خواست و اختیار انسان

اوایل، درک وادی سوم برای خودم خيلی گنگ و سنگين بود؛ چون به‌نوعی سال‌ها جايگاه خودم را گم كرده بودم، به خودم هيچ ارزش و جايگاهی قائل نبودم و كار من اين بود كه مشكلات خود، زندگی و همسرم را به دوش ديگران می‌انداختم و در مشكلات زندگی، خود را بی‌تقصير می‌دانستم و با مقصر دانستن دیگران خودم را توجیه می‌کردم؛ ولی بعد از ورود به كنگره جايگاه خود را به‌عنوان یک همسر و همسفر در كنار مسافرم يافتم و ياد گرفتم که من بايد آرامش داشته باشم و اين را بدانم که او هم یک انسان است و خودش بيشتر از من به فكر خويش است و مالک و صاحب اصلی او خداست.

وادی سوم وادی پذيرش از سوی انسان است. اين ويژگی انسان‌ها است كه اگر نتيجه كاری مثبت باشد، تلاش خودشان است و اگر منفی باشد به گردن ديگران می‌اندازند و صرفاً این موضوع به‌دليل عدم آگاهی ما می‌باشد. همه انسان‌ها خواسته دارند و وقتی به خواسته خود نمی‌رسند، شروع به ستيز با خداوند می‌كنند. اين ستيزه‌جویی به‌علت اين است كه ما فراموش كرده‌ايم كه خداوند به انسان اختيار داده كه می‌تواند یکی از دو مسير را طی كند؛ پس من از اختيار خود غافل شده‌ام كه به ستيزه‌جویی با خدا می‌پردازم. حضرت علی می‌فرمايند: درد تو در خودت و درمان آن هم در خودت است؛ اما تو آن را نمی‌بينی. بايستی مسئوليت كارهایی را كه انجام می‌دهيم به عهده بگيريم و از تجربيات خود و ديگران به‌درستی استفاده كنيم.

از آنجا كه ما همسفران عادت كرده‌ايم به‌دليل بيماری مسافرمان نوک تيز پيكان را به‌سمت آن‌ها نشانه بگيريم؛ فقط به اين دليل كه آن‌ها مصرف‌كننده بودند؛ ولی هيچ‌گاه عيوب خودمان را متوجه نمی‌شدیم و فقط عيوب ديگران را می‌‌دیدیم. بايستی باور كنيم كه ما نيز به‌نوعی بيمار هستيم؛ اما به بيماری خود واقف نيستيم. هميشه بايد از خداوند بخواهیم تا ما را هدايت كند و با توكل به خدا دست به عمل بزنيم؛ زيرا خداوند در كلام‌الله می‌فرمايد: «خداوند سرنوشت هيچ قومی را تغيير نمی‌دهد، مگر اين‌كه آن قوم خودش بخواهد». در وادی سوم نيز گفته شده است كه فرد بايد به خواست برسد و تا خواست نباشد هيچ حركتی انجام نخواهد شد.

در وادی سوم از كلمه «بايد» استفاده شده‌است؛ بايد دانست هيچ انسانی به ميزان خويشتن خويش برای خود تلاش نمی‌كند. اعتياد درمانگر ندارد و راهنما فقط راه را نشان می‌دهد. ما بايد با تمام وجود سختی‌ها را بپذيريم و اگر به مشكلات با ديد باز و مثبت نگاه كنيم، بسيار شيرين خواهند بود. حالا من فرزانه می‌دانم كه در كنار مسافرم قدم به قدم همراه او و پله‌پله همسفر او می‌شوم تا كمک كنم به انسانی كه می‌خواهد از تاريکی عبور کند.

ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر نازی (لژیون چهاردهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ستارخان