باید دانست هیچ موجودی به اندازه‌ی خود انسان به خویشتن خویش نمی‌اندیشد. وادی اول تفکر، پایه و اساس شناخت است. در وادی دوم، از تاریکی و ناامیدی بیرون می‌آییم و به نقطه‌ای می‌رسیم که خود را باور داریم. در اینجا نقش انسان و شناخت خود، در طی مسیر سفر آشکار می‌شود. برای ادامه این مسیر، باید خود را بشناسیم.
زمانی که روح و نفس خویش را درک کنیم، به همان میزان به شناخت کامل‌تری نسبت به قدرت مطلق دست می‌یابیم. ما سال‌ها گرفتار ناامیدی، منیت، کینه، نفرت، و حس انتقام بودیم. هرگز نتوانستیم، جهان اطراف خود و عظمت خالق خود را درک کنیم.
حال چگونه می‌توانیم دنیای خود را با توجه به پیچیدگی فراوان درک کنیم؟ برای شناخت این عظمت، باید نفس خویش را تزکیه کنیم و درون خود را از هر گونه ناخالصی صیقل دهیم؛ زیرا تنها موجودی که می‌تواند به ما یاری رساند، خودمان هستیم. اگر مسیر را به درستی حرکت کنیم و به تفکر و خودباوری برسیم، ممکن است نیروهای تخریبی در مسیر ما قرار بگیرند و سبب احساس حقارت، درماندگی و عجز در ما شوند.
اما با تکیه بر افکار بالقوه و خودباوری، می‌توانیم در وجود خود نیروهای سازنده‌ای ایجاد کنیم. گاهی این پرسش در ذهن ما ایجاد می‌شود؛ چرا این سختی‌ها و مشکلات در مسیر ما قرار می‌گیرند؟ اما با تفکر درست می‌توانیم خود را ارزیابی کنیم و رفتارخود را اصلاح کنیم و از نتایج آن، به خودباوری، ایمان به خویشتن و کشف استعدادها و توانمندی‌ها دست‌یابیم.
بایستی مراقب افکار منفی انسان‌های بداندیش باشیم، چرا که می‌توانند فرصت اصلاح و بهبود را از ما بگیرند. پس باید از قدرت بالقوه، ایمان، تفکر و خودشناسی خود برای ادامه مسیر استفاده کنیم و اجازه ندهیم سختی‌ها و افکار منفی سبب کاهش قدرت ما شوند.
شناخت انسان، در نهایت به شناخت خالق هستی می‌انجامد؛ و از این طریق، می‌توان به اهداف والای انسانی رسید. در پایان، به فرموده پیامبر گرامی اسلام اشاره می‌کنیم: مَنّ عَرَفَ نَفسَه فَقَد عَرَف رَبِّه هر کس خود را شناخت، پروردگارش را شناخته است.
منابع: چکیده‌ای از مطالب سایت، سی‌دی‌های وادی سوم، کتاب عشق و ۱۴ وادی
نویسنده: همسفر مریم، رهجوی راهنما همسفر فاطیما(لژیون هشتم)
ویرایش: همسفر مونا، رهجوی راهنما همسفر سپیده(لژیون ششم)
ارسال: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر فاطیما (لژیون هشتم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
90