ما انسانها در زندگی نمیتوانیم همه خواستههای خودمان را بصورت گزینهای انتخاب کنیم.
ما شغلی را دوست داریم که تحرکی نداشته باشیم و این کم تحرکی ما را دچار پیری زودرس میکند.
ولی اتفاقاتی برای ما میافتد که مجبور به تحرک بیشتر میشویم، گویا هستی کم کاری ما را جبران میکند.
ما با شناخت و آموزش جهانبینی میخواهیم برای تمام مشکلات زندگی، جوابی پیدا کنیم و با برنامهریزی حل کنیم.
انگار در این هستی، خود ما تنها هستیم.
درحالیکه خالق و سیستم آفرینش و آفریدگاری وجود دارد، که قطعأ شناخت بیشتری از ما دارد. ولی ما توجهی نداشتیم.
خداوند میفرماید: اگر به شما موفقیتی رسید خوشحالی نکنید و اگر چیزی را از دست دادید خیلی غمگین نشوید.
ما باید ایمان و توکل به خداوند داشته باشیم و بدانیم یکسری از کارها دست ما نیست و فرمان الهی بر اساس خواست و تقدیر اتفاق میافتد.
چون زندگی مثل صحنه تئاتر است و طوری باید بازی کنیم که هر چیزی برای خود و خانواده میخواهیم برای دیگران هم بخواهیم.
خداوند به نیت و احساس ما در این مسیر نمره میدهد.
اگر متوجه شویم که یک طرف ما هستیم و یک طرف قدرت مطلق،
آنموقع کیفیت زندگی ما بهتر میشود.
خداوند میفرماید: شما مأمور به تلاش هستید، ولی نتیجه به شما ربطی ندارد.
آقای مهندس میگوید: اگر دستهای آسمانی کنار برود، انسان ظرف چند هفته خودش را نابود میکند.
هزاران دانشمند طی چندین سال نتوانستند درمان اعتیاد را پیدا کنند، ولی همان دستهای آسمانی باعث شد درمان اعتیاد در کنگره۶۰ کشف شود و درمان کرونا هم به همین صورت رقم خورد.
اگر بخواهیم مالک چیزی شویم و تصاحبش کنیم، بدبخت میشویم.
مالک زندگی همانی است که نقشههای خوب زندگی را برای ما ریخت و جایگاه مارا مشخص کرد.
ایمان و توکل به خداوند در همه مراحل زندگی باعث میشود که متوجه شویم در گذشته برای بعضی از مسائل بیجهت زور زدهایم و تقدیر ما چیز دیگری بود.
با تشکر از استاد امین دژاکام
برداشت مسافر مجید لژیون۷
ارسال مسافر حامد
- تعداد بازدید از این مطلب :
63