در حل مشکلات بیشترین نقش بر عهده خودمان است

بر اساس وادی سوم؛ باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. در این وادی می‌آموزیم که هیچ موجودی به اندازه خود انسان در مورد خودش فکر نمی‌کند، بعضی از افراد اصلاً اعتقادی به خودشان ندارند و همیشه فکر می‌کنند که کارهایشان را دیگران‌ باید انجام دهند و این مسئله انقدر برایشان جا می‌افتد که خودشان را هم فریب می‌دهند، مثلاً وقتی می‌خواهند کاری انجام دهند، تصور می‌کنند که قادر به انجام آن کار نیستند و همیشه؛ باید از دیگران کمک بگیرند، درصورتی که اگر ما روی خودمان کارکنیم و به توانایی های خود واقف باشیم، متوجه خواهیم شد که بیشتر از آنچه که فکر می‌کنیم توانایی داریم‌.

انسان زمانی که در شرایط سخت قرار می‌گیرد، متوجه توانایی‌هایش می‌شود و می‌داند که خودش؛ باید از پس مشکلات خود برآید و قرار نیست دیگران مشکل او را حل نمایند درآن صورت است که متوجه توانایی‌ها و قدرت خود می‌شود یا بعضی افراد؛ حتی گاهی اوقات مسئولیت‌ کارهایشان یا خطاهایشان را بر عهده دیگری می‌گذارند و وقتی با یک بحران مواجه می‌شوند برای توجیه کارشان یا این که از خود سلب مسئولیت کنند، دیگری را مقصر می‌دانند.

 مسافر من در گذشته در مورد اعتیادش همیشه من و پدرش رامقصر می‌دانست و همیشه نسبت به ما کینه و نفرت داشت، خصوصاً پدرش را مسبب اشتباه‌های خود در زندگی می‌دانست و همیشه بیان می‌کرد در کودکی درست از من مراقبت نکردید، در مورد من کوتاهی کردید، آنچه می‌خواستم برایم تهیه نکردید و کمبود محبت داشتم و از این قبیل  بهانه‌ها که خودش را برای اشتباه و خطایش توجیه ‌کند و همیشه می‌گفت که به خاطر ناآگاهی شما و تربیت اشتباهتان من دچار آسیب شدم و حالا درگیر اعتیاد هستم‌، گاهی اوقات هم می‌گفت که اعتیاد ژنتیکی است و من این رفتار یا بیماری ر‌ا از پدرم به ارث بردم‌؛ ولی وقتی پا به کنگره گذاشت و تحت آموزش‌های کنگره قرارگرفت‌، دیدگاهش نسبت به خطاها و مسئولیت‌هایش تغییر پیدا کرد؛ حتی کینه و نفرتی که نسبت به پدرش یا من داشت کم‌رنگ‌تر شد و حال خوب می‌داند که تنها کسی که بیشترین مسئولیت‌ها را درمورد اشتباه‌هایش دارد، خویشتن خویش می‌باشد و به جای اینکه دنبال مقصر باشد؛ باید دنبال درمان و رهایی خود باشد.

بنابراین از این وادی می آموزیم که درحل مشکلات بیشترین نقش برعهده خودمان می‌باشد این مشکل چه جسمی یا روحی‌، روانی یا اجتماعی و اقتصادی باشد فرق نمی‌کند و اگر تصور کنیم دیگران باید بیایند و مشکل ما را حل کنند، اشتباه می‌کنیم‌. شاید دیگران بتوانند در حل مشکلات به ما کمک کنند؛ ولی در اصل خودمان باید آن را حل نمائیم و نقش اول به عهده خودمان است‌؛ زیرا ما به دنیا آمده‌ایم تا حل مشکلات را بیاموزیم، به طور مثال‌ شخصی که مصرف کننده است‌ اگر نخواهد درمان شود تمام دنیا هم اگر جمع شوند، نمی‌توانند او را درمان کنند؛ ولی اگر خود تصمیم به درمان بگیرد، می‌تواند از پس اعتیاد برآمده و خود را درمان کند؛ البته از کنگره‌۶٠ و خانواده کمک می‌گیرد؛ ولی در اصل مهمترین کار را خودش انجام  می‌دهد.

نویسنده: همسفر رویا رهجوی راهنما همسفر ریحانه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر شهربانو رهجوی راهنما همسفر ریحانه (لژیون سوم)
ويرايش و ارسال: همسفر ساحل رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون یکم) دبیر سایت
همسفران شمس