درد شکافنده فهم است

دومین جلسه از دوره سی‌و‌هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی فردوسی مشهد با استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر اعظم با دستور جلسه «وادی سوم (باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۵ خردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

وادی سوم می‌گوید: باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. اولین کلمه در این پاراگراف، کلمه باید است، ما باید بدانیم که هیچ‌کس به اندازه انسان به خود فکر نمی‌کند؛ اگر بخواهیم زندگی خود را به یک سریال تشبیه کنیم، متوجه می‌شویم که نقش اول این سریال خود ما هستیم. اولین قدم برای این‌که اهمیت نقش خودمان را بدانیم، این است که خود را با تمام خوبی و بدی‌هایی که داریم، بپذیریم؛ به عنوان مثال فرض کنید در هواپیما نشسته‌اید و مهمان‌دار می‌گوید: در صورت بروز مشکل، اگر محفظه‌ای باز شد و ماسک اکسیژن در اختیار شما قرار گرفت، ابتدا آن را روی صورت خود قرار دهید که بعد بتوانید به یک نفر دیگر کمک کنید، حال نفر بعد که شاید پدر، مادر، برادر یا خواهر شما باشد فرقی نمی‌کند. باید ابتدا به خود کمک کنید، تا بتوانید به فردی که در کنار شما قرار دارد و یا دیگران کمک کنید. من می‌توانم خود را از پایین‌ترین نقطه جهنم به بالاترین نقطه بهشت برسانم، یا بالعکس می‌توانم از بالاترین نقطه بهشت به پایین‌ترین نقطه جهنم برسانم؛ پس خود ما هستیم که تصمیم می‌گیریم، چگونه زندگی کنیم. 

مشکلات و مسائل انسان هیچ‌گاه تمامی ندارند؛ اما باید بدانیم که برای حل آن‌ها بالاترین نقش برعهده خود ما است. بعضی انسان‌ها می‌خواهند از مشکلات فرار کنند، یا برای حل آن‌ها از دیگران توقع دارند که برایشان حل کنند؛ اما این چالش‌ها و مشکلات هستند که ما را بزرگ می‌کنند و به ما آموزش می‌دهند؛ چون ما به دنیا آمده‌ایم تا روش حل مشکلات را بیاموزیم؛ حتی آقای مهندس هم در مسیری که بودند، دچار مشکلات و چالش‌های زیادی شدند؛ اما این ما هستیم که تصمیم می‌گیریم که چه‌طوری آن مسئله را برطرف کنیم، ما می‌توانیم بنشینیم و به زمین و زمان گله و شکایت کنیم، یا از دیگران کمک بگیریم و یا با تفکر و اندیشه درست با دانستن این موضوع که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، شروع به حل مشکلات کنیم. 

البته حل کردن مشکلات به یک‌باره امکان‌پذیر نیست، مثل؛ این است که فردی چندین سال خود را درگیر اعتیاد کرده است و به یک‌دفعه مصرف خود را قطع کند، بعد از گذشت چند ساعت با مشکلات زیادی رو‌به‌رو می‌شود؛ اما اگر آن مصرف‌کننده به کنگره بیاید و با روش DST و به‌صورت تدریجی و پله‌پله اقدام به درمان کند، راحت‌تر به درمان می‌رسد و با مشکلات کمی دست و پنجه نرم می‌کند.

روش DST برای همه‌چیز قابل اجرا است؛ برای درمان اعتیاد، اضافه‌وزن، قلیان، سیگار، دوری از ضدارزش‌ها و چه‌ بسا برای حل مشکلات ما می‌توانیم به صورت تدریجی عمل کنیم. من با سفر نیکوتین توانستم خویش خود را دوباره پیدا کنم و به خود کمک کنم و گفتم: باید درمان شوم. حال برای خارج شدن از مشکلات و رسیدن به آرامش خودمان نیز باید نیروهای درونی‌ و نیروهای تخریبی و بازدارنده را کاملاً بشناسیم. این را بدانیم که شیطان به زیباترین شکل ممکن وارد افکار و اندیشه ما می‌شود، تا ما را از صراط مستقیم و آن راه خوبی که در پیش گرفته‌ایم خارج کند و به نابودی بکشاند. 

ما اکنون در وادی سوم هستیم، در وادی اول تفکر را آموخته‌ایم که با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، در وادی دوم یاد گرفتیم که هیچ مخلوقی بیهوده قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم؛ اما این وادی آغازی دوباره است که ما را به طرف صلح و آرامش می‌برد حال باید آرام باشیم، خوب فکر کنیم و از دیگران هیچ توقعی نداشته باشیم، با امیدواری به زندگی نگاه کنیم و با بالابردن دانایی، مشکلات و موانع را از سر راه خود برداریم.  این را بدانیم که مشکلات برای به تکامل رسیدن ما لازم است و باید آن‌ها را با جان و دل بپذیریم؛ زیرا درد شکافنده فهم است و تا دردی نباشد فهم هم در کار نیست.

رهایی و ورود به سفر دوم جهان‌بینی رهجویان راهنما همسفر فرزانه(لژیون پانزدهم) 

اعلام نفرات برتر آزمون 

تایپ و ویرایش: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نوزدهم)، همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون شانزدهم)
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر رؤیا (لژیون هشتم)
همسفران نمایندگی فردوسی‌ مشهد