جلسه لژیون ویلیام وایت

سلام دوستان اصغر هستم یک مسافر.

وقتی که زحمتی برای کاری می‌کشی و تحت فشار قرار می‌گیری؛ نمی‌توانی به راحتی از آن بگذری، فرض کن که ساختمانی را تا حدودی ساخته‌ای، دیوار ها را چیده‌ای، آیا می‌توانی به راحتی هرچه ساخته ای تخریب کنی؟
اکنون سفر در کنگره را در نظر بگیرید.
زحمتی که در طول سفر می‌کشید، کمتر از ساختن همان ساختمان نیست. آیا وقتی برای سفرت تلاش کرده‌ای می‌توانی به راحتی از آن دست بکشی؟
موضوع صحبت من درمان سیگار است.
عده ای هستند که سفر خود رو شروع می‌کنند؛ دو روز، سه روز، آدامس را استفاده می‌کنند، بعد بابت یه موضوع کوچک دوباره سراغ سیگار می‌روند و می‌گویند، طوری که نشده بعدا درستش می‌کنم.
این «بعدا درست کردن» ریشه‌ی انسان را درمی‌آورد.
این فکر ها که مثلا الان حالم خوب نیست، الان آمده ام مهمانی، الان تعطیلات است، همین یک بار است، الان هوا فلان است و ... فقط و فقط ما را از زندگی عقب انداخته و مانع درمان ما می‌شود.
ما باید به این تفکر برسیم که من باید این مسیر را بروم و بهترین راه و تا حد ممکن کوتاه‌ترین راه را برای آن انتخاب کنم.
کوتاه‌ترین و بهترین مسیر درمان اعتیاد به مواد مخدر و سیگار، مسیر کنگره است؛ و سند اثبات آن هم، عده‌ی کثیر افرادیست که همین مشکلات را داشته‌اند و در کنگره به درمان رسیده‌اند.
انتهای این مسیر هم مشخص است. حال خوش، درمان، سلامتی، آرامش و...
اما و اگر و شایدی هم در کار نیست. این مسیر برای همه نتیجه‌بخش است. شما که اینجا هستید از کارتان، وقتتان، پولتان، تفریحتان و ... کم کرده اید و روی این صندلی ها نشسته‌اید؛ بنابرین آیا سزاوار است حالا که قدم در این راه گذاشتید آنچه که باید را برداشت نکنید؟
مسیر کنگره، مسیر درستی است. از وادی یکم تا وادی چهاردهم، دارد مسیر حرکت را به ما نشان می‌دهد.
ما قبل از ورود به کنگره به حد کافی اشتباهات را مرتکب شده‌ایم؛ بنابراین اکنون دیگر فرصتی برای رفتن در مسیر اشتباه نداریم.
اگر قدر نعمتی که خداوند به ما می‌دهد را ندانیم، آن نعمت از ما گرفته می‌شود. مسیر کنگره شوخی و بازی نیست؛ حقیقت است.
باید با تفکر خوب و عمل درست و سرلوحه قرار دادن وادی‌ها، در زمانی که داریم به بهترین شکل تغییر کنیم؛ تغییرات مثبت را درک کنیم و از تجربیات دیگران هم استفاده کنیم تا بتوانیم به آرامش و حال خوش دست پیدا کنیم.
مسئله‌ی دیگر، ایمان است. ایمان داشتن به مسیر بسیار اهمیت دارد. اگر به مسیر کنگره، به آموزش های لژیون، به مفاهیمی که در وادی ها گفته می‌شود، ایمان نداشته باشیم، روند رکود در ما آغاز می‌شود. یعنی به جای اینکه پیشرفت کنیم، در جهت معکوس حرکت می‌کنیم و تخریب بیشتری را برای خود رقم می‌‌زنیم.
و دلیل آن هم بازی در آگاهی است. بازی در شرایطی که فهم و دانایی برای ما اتفاق افتاده است، می‌تواند بسیار مخرب‌تر باشد.
ما باید در مسیر بهبودی و پیشرفت باشیم، قرار نیست ده سال دیگر به خودمان نگاه کنیم و ببینیم در همین جایگاه هستیم. بنابرین قدر فرصتی که برایتان مهیا شده را بدانید و با ایمان و تفکر، در مسیر درست حرکت کنید.
از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، بسیار سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر حمید لژیون نوزدهم
ویراستار: مسافر حمید لژیون نوزدهم
تنظیم: مسافر منوچهر لژیون دوم
ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید