باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. انسان به عنوان موجودی در جهان هستی یک وظایفی را بر عهده دارد و باید با برنامه‌ریزی و تفکر آن‌ها را به نحواحسن انجام دهد؛ گاهی ما فکر می‌کنیم نیازمند دیگران هستیم و مسئولیت‌های خودمان را به عهده نمی‌گیریم و منتظر دیگران هستیم؛ اما این وادی به ما می‌آموزد که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند یعنی؛ هیچ‌کس به جای من تفکر نمی‌کند و این را باید بدانم که هیچ کس به اندازه خود من نمی‌تواند به من فکر کند. در این وادی آغاز تازه‌ای داریم که ما را به سلامتی و صلح و آرامش و آسایش می‌رساند و هیچ‌کس به اندازه خودت دلسوز نیست. کسی که باید به تو کمک کند خودت هستی نه دیگران و از هیچ‌کس توقع کمک نداشته باش؛ حتی از نزدیک افراد خانواده‌ات؛ چون نمی‌توانند به جای تو برای مشکل تو فکر کنند و آن را حل کنند. خودت باید با فکر و تصمیم گیری درست حرکت کنی تا به مقصود و هدف خودت برسی.
زمانی که یک عضو از بدن انسان دچار شکستگی یا بیماری شود هیچ کس آن درد را حس نمی‌کند و یا مقداری از آن درد را کم نمی‌کند؛ پس باید مواظب خودم و به فکر سلامتی خودم باشم. همه ما انسان‌ها در زندگی یک سری مشکلاتی داریم و ما می‌توانیم راه حل آن‌ها را پیدا کنیم و امیدوار باشیم که مشکلات ما حل خواهند شد و به یاری آموزش‌های کنگره که ما در این مکان مقدس یاد گرفته‌ایم چه‌جوری زندگی کنیم و به دیگران عشق بورزیم. من آموختم که هیچ وقت با ناامیدی به زندگی نگاه نکنم و تا جایی که بتوانم خودم موانع را یکی پس از دیگری از سر راه بردارم؛ برای این‌که مسئولیتش برعهده خودم است که باید با تفکر و تدبیر حل نمایم؛ همان‌گونه که پس از سال‌ها رنج و گرفتار شدن مسافرم در دام اعتیاد و مصرف مواد مخدر با تدبیری که خودش اندیشید توانست تصمیم نهایی را برای نجات خودش بگیرد و قدم اول را خودش برداشت و من هم به عنوان همسفر در کنار او قرار گرفتم و اما؛ ما بایستی بدانیم برای حل مشکلات بیشترین بار بر دوش خودمان می‌باشد و خودمان بایستی بیشترین تفکر و کوشش را برای حل آن انجام دهیم و همین‌طور نقش اول مسئولیت‌ها و یا وظیفه حل هر مشکل برعهده خودمان است.
نویسنده و رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سعیده مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آزادشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
39