وادی دوم و سوم، توانایی انسانها برای انجام کارها، تلاش و کوشش است. ما باید خودمان دست رو زانو گذاشته و بلند شویم و حرکت کنیم به سمت جلو؛ نه این که بنشینیم و زانوی غم بغل بگیریم و منتظر معجزه خداوند و کمک دیگران باشیم تا شاید فرجی حاصل شود و مشکلی حل شود؛ حتی خداوند که ما را خلق کرده، حساب و کتاب اعمالمان را دارد و نزد ایشان باید جوابگو باشیم.
خداوند فرمودهاند: «از تو حرکت از من برکت». این حرف منکر کمک و یاری دیگران نمیشود؛ ولی هر شخصی باید مسائل و مشکلات خود را حل کند، مسئولیت کارهایش را بپذیرد و به طرف جلو حرکت کند. اگر مسائل و مشکلات به موقع و درست حل نشود؛ باعث مشکلات بزرگتر میشود. قبل از همه، شیوه زندگی، همسر، فرزندمان، دست خودمان است با دور شدن از نیروهای منفی و بازدارندهی شیطانی با صبر و استقامت و آرامش، مشکلات خودمان را حل کنیم.
آلبرت انیشتن فیزیکدان مشهور، جملهای دارد که میگوید: خداوند برای اداره جهان طاس نمیریزد که مشکلات خودمان را بر عهدهی شانس و تقدیر بندازیم و یا پدر و مادر و افراد دیگری را مقصر بدانیم. اگر ما اندکی در طبیعت تأمل کنیم و به زندگی حیوانات و گیاهان دقت کنیم میبینیم که چگونه خود را با شرایط وفق میدهند و در هر شرایطی زنده میمانند. مورچه در تابستان آذوقه زمستان خویش را جمع میکند، پرنده با شاخ و برگ خشک برای خود لانه میسازد، یک پرنده وقتی بال و پر میگیرد، خودش پرواز میکند، ریشهی درخت وقتی حس میکند جوی آب در نزدیکیاش است، ریشه میدواند به سمت آب، گل آفتاب گردان، نور خورشید را میبیند به طرف آفتاب بر میگردد.
خداوند به من قدرت تفکر و تعقل داده؛ پس باید به تواناییهای خود ایمان داشته باشم و از پس مشکلاتم بر بیایم، نا امید و خموده نباشم. ما نیک میدانیم که انسان اگر خود جستجو نکند؛ حتی اگر با تمام کاوشگران ماهر همنشین باشد به موضوع واقعی نمیرسد. به زبان عامیانه و خودمانی بگویم، نباید از کسی انتظار داشته باشم کاری برای من انجام دهد؛ وقتی متوجه شویم که فقط خودمان به فکر خودمان هستیم، باعث میشود روی پای خودمان بایستیم و تلاش کنیم.
مثال برای وادی سوم بزنیم، همین تشکیلات خود ساخته کنگره۶۰ میباشد؛ از همان ابتدا که تعداد انگشت شماری، مسافر داشت و گرچه الان چندین شعبه در تمام کشور دارد، روی پای خود ایستاده است؛ نه تنها دست یاری سمت کسی دراز نمیکنند؛ بلکه با یاری، باری تعالی و کمک مسافران و همسفران این تشکیلات را سر پا نگه داشتهاند. اعضاء کنگره۶۰ خودشان نیازهای علمی، فرهنگی و مالی خود را بر آورده میکنند و به هیچ سازمان یا ارگانی نیاز ندارند؛ چون شخصی که در دام اعتیاد نباشد درک این موضوعات داخل کنگره را ندارد، ما باید خودمان با گرفتن آموزش و انتقال به افراد دیگر، آنان را آماده کمک کنیم.
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
33