خوشبخت کسی‌ست که با مشکلات مشکلی نداشته باشد

جلسه نهم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی سنایی با استادی  همسفر زری، نگهبانی همسفر مریم و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «وادی سوم و تاثیر آن روی من» روز یک‌شنبه ۴ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه‌ای سخنان استاد:

سوم می‌گوید: باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. ما در کنگره ۶۰، چهارده وادی داریم. برای رسیدن به خودمان، این چهارده وادی را پله‌پله بالا می‌رویم و آموزش می‌گیریم. وادی به معنای راه، آبادانی یا نشان دادن مسیر درست است. وادی اول می‌گوید: «هر کاری که می‌خواهی انجام بدهی یا هر ساختاری که می‌خواهی به وجود بیاوری، ابتدا باید تفکر کنی.»

وادی اول بیان می‌کند که ما موجوداتی هستیم که خداوند ما را خلق کرده و باید برای زندگی برنامه داشته باشیم؛ و این برنامه باید با تفکر باشد، نه خودسرانه.
وادی دوم می‌گوید: «هیچ‌کدام از موجودات بی‌ارزش نیستند.» وقتی به این حیات قدم گذاشتیم، حتماً هدفی داریم و باید برای آن هدف تلاش کنیم.
وادی سومآغاز می‌شود. نمی‌گوید «خوب است» یا «بهتر است» یا «شایسته است»، بلکه می‌گوید:«باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.» تأکید می‌کند که چه بخواهیم و چه نخواهیم، پا به هستی گذاشته‌ایم و زندگی جاری است. هیچ‌کس به اندازه‌ی خود انسان، به خودش فکر نمی‌کند.

در این وادی وارد مرحله‌ی دیگری می‌شویم، چون تفکر کردن را یاد گرفته‌ایم و فهمیده‌ایم که ما باارزش هستیم و بیهوده نیستیم.
مشکلی که برای ما پیش می‌آید، بیشترین بارش بر دوش خود ماست و مسئولیت حل آن هم بر عهده‌ی خود ماست. ما به این حیات آمده‌ایم تا راه حل مشکلات را بیاموزیم. تفکر، سعی، تلاش و امیدواری کلید حل مشکلات است و نباید ناامید شویم. در سی‌دی‌های «حلقه‌های آفرینش»، آقای مهندس خیلی زیبا توضیح می‌دهند که در جهان هستی، انسان وارد سه حلقه می‌شویم کودکی نوجوانی مرحله‌ی چهل تا پنجاه سالگی.

مرحله‌ی سوم، مرحله‌ی پختگی است؛ جایی‌که انسان باید کوله‌پشتی یا همان عقل خود را پر از افکار، اندیشه‌ها و اطلاعات سالم کند. در جهان دیگر یا بعد دیگر، تنها چیزی که انسان با خود می‌برد، افکار و اندیشه اوست. اگر ما در این دنیا نتوانیم مشکلات را حل کنیم، در جهان بعدی هم همان مشکل با ما خواهد بود. هرچه دانایی‌ ما بالاتر باشد، در بعد دیگر در آرامش و آسایش بیشتری زندگی خواهیم کرد.

اما مشکلات ما چگونه به وجود آمده‌اند؟ این مشکلات یک‌شبه به‌وجود نیامده‌اند که بخواهیم یک‌شبه آن‌ها را حل کنیم. اگر امروز زود عصبانی می‌شویم، نمی‌توانیم تصمیم بگیریم یا اعتمادبه‌نفس نداریم، این‌ها نتیجه‌ی گذشته‌مان است؛ زمانی‌که در تاریکی‌ها بودیم یا راه را اشتباه رفتیم. برخی مشکلات را خودمان به‌وجود آورده‌ایم؛ برخی دیگر ژنتیکی هستند، مثل بیماری‌هایی که مربوط به ژن ماست یا از پدر و مادر به ما منتقل شده‌اند.

حالا که مشکلاتی داریم، باید چه کار کنیم؟ بگوییم این سرنوشت ماست؟ یا تقصیر پدر و مادرمان است؟ یا دنبال مقصر بگردیم؟ یا منتظر باشیم دیگران بیایند و مشکل ما را حل کنند؟ هر کسی که بخواهد مسئولیت کارهایش را به گردن دیگران بیندازد، همیشه بدبخت است؛ چون راه‌حل مشکلات را یاد نگرفته است. در بعد دیگر هم همین‌طور خواهد بود.هر انسانی باید بیشترین تفکر را روی خود داشته باشد. با تفکر و تدبیر مشکلات را از سر راه بردارد. البته ممکن است حل مشکلات یک روز، یک ماه یا حتی یک سال طول بکشد. فقط نباید ناامید شویم. باید مشکلات را پله‌پله حل کنیم و انتظار نداشته باشیم یک‌دفعه به نتیجه‌ی دلخواه برسیم. برای خروج از مشکلات، باید نیروهای تخریبی و بازدارنده را بشناسیم. گاهی این نیروهای منفی، انسان را احاطه می‌کنند و پیام‌های منفی می‌دهند: «رها کن!»، «در گوشه‌ای بنشین!»، «منتظر مرگ باش!»

اما ما باید با تفکر و اندیشه وارد عمل شویم و از هیچ‌کس انتظار نداشته باشیم. باید تمام مسئولیت زندگی و مشکلات خودمان را بپذیریم. تمام سختی‌ها را با جان بخریم. برای حل مشکلات مشورت کنیم، ولی تصمیم نهایی را خودمان بگیریم؛ چون این باعث افزایش اعتمادبه‌نفس می‌شود. باید سربلند بایستیم و بگوییم: درختان ایستاده می‌میرند. مهندس می‌گوید: در کنگره باید پایه‌های مالی را مستحکم کنیم. همیشه باید ذخیره‌ی مالی داشته باشیم برای پشتوانه‌ی کار. هیچ‌کس جز اعضای کنگره به خود کنگره کمک نمی‌کند، پس نباید چشم‌مان به دست دیگران باشد.باید حرکت کنیم؛ در حرکت، زیباترین تصاویر را می‌بینیم.

اگر مشکلی در زندگی به وجود آمد، حتماً راه‌حلی هم دارد. حتماً کلیدی دارد. اگر تلاش کردیم و راه درست را انتخاب کردیم، ولی به نتیجه نرسیدیم، نباید غصه بخوریم. بقیه‌اش دست ما نیست؛ ما وظیفه‌مان را انجام داده‌ایم، بقیه‌اش دست خداوند است. باید به زندگی ادامه بدهیم، چون چشم بینا و دست توانا در تمام لحظات کنار ماست. در زندگی، مشکلات هستند که باعث پیشرفت انسان می‌شوند.ما در سایه‌ی مشکلات رشد می‌کنیم، قوی می‌شویم و باید در هجوم مشکلات، آرام‌ترین فرد زمین باشیم.

تا باران نباشد، رنگین‌کمان نیست
تا تلخی نباشد، شیرینی نیست
تا غمی نباشد، لبخندی نیست
تا مشکلی نباشد، آسایشی نیست
و بدانیم که هیچ چیز این دنیا ابدی نیست، حتی مشکلات ما. خوشبخت کسی نیست که هیچ مشکلی نداشته باشد؛ خوشبخت کسی‌ست که با مشکلات، مشکلی نداشته باشد. و امیدوارم که بتوانیم با تفکر درست، تمام مشکلات را از سر راه خودمان به‌آسانی برداریم.

مرزبانان کشیک: همسفر مهناز و مسافر حسن
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون سوم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر معصومه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی سنایی