آغازی تازه

باید دانست، هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. یک ضرب‌المثل که در مناطق جنوب ایران به‌کار برده می‌شود این است که می‌گویند: همسایه‌ها ياری کنید تا من شوهر‌داری کنم؛ یعنی بعضی انسان‌ها چنین تفکر و اندیشه می‌کنند که باید دیگران به آن‌ها کمک کنند تا آن‌ها بتوانند مسائل و مشکلات خود را حل کنند و نیازمند به دیگران هستند و اصلاً به خودشان هیچ اعتقادی ندارند. مثلاً می‌گویند: من بلد نیستم غذا درست کنم، من بلد نیستم اتو کنم یا می‌گویند: من نمی‌توانم غیبت نکنم و دروغ نگویم، برای این‌که دست خودم نیست و صورت حق به‌جانب  به خود می‌گیرند. باید گفت: پس دست چه‌کسی است؟ معلوم‌ است‌ که همه‌چیز دست خودمان است؛ نباید مسئولیت‌ها، افکار، اندیشه‌ها، خراب‌کاری‌ها و اشتباهات خود را به گردن دیگران انداخت و اگر بخواهیم دیگران مشکلات ما را حل کنند، کلاهمان پس معرکه است و درگیر و بدبخت هستیم.

ما با شروع زندگی در این وادی آغازی تازه داریم، آغازی که ما را به سلامتی، صلح و آرامش می‌رساند؛ یعنی بعضی وقت‌ها می‌گوییم: این داستان‌ها برای چیست که مثلاً رود ارس در شمال کشور است یا زاینده‌رود به مرداب گاوخونی می‌ریزد. این اطلاعات عمومی هستند و هرچیزی که در کنگره۶۰ آموزش داده می‌شود برایمان مفید است و ما به آن‌ها نیاز داریم. نیک می‌دانیم که اگر انسان خود جست‌وجو نکند؛ حتی اگر با همه کاوشگران ماهر همنشین باشد به موضوع واقعی نمی‌رسد. ما اگر با شاعرها همنشینی و رفت‌وآمد کنیم، هرگز شاعر نمی‌شویم، مگر این‌که خودمان شروع کنیم به شعر گفتن یا اگر با تمام فیزیک‌دان‌ها همنشین باشیم و رفت‌وآمد کنیم، هرگز فیزیک‌دان نمی‌‌شویم؛ مگر این‌که خودمان شروع به مطالعه‌ و کاوش کنیم؛ بنابراین با تفکر، سعی، تلاش و امیدواری برای رسیدن و پیدا کردن کلید مسائل غیرقابل‌ حل باید کوشش‌ کنیم تا کلید را بیابیم. برای برداشتن مانع، عقل سلیم حکم می‌کند که به آرامی و به دور از هرگونه تنش و شتاب‌زدگی عمل کنیم و نردبانی را که آرام‌‌آر‌‌ام و پله‌پله بالا رفته‌ایم را به آرامی در طول زمان به پایین بیاییم.

منبع: سی‌دی وادی سوم
نویسنده: همسفر پری رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمايندگی شهرری