خودباوری؛ گامی برای پذیرش مسئولیت در زندگی

سیزدهمین جلسه از دوره نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی‌ زال‌پارس‌ با استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر معصومه با دستور جلسه هفته «وادی سوم (باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی­‌کند.) و تأثیر آن روی من» روز یک‌شنبه ۴ خردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:٠٠ آغاز به‌‌کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان فاطمه هستم همسفر محمد

از ایجنت، نگهبان، گروه مرزبانی و راهنمایم، همسفر مریم سپاسگزارم که به من اجازه خدمت دادند. امیدوارم امروز از شما عزیزان آموزش بگیرم.

من هر روزی که به کنگره می‌آیم، شور و شوق عجیبی در وجودم شکل می‌گیرد. هنگام آمدن به کنگره، حس رفتن به خانه پدری را دارم.

دستور جلسه امروز، وادی سوم است.
اکثر ما انسان‌ها تفکرات اشتباهی داریم و این اشتباهات باعث شده تاکنون بسیاری از مسائل را متوجه نشویم. ما اینجا هستیم، وادی‌ها را کار می‌کنیم، آموزش می‌گیریم و باید این آموزش‌ها را در زندگی‌مان کاربردی کنیم.

در وادی اول، تفکر را آموختیم.
در وادی دوم، هدفمندی را.
در وادی سوم، خودباوری را یاد می‌گیریم.

در وادی سوم می‌گوید: «باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند».

در ابتدای وادی از واژه «باید» استفاده شده که بیانگر یک ضرورت قطعی و بی‌چون‌وچرا است. از واژه‌هایی مانند «شاید»، «ممکن است» یا «بایستی» استفاده نشده است؛ زیرا این عمل، حتماً باید انجام شود.

اگر وادی سوم را به‌صورت دقیق و عمیق یاد بگیرم، می‌توانم مشکلات زندگی‌ام را حل کنم. اگر بیاموزم درست تفکر کنم و در پی آن، تصمیم درستی بگیرم، بسیاری از مسائل زندگی‌ام حل خواهد شد. وقتی مشکلات حل شوند، موفقیت به دست می‌آید و احساس قدرت، شجاعت و خودباوری در من شکل می‌گیرد. با کسب این انرژی، می‌توانم مسئولیت کارهای خودم را به‌عهده بگیرم.

ضرب‌المثلی هست که می‌گوید: «کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من». دستت را روی زانو بگذار، بلند شو و مسئولیت‌هایت را خودت به‌عهده بگیر. با تفکر درست، کارهای زندگی‌ات را انجام بده.

بعضی‌ها یا نمی‌توانند یا نمی‌خواهند مسئولیت زندگی خود را بپذیرند. به قول معروف، منتظرند لقمه را بجویند و در دهانشان بگذارند.

یک همسفر زمانی که وارد کنگره می‌شود، در مرحله اول برای مسافرش می‌آید؛ اما در مرحله دوم باید برای خودش وارد کنگره شود.

من در سفر اول، مشکلی داشتم و آن را با یکی از اعضای فامیل در میان گذاشتم تا شاید به من کمک کند؛ اما نه‌تنها مشکلم حل نشد، بلکه گره‌ها بیشتر شد و باعث شد من و مسافرم مورد قضاوت فامیل قرار بگیریم.

اکنون دریافته‌ام که کلید حل مشکلاتم در دست خودم است. مسیرم را باید خودم هموار کنم، چون کلید درِ خانه دیگران به درِ خانه من نمی‌خورد.

من یاد گرفته‌ام که هیچ انسانی به اندازه خودش نمی‌تواند مشکلات و اوضاع درونی و بیرونی‌اش، یا صور پنهان و آشکارش را سامان دهد. از غیب کمکی به ما نمی‌رسد؛ باید حرکت کنیم، تلاش کنیم و با تفکر درست، خودمان زندگی‌مان را بسازیم.

آقای مهندس در لایو چهارشنبه فرمودند:
بچه‌های کنگره، هم در بُعد مالی و هم علمی، به جای انتظار از دیگران، با تکیه بر توانایی‌های خود حرکت می‌کنند. قرار نیست کاسه «چه کنم چه کنم» به دست بگیرند.

نتیجه‌ای که من گرفتم این است که باید بار مسائل‌مان را خودمان به دوش بکشیم تا جایی که توان داریم، تلاش کنیم و از مشاوره افراد صالح و عاقل (راهنمایان) استفاده کنیم؛ اما تصمیم نهایی را خودمان بگیریم.

تقدیر از اعضاء لژیون سردار

مرزبان کشیک: همسفر فاطمه
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم)
تایپ: همسفر دل‌آرام رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم) دبیر سایت
ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زال‌پارس