بیدار شدن نقطه تفکر در انسان

جلسه ششم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی آبیک به استادی همسفر سمیه، نگهبانی همسفر رقیه و دبیری همسفر شکوفه با دستور جلسه «وادی سوم (باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه 5 خرداد ماه 1404 ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد: 

از نگهبان و دبیر جلسه، ایجنت و مرزبان‌ها و هم‌چنین راهنمای خودم همسفر فاطمه تشکر می‌کنم که دوباره این اجازه را به من دادند که در این جایگاه خدمت کنم و یک‌بار دیگر آموزش بگیرم.

دستور جلسه «وادی سوم و تأثیر آن روی من» است. این وادی می‌گوید: «هیچ‌کس به‌اندازه خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.» این وادی با کلمه باید شروع می‌شود؛ یعنی تمام مسئولیت‌های انسان با خود اوست و هیچ‌کس نمی‌تواند از بیرون به ما کمک کند، تنها خودمان هستیم که می‌توانیم با تفکر درست، به خودمان کمک کنیم.

خیلی از انسان‌ها در حال حاضر در بیرون از کنگره هستند که می‌توان گفت ۹۹ درصد از آن‌ها تفکر درست را نمی‌شناسند و تفکر آن‌ها ایراد دارد، نمی‌توانند مسیر درست را انتخاب کنند تا بتوانند با انتخاب مسیر درست، راه ارزش‌ها را پیدا و در آن حرکت کنند. خوشبختانه در کنگره ۶۰ به ما آموزش های لازم داده می‌شود؛ که روی تفکر و نقطه تحملمان کارکنیم.

با شروع این وادی و کلمه باید، یک تفکر و یک جرقه‌ای در ذهن تو روشن می‌شود که بیشتر مسئولیت کارها و زندگی تو به عهده خودت است و هیچ‌کس از بیرون نمی‌تواند به تو کمک کند؛ درواقع به ما می‌گوید: «هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی» یعنی تو اگر خوبی کنی، خوبی به تو برمی‌گردد و اگر بدی کنی، بدی به تو برمی‌گردد.

من قبل از کنگره، طی سال‌هایی که زندگی می‌کردم، از مادرم ، اقوام مشورت می‌گرفتم و همه به من پیشنهاد می‌دادند که از همسرم جدا شوم  و من با خود فکر می‌کردم؛ اگر جدا شوم، تکلیف فرزندانم و همسرم چه می‌شود؟ درست است که همسرم درگیر مصرف مواد و اعتیاد شده است؛ اما این مشکل برای او ناخواسته بوده است؛ در شرایط بدی بودم، به درگاه خدا دعا کردم تا مسیر کنگره را پیدا کردم؛ همسرم به‌سختی جایی را می‌پذیرفت؛ اما خدا را شکر کنگره را پذیرفت و به درمان رسید.

کنگره ۶۰ مکانی است که چنانچه در آن باشید و تفکرت را به کار ببرید، می‌توانید زندگی را به  سرانجام خوب و به آسایش و آرامش برسانید. مهندس حسین دژاکام، همیشه می‌فرمایند: «هیچ‌کدام از آموزش‌های کنگره بیهوده و بی‌ارزش نیستند و همه را باید در زندگی کاربردی کنید؛ تا بتوانید راه درست را انتخاب کنید.»

من قبل از ورود به کنگره می‌گفتم: «همسرم مصرف‌کننده است، چرا باید من به کنگره بیایم؟»؛ اما زمانی که به کنگره وارد شدم، متوجه شدم، درست است که مسافرم مواد مصرف می‌کرد؛ اما حال من خیلی بدتر از حال او بود و به‌قدری فشار روی من زیاد بود که دیوانه شده بودم.

در این مورد مهندس دژاکام می‌فرمایند: «مسافرها ۱ درصد مشکل‌دارند و همسفران ۹۹ درصد»؛ زمانی که همسفران وارد کنگره شوند و آموزش‌های کنگره را روی خودشان و زندگی کاربردی کنند می توانند به فرزندانشان کمک و هم اینکه آرامش را به همسرشان منتقل کنند.

من قبل از ورود به کنگره، خیلی پرخاش می‌کردم و در کارهای همسرم دخالت می‌کردم؛ اما امروز تغییر کرده‌ام، اگر درصد مشکلات آن روزهای من ۱۰۰ بود، امروز به ۱۰ درصد رسیده‌ام چون این آموزش‌ها خیلی برایم جذاب بودند.

مسافرم، به دلیل شرایط کاری در کنگره حضور ندارند. امروز که به زندگی دقت می‌کنم، متوجه می‌شوم با حضورم در کنگره، چه آرامشی در خانه ما حکم‌فرما شده است، متوجه شدم شرایط آن روزها تقصیر من بود؛ زیرا مسافرم مصرف می‌کرد و باکسی کاری نداشت، این من بودم که شرایط خانه را متشنج می‌کردم. کنگره جایی است که به تو می‌گوید: «تنها کسی که می‌تواند به تو کمک کند، خودت هستی.»  تنها مکان در کره زمین که این آموزش‌ها را ارائه می‌دهد.

ما باید این آموزش‌ها را روی خودمان کاربردی کنیم و بدانیم هرچه است، در درون ماست. بیرون هیچ‌چیزی نیست. آنچه در افکار، قلب، زبان و احساس تو است، به بیرون انتقال می‌دهید.

زمانی مسافرت از راه می‌رسد و تو احساس بدی که داری، باعث مشاجره می‌شوی؛ اما زمانی که حس خوب داشته باشید، مشکلی ایجاد نمی‌شود. من به این نتیجه رسیده‌ام که هر چه است درون ماست.

من در کلاس‌های آموزشی و مشاوره‌های آنلاین شرکت کرده‌ام، آنجا بود که متوجه شدم کنگره چه آموزش‌ها و آرامشی به ما  می‌دهد. کنگره مکانی است که روی تفکر، کردار و رفتار ما کار می‌کند، ما را به زندگی امیدوار می‌کند، کنگره به ما پس‌انداز کردن و بخشیدن را یاد داد. به ما یاد داد روی تفکر و حتی نوع سخن گفتن خود کارکنیم و به این بیندیشیم که رفتاری که دارم، باعث آسیب زدن به من می‌شود یا خیر؟

من باید ابتدا آموزش‌ها را روی خودم کاربردی کنم تا بتوانم آن‌ها را به بیرون منتقل کنم. اگر من آموزشی در علم فیزیک ندیده باشم، با نشستن در جمع فیزیکدان‌ها قادر به آموزش آن به دیگران نخواهم بود؛ بنابراین من باید در درجه اول بدانم با خودم چند چند هستم و اگر در زندگی مشکلی دارم، کلید حل آن را خودم پیدا کنم. ما در همه‌چیز باید از طبیعت الگوبرداری کنیم؛ دقیقاً مانند دانشمندان و مخترعین، بخشندگی و در جریان بودن را از طبیعت یاد بگیریم؛ درختان و کل طبیعت در زمستان خشک هستند و در بهار دوباره زنده و سرسبز می‌شوند. 

بنابراین حرکت کنیم، در مسیر ارزش‌ها تا بتوانیم تزکیه و پالایش کنیم. زمانی که آموزش‌ها را روی خود کاربردی کنیم، حرف و عمل دیگران روی ما تأثیر نخواهد داشت. 

اهداء لوح تقدیر سردار توسط نگهبان لژیون سردار:

مرزبان کشیک: همسفر سکینه و مسافر مجید
تایپ، ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر مریم (دبیر سایت)
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی آبیک