دهمین جلسه از دوره دهم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر داوود، نگهبانی مسافر عبدالله و دبیری مسافر مرتضی، با دستور جلسه «وادی سوم و تأثیر آن روی من» یکشنبه ۴ خرداد ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان داوود هستم یک مسافر؛
خدا را شکر که در این جایگاه قرار گرفتم و از این بالا چهره همه دوستان را می بینم و انرژی و حس خوب میگیرم، من هنوز هم چاقو و فندک و پیک نیک و وسایل مصرفم همراهم هستند اما نه حالم را خراب می کنند و نه وسوسه‌ام می کنند. وقتی کنگره راجع به درمان صحبت می کند، یعنی همین دستور جلسه وادی سوم و تأثیر آن روی من.
باید دانست هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند. ما در کنگره یاد گرفتیم، حس اولین قوه بکار گیری نیروی عقل است، مثلا شخص مصرف کننده هنگامی که احساس حقارت می کند، به واسطه مصرف مواد مخدر قوه عقلش به کار می افتد و می گوید مصرف نکن.
ما با سه دسته مصرف کننده رو به رو هستیم. دسته اول کسانی هستند که در انکار هستند و اصلاً قبول نمی کنند که مصرف کننده هستند. دسته دوم کسانی هستند که قبول دارند مصرف کننده‌اند، ولی خواسته درمان ندارند. دسته سوم کسانی هستند که قبول کردند معتاد هستند و خواسته درمان دارند. عقل قبول کرد که درمان کنند.
چهار وادی اول مربوط به تفکر است تا تفکرات ما را درست کند و تفکرات بیهوده را از ما بگیرد. در وادی سوم راه فرار را می‌بندد. مثلاً دیگر تقصیر ها را گردن اجتماع و خانواده نمی اندازیم تا مصرف کنیم و مسئولیت ها را شخص میپذیرد و برای درمان خود اقدام می کند و تنها شخصی که به خود شخص کمک می کند تا درمان شود، خود شخص است و کسی غیر از او نمی تواند به او کمک کند.
در وادی چهارم ما یاد میگیریم مسئولیت ها را به گردن خدا نیندازیم و خدا را مقصر اشتباهات خود ندانیم. به قول معروف خریت خود را به گردن خدا نمی اندازیم
و این را باید بدانیم که سعی کنیم فقط خودمان را اصلاح کنیم، نه دیگری را، چون قادر به این کار نیستیم. مثل داستان شخصی که در بیست سالگی از او پرسیدند، هدفت چیست؟ گفت می خواهم کشورم را تغییر دهم. در سی سالگی از او پرسیدند، هدفت چیست؟ گفت می خواهم شهرم را تغییر دهم. در پنجاه سالگی از او پرسیدند، هدفت چیست؟ گفت می خواهم خانواده ام را تغییر دهم. در شصت سالگی از او پرسیدند، هدفت چیست؟ گفت من فقط می توانم خودم را تغییر دهم و می خواهم خودم را تغییر دهم.
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید/ تو یکی نه ای هزاری چراغ خود بر افروز. یعنی اینکه هر شخصی در کنگره با رفتار خود الگوی دیگران است و ما باید رفتار شایسته ای انجام دهیم تا همگی رشد کنیم و حالمان خوب شود.
از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.
نگارنده: مسافر علیرضا لژیون ۷
ویراستار: مسافر بهزاد لژیون ۷
عکاس: مسافر امین لژیون ۱۸
تنظیم: مسافر بهزاد لژیون ۱۱
ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید
نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
606