک داشته باشیم‌ در این صورت ما می‌توانیم به یک انسان قوی تبدیل شویم. نجات‌دهنده ما دیگران نیستند. اکثر ما وقتی به یک مشکلی برمی‌خوریم از خداوند کمک می‌خواهیم با خداوند  راز و نیاز می‌کنیم نذر می‌کنیم تا خداوند مشکل‌مان را حل کند  یا به دیگران متوسل می‌شویم؛ اما بعداز مدتی که می‌بینیم مشکل ما حل نشد شروع می‌کنیم به بدوبیراه گفتن به خداوند حتی گاهی با الفاظ بد طلبکارانه با خداوند صحبت می‌کنیم و می‌گویم تو چه جور خدایی هستی که من این همه به درگاه تو گریه و زاری کردم ولی مشکل من را حل نکردی. در صورتی که ما در کنگره یاد گرفتیم که خودمان باید مسئولیت زندگی و مشکلات‌مان را بپذیریم.

همه ما با این تفکر قدم به کنگره گذاشتیم که  افراد دیگری هستند که به ما کمک می‌کنند؛ ولی یک راهنما نمی‌تواند اعتیاد مسافر را درمان کند او فقط راه را نشان می‌دهد و خود مسافر باید خودش را درمان کند همین‌طور همسفر. اگر من در زندگی مشکل دارم از نظر اعصاب و روان و مشکلاتی که با همسرم دارم فقط خودم می‌توانم آن را حل کنم. راهنما فقط راه را نشان می‌دهد، البته دیگران می‌توانند در حد مشورت به ما کمک کنند ولی بار اصلی روی دوش خود ماست. آقای مهندس در وادی سوم می‌گویند: اگر مشکلات هستند ما باید بتوانیم مشکلات‌مان را حل کنیم، اصلا ما به این دنیا پا گذاشته‌ایم تا روش حل مشکلات را بیاموزیم. این وادی خیلی می‌تواند روی رفتار و عملکرد ما تاثیر بگذارد برای اینکه مسئولیت خودمان را بپذیریم . معمولأ همسفرها به خاطر احساسی بودن بار مسئولیت مسافرها را به دوش می‌کشند به خصوص در زمان اعتیاد و همین باعث می‌شود که آن‌ها در انجام مسئولیت‌های خود کوتاهی کنند، ما نباید این کار را انجام دهیم  چون در دراز مدت به جسم و روان خود آسیب می‌زنیم. ما نمی‌توانیم یک شبه مشکلات‌مان را حل کنیم با سعی،تلاش و استقامت می‌توانیم مشکلات را پله‌پله و تدریجی حل کنیم تا  از نظر تعادل و احساس به عملکرد درست دست پیدا کنیم.

مرزبان کشیک: همسفر مرجان
تایپ: دبیر همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
عکس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر، فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر احمد-اراک