مشکلات خود را به دیگران حواله ندهیم

همسفر زهرا (راهنمای لژیون دوم):

وادی سوم با واژه باید آغاز می‌شود و این موضوع را به من یادآوری می‌کند که قطعاً هیچ موجودی به‌اندازه خود به خویش فکر نمی‌‌کند؛ زیرا بعضی‌‌ها از روی ناآگاهی دیگران را مسبب مشکلات خود می‌‌دانند و یا دوست دارند دیگران کارهایشان را انجام دهند؛ مانند این ضرب‌المثل که می‌گوید همسایه‌ها یاری کنید تا من شوهرداری کنم.

ما در وادی سوم یاد می‌‌گیریم که مشکلات و مسائل خود را به دیگران حواله ندهیم، متکی‌به‌خود باشیم و برای حل آن‌‌ها از دیگران توقع نداشته باشیم. در کل ما به این حیات آمده‌‌ایم که حل مسائل و سختی‌‌ها را یاد بگیریم؛ بنابراین باید با تفکر، صبر، استقامت و پله‌‌‌پله اقدام به حل مسائل کنیم.

ما باید یاد بگیریم که به خود اعتماد‌‌‌ داشته باشیم و مسئولیت کار‌‌‌مان را بپذیریم. می‌توانیم با تمام کاوشگران ماهر همنشین باشیم؛ اما تا زمانی که خودمان کاوش و اقدام نکنیم به نتیجه نخواهیم رسید. در این میان ممکن است آگاهانه یا ناآگاهانه مشکلاتی را برای خود ایجاد کرده باشیم؛ البته ایرادی ندارد باید دانست که خودکرده را تدبیر هست و می‌‌توانیم از تکرار اشتباهات جلوگیری کنیم و برای حل آن‌‌ها تفکر سالم داشته باشیم.

سعی کنیم تا زمانی که عمر داریم امیدمان را از دست ندهیم و دست از تلاش بر‌‌نداریم، حتی در این مسیر به فکر استحکام پایه‌‌های مالی خود باشیم. من اگر بپذیرم که در به وجود آمدن مشکلات خود نقش داشته‌ام، بسیار راحت‌‌تر به فکر حل آن‌ها می‌افتم و حداقل به خاطر خودم سعی می‌کنم که با داشتن آگاهی و دانش کنگره‌۶۰ آن‌ها را حل کنم.

همسفر مریم:

در وادی سوم عنوان شد که باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌‌کند‌ و ما این جمله را کاملاً درک کردیم. در ابتدای این وادی از کلمه باید استفاده شده است؛ یعنی این یک قانون محکم است که قطعاً باید آن را یاد بگیریم و در تمام سطوح زندگی از آن استفاده کنیم. در بسیاری از مسائل از طبیعت الگوبرداری می‌شود. ما نیز می‌‌‌توانیم‌ از طبیعت درس بگیریم و ببینیم که چگونه همه‌چیز در حال تغییر است؛ بنابراین ما می‌‌توانیم با تفکر راه‌حل مشکلات خود را پیدا کنیم.

ما باید بدانیم هر نوع مشکلی که داشته باشیم، وظیفه حل آن بر عهده خودمان است و نباید منتظر یاری دیگران برای حل مشکلات باشیم. البته می‌‌‌توانیم از مشورت دیگران استفاده کنیم؛ اما تصمیم نهایی را باید خود ما بگیریم و مسؤولیت‌ها و توانایی‌‌‌های خود را بپذیریم.

برای خروج از مشکلات باید نیروهای خود و همچنین نیروهای تخریبی و بازدارنده را کاملاً بشناسیم و بدانیم که الهام و القاء منفی به هر روش، مانع تلاش ما می‌شوند‌؛ اما ما نباید به دنبال مقصر باشیم و این نکته را بپذیریم که هیچ‌کس به‌اندازه خود ما به فکر ما نیست.

همسفر فاطمه:

باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌‌کند؛ یعنی این‌که ما باید مسئولیت کارهایی که انجام می‌‌دهیم را خود بر عهده بگیریم و توانایی این را داشته باشیم که از تجربیات دیگران نیز استفاده کنیم. مسائل مهم زندگی ما و حل مشکلات اصلی به عهده شخص شخیص ما است و باید آن‌ها را با تفکر، صبر، سعی و تلاش حل کنیم و هرگز امید خود را از دست ندهیم؛ چراکه پایان شب سیه سپید است.

برای برداشتن موانع و خارج شدن از مشکلات باید نیروهای تخریبی و بازدارنده را کاملاً بشناسیم و بدانیم که شیطان به زیباترین شکل ممکن و گاهی به‌صورت دلسوزانه وارد افکار و اندیشه ما می‌شود تا گوهر ‌‌جان ما را شکار نماید و هستی ما را به ویرانه تبدیل کند. در اینجا عقل حکم می‌کند که آرام عمل کنیم و با استفاده از آموزش‌‌ها پله‌‌‌پله حرکت کنیم تا به موفقیت برسیم.

همسفر زهرا:

با توجه به وادی سوم من به این نتیجه رسیدم که در حل مشکلات، بالاترین نقش بر عهده خود من است؛ زیرا ما به این حیات آمده‌‌ایم تا روش حل مشکلات را یاد ‌بگیریم و با فکر، تلاش و امید کلید حل مشکلات را پیدا کنیم. اگر ما امروز دچار مشکلات روحی، جسمی، روانی و عاطفی هستیم، یک مفهوم آن می‌‌‌تواند این باشد که ممکن است ما در گذشته دانسته یا ندانسته مرتکب اشتباه شده باشیم و بذرهایی را کاشته‌‌ و سال‌‌‌ها آبیاری کرده‌‌‌ باشیم که ما را به اوضاع‌واحوال امروز رسانده است. مفهوم دیگر می‌‌تواند این باشد که ما در به وجود آمدن مشکلات امروز نقشی نداشته‌ایم؛ مانند بیماری‌‌‌هایی ژنتیک یا سایر بیماری‌ها.

به‌هرحال ما نباید در جای خود بنشینیم و بسوزیم و بسازیم یا منتظر باشیم تا دیگران یا خداوند مشکل ما را حل کنند، بلکه همیشه باید با صبر و استقامت مشکل خود را حل کنیم؛ زیرا پایان شب سیه، سفید است. تا لحظه مرگ باید تلاش کنیم و هیچ‌وقت نا‌‌‌‌امید نباشیم.

همسفر گلستان:

ما وادی‌‌ها را کم‌‌‌کم کار می‌کنیم و اگر درست یاد گرفته باشیم اکثر خصوصیات، افکار و اندیشه ما تغییر خواهد کرد. همه‌ مطالبی که ما در کنگره آموزش می‌‌گیریم، مفید هستند و باید آن‌‌‌ها را عملی کنیم. اگر افکار و اندیشه ما درست باشد، متوجه وظایف خود می‌‌شویم و مسئولیت آن‌‌ها را بر عهده می‌‌‌گیریم و آن‌‌ها را با تلاش انجام می‌‌دهیم.

ما باید توانایی‌‌‌‌‌‌های خود را باور کنیم و خود را دست‌کم نگیریم. نباید بگوییم که از من سنی گذشته است. نباید منتظر باشیم که دیگران بیایند و مشکل ما را حل کنند. نباید انتظار داشته باشیم که مشکلات ما سریع حل شوند؛ زیرا این مشکلات یک‌شبه به وجود نیامده‌‌‌‌اند که یک‌شبه حل شوند، بلکه باید نردبانی که پله‌‌‌پله و به‌مرورزمان از آن بالا رفته‌ایم را آرام و یکی‌‌یکی پایین بیاییم و بدانیم که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌‌‌‌کند.

درنهایت از آقای مهندس دژاکام تشکر می‌کنم که به من صبر و امید را آموزش دادند تا یک همسفر خوب برای مسافران خود باشم و برای نزدیک شدن آن‌‌ها به رهایی یاری‌دهنده‌شان باشم.

مشارکت گروهی لژیون دوم
ویراستاری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی همسفر سمانه (لژیون دهم)
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین