کسی غیر از خودمان نمی‌تواند کاری برایمان انجام دهد

جلسه اول از دوره سی‌‌‌و‌پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی امین قم به استادی همسفر زهرا، نگهبانی همسفر زهره و دبیری همسفر بهاره با دستور جلسه «وادی سوم (باید دانست هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۵ خرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌گویم که یک بار دیگر این جایگاه روزی من شد تا از شما عزیزان آموزش بگیرم از گروه مرزبانی، ایجنت محترم و راهنما همسفر رضوانه تشکر می‌کنم که من را لایق دانستند و اجازه خدمت به من دادند.

این وادی به گونه‌ای به خود من باز می‌گردد و پذیرش مسئولیت را یادآوری می‌کند. وادی سوم با کلمه باید شروع شده است و تاکید می‌کند؛ (باید دانست که هیچ کس به اندازه خود به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.) تنها خودم می‌توانم پشت خودم باشم، خودم باید کار خودم را‌ انجام بدهم، نمی‌توانم انتظاری از دیگران داشته باشم. زمانی‌که خداوند انسان را آفرید به خودش تبریک گفت؛ چون به ما عقل و اختیار داد و به انسان اجازه داد که برود و به کار خودش برسد، وابسته به کسی نباشد. خداوند انسان را هدایت کرد، حال انسان خودش باید بداند که چطور راهش را انتخاب کند.

انسان اگر یک بذری را در زمین بکارد، منتظر نمی‌ماند که باران ببارد و رشد کند؛ بایستی یک شرایطی را طی کند و سختی‌ها را تحمل کند تا به بار بنشیند. من زهرا اگر یک مشکلی در زندگیم وجود دارد؛ نباید انگشت اشاره خود به طرف  دیگران بگیرم که تو باعث این مشکل من شده‌ای، یادم باشد که وقتی انگشتم سمت طرف مقابل است، سه انگشت دیگر سمت خودم می‌باشد؛ باید بگردم و ببینم اشکال زندگی من از کجاست؟ مشکل از کجاست؟ همانطور که در پیام وادی اول یادآوری شده است که اگر انسان با بزرگترین کاوشگران بنشیند، نمی‌تواند به آن نتیجه واقعی برسد؛ یعنی اگر خودش جستجو نکند، دنبال عواملی که باعث خرابی زندگی او شده‌اند را هرگز نمی‌تواند پیدا کند. کسی به غیر از خودمان  نمی‌تواند کاری را برایمان انجام بدهد.

کم و بیش با مسافرمان در ارتباط بوده‌ایم؛ ما نمی‌توانستیم به جای آن‌ها درمان شویم؛ اگر آن‌ها اراده‌ای نداشتند و اگر خودشان نمی‌خواستند؛ هیچ وقت نمی‌توانستند در این مکان حضور داشته باشند، خودشان تصمیم گرفتند، اراده کردند و با به کارگیری نیروی عقل‌شان راه خود را پیدا کردند، من زهرا فقط می‌توانم یک حمایت‌گر باشم. آقای‌مهندس در سی‌دی چالش می‌فرمایند: «بیشتر چالش‌هایی که به وجود می‌آید، خودمان آن را به وجود می‌آوریم». رفتاری که برای خودمان پسندیده می‌باشد و یا آن کاری که برای خودمان باعث سرافرازی می‌شود، خودمان انجام بدهیم و منتظر نباشیم که دیگران بیایند و کمک کنند. از دیگران و خانواده نباید انتظاری داشته باشم.

من مادر مسئولیت‌های زیادی دارم، مسئولیت تربیت فرزندان، فراهم کردن امکانات زندگی و آموزش راه زندگی به فرزندم است؛ ولی مسئول این نیستم که  به جای او درس بخوانم و یا امتحان بدهم. یک اشتباه بزرگی که من در زندگیم کردم، مسئولیت فرزندم را خودم پذیرفتم؛ اکنون ما با دروس‌های کنگره آموزش گرفته‌ایم؛ اگر می‌خواهیم مادری کنیم، دلسوزی زیادی نکنیم؛ چون باعث فنا شدن طرف مقابل می‌شود.

وادی سوم یک رابطه تنگاتنگی با وادی اول دارد، در وادی اول گفته شده است، با فکر پیش بروید و ببینید، کجای کار شما  ایراد دارد، صبر و استقامت کنید، با آموزش می‌توانید به آن خواسته درونی خود برسید. در وادی پنجم گفته می‌شود، (تفکر تنها قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توام با رفتن و رسیدن کامل می‌شود)؛ یعنی تنها فکر کردن کافی نیست، تلاش کنید و با اراده به هدف خود نزدیک شوید؛ اگر من الان در این مکان هستم، شاید به گونه‌ای مسئولیتم را در حق مسافرم تمام کرده‌ام، هدفم این بوده است که پشت مسافرم باشم، حمایتش کنم تا به رهایی برسد، مسافر باید خودش تلاش کند تا به آن هدف و خواسته خود برسد. خداوند زمانی که انسان را خلق کرد، همه چیز را برایش فراهم کرد. همانطور که گفتم، همین بذری که می‌کاریم یک سری شرایط را باید طی کند که به مرحله اوج برسد، ما هم اگر از آموزش‌های کنگره‌۶۰ به درستی استفاده کنیم، اراده و اعتماد به نفسمان قوی باشد، می‌توانیم به خواسته‌های خود دست یابیم؛ اگر در راه صراط مستقیم باشیم و با دوری از ضد‌ارزش‌ها می‌توانیم به خواسته‌های قلبی خود برسیم.

و در ادامه از اعضای لژیون سردار تقدیر شد

مرزبانان کشیک: مسافر حسین و همسفر زهرا
تایپ: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر ثریا (لژیون نهم)
ویراستار: همسفر زهرا نگهبان سایت
ارسال: همسفر‌ بهاره رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دهم)
همسفران نمایندگی امین قم