جلسه ششم از دوره چهارم کارگاههای آموزش خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی آزادشهر با استادی همسفر سمیه، نگهبانی همسفر کبری و دبیری همسفر مونا با دستور جلسه «وادی سوم و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۵ خرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
اول از همه تشکر میکنم از آقای مهندس و خانواده محترمشان که همچین بستری را برای ما فراهم کردند تا ما بتوانیم آموزش بگیریم و در زندگی خود کاربردی کنیم؛ از راهنمای خودم خانم فاطمه و از لژیون سردار سپاسگزارم که این جایگاه را به من دادند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. عنوان وادی میگوید؛ باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند؛ وقتی از کلمه باید استفاده میشود یعنی؛ تاکید میکند که ما باید بدانیم هر کاری که انجام میدهیم عاقبت آن کار به عهده خودمان است و مسئول کارهای که انجام میدهیم خودمان هستیم نه هیچکس دیگری. مثلاً قبل از کنگره؛ برای من مشکلی پیش میآمد منتظر بودم که پدرم یا مادرم بیایند و کمکم کنند تا مشکل من حل شود؛ ولی خدا را شکر با ورود به کنگره متوجه شدم که اینطور نیست و من نباید دست روی دست بگذارم و کسی دیگر بیاید مشکلات من را حل کند و اگر خودم دست بهکار نشوم مشکلم حل نمیشود و همینطور هم بود؛ وقتی مشکلی برای من پیش میآمد منتظر بودم کسی بیاید و به من کمک کند و نه تنها مشکل من حل نمیشد؛ بلکه بدتر هم میشد. ما باید یاد بگیریم با تلاش و کوشش خودمان برای حل آن مشکل راهحلی پیدا کنیم و این را بدانیم مسئولیت هر مشکل برعهده خودمان است و برعهده کسی دیگری نیست.
البته نمیتوانیم منکر این باشیم که شاید دیگران هم به ما کمک برسانند؛ ولی در هر صورت نقش اول مسئولیت و حل مشکلات برعهده خودمان است؛ چون ما به دنیا آمدیم تا آموزش بگیرم و مشکلاتمان را به روش صحیح حل کنیم و اگر خودمان دست بهکار نشویم در آن مشکل میمانیم؛ حال اگر امروز دچار مشکلات متعددی هستیم مثل: مشکلات جسمی، روحی، مالی، روانی و این درد و رنجها یک مفهومی برایمان دارد و آن هم این است که توی گذشتهمان درست عمل نکردیم؛ چه دانسته و چه ندانسته این مشکلات برایمان پیش آمده است؛ حالا این مشکلات شدند میوههای تلخ و زهرآگین که با آنها روبرو شدهایم. حال باید تدبیری برای آن پیدا کنیم که اینجا آقای مهندس میفرمایند؛ خود کرده را تدبیر است یا نیست و میفرمایند؛ بله، خود کرده را تدبیر است و باید بدانیم هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند یعنی؛ از تفکرات خودمان برای از بین بردن مشکلاتمان اقدام کنیم و برای حل مشکلات از انسانهایی که آگاه هستند مشورت بگیرم و میتوانیم از آنها بهره ببریم؛ ولی باز هم در نهایت تصمیم اصلی را باید خودمان بگیریم و با تفکر، صبر و به صورت تدریجی و پلهای اقدام به حل مشکلات پیش آمده بکنیم و هرگز امیدمان را از دست ندهیم.
ممنونم که با سکوتتون به حرفای من گوش دادید.

مرزبانان کشیک: همسفر زهرا و مسافر علی
تایپ و عکس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ویراستاری: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر سعیده مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آزادشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
92