برای نجات خود، باید خودمان را باور داشته باشیم

سلام دوستان مریم هستم همسفر

چند سال پیش، زمانی‌که در تاریکی اعتیاد بودیم من همیشه دیگران را برای مشکلاتی که در زندگی داشتیم مقصر می‌دانستم و از همه گله و شکایت داشتم که چرا برای زندگی من کاری انجام نمی‌دهند؟ اگر آن‌ها ما را دوست دارند، چرا قدمی برای زندگی ما برنمی‌دارند؟ اما از این مسئله غافل بودم که 《باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.》

این دستورجلسه بسیار زیبا است، توانست جواب افکار اشتباه من را بدهد و باعث شود آرامش متفاوتی را حس کنم. همه‌چیز از فکر آغاز می‌شود؛ اگر من تفکر اشتباهی راجع‌به مسائل و مشکلات زندگی داشته باشم و همیشه دیگران را مقصر بدانم، قطعاً هیچ‌گاه قادر به حل آن‌ها نخواهم بود. در ادامه باید این را هم بدانم که برای انجام هر کاری ابتدا باید روی خود حساب کنم، نه دیگران. تا زمانی‌که ما برای مشکلات خود دنبال مقصر هستیم و برای انجام کارهای خود ابتدا از دیگران توقع داریم که به ما کمک کنند، نه تنها مشکلات ما حل نمی‌شود؛ بلکه نشان‌دهنده تفکر غلط و ناتوانی ما است. کمک و یاری دیگران زمانی موثر است که ابتدا خودمان تلاش کنیم.

خداوند به انسان توانایی‌های زیادی بخشیده است و ما با تفکر و تدبیر درست، تلاش و کوشش خود می‌توانیم مشکلات را یکی پس از دیگری حل کنیم تا به آسایش و آرامش در زندگی برسیم؛ اما نکته مهم این است که در این مسیر باید نیروهای‌‌ بازدارنده و تخریبی را نیز بشناسیم تا با القاء و الهام منفی ما را احاطه نکنند و باعث نشوند در گوشه‌ای بنشینیم، همه‌‌چیز را رها کنیم و منتظر نابودی خود باشیم.

آموختم که مشکلات خود را با دل و جان بپذیرم و با تفکر و تلاش خود و مشورت با انسان‌های صالح مسیر زندگی را هموار کنم تا درنهایت به آسایش و آرامش برسم. خداوند را شکر می‌کنم که در کنگره۶۰ هستم و از منابع آموزشی این مکان استفاده می‌کنم. از آقای مهندس حسین دژاکام و راهنمای خود همسفر سونا بسیار تشکر می‌کنم.

سلام دوستان فریبا هستم همسفر

وادی سوم می‌گوید 《باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.》

درواقع وادی سوم جزئی از وادی تفکر است و به من می‌گوید تمام مسئولیت کار، زندگی و مشکلات خود را به‌عهده بگیرم. من از این وادی یاد گرفتم برای خود ارزش قائل شوم، با تفکر مشکلات خود را حل کنم، سعی کنم موانع را از زندگی خود بردارم و اینکه هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نگذاشته است، درواقع هر کدام از مخلوقات خداوند رسالت یا وظیفه‌ای در این جهان به‌ عهده دارند.

باید مسئولیت کار خود را بپذیرم و فقط از نظر مشورتی، از تجربیات انسان‌های صالح به‌درستی استفاده کنم؛ ولی تصمیم‌ نهایی را خود بگیرم. هرگز امید خود را در زندگی از دست ندهم؛ چون پایان شب‌سیه، سفید است. در انجام مسئولیت خود، نیروهای تخریبی و باز‌دارنده را کاملاً بشناسم و بدانم که اگر من فکر خودم نباشم کسی به فکر من نیست.

آقای مهندس حسین دژاکام می‌فرمایند که ما در کنگره۶۰ به سه اصل پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم که همان پندار ‌نیک، گفتار نیک و کردار نیک است معتقد هستیم که به هم مرتبط هستند و به ما یاد می‌دهند چه موجودی هستیم و چه وظایفی برعهده داریم. خداوند ما را به گونه‌ای آفریده که ابتدا تفکر کنیم و بدانیم که هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده است.

اصولاً ما در زندگی مشکلاتی داریم که دانسته و یا ندانسته برای خود به‌ وجود آورده‌ایم که باید مسئولیت آن‌ها را به عهده بگیریم و بایستی خود در فکر حل مشکلات باشیم؛ چون هیچ‌کس به‌اندازه خود ما نمی‌تواند به ما کمک کند.

آیا در برخورد و مواجه شدن با مشکلاتی که سر راه ما قرار می‌گیرد، در گوشه‌ای زانوی غم بغل بگیریم و منتظر بمانیم تا خداوند یا دیگران مشکل ما را حل کنند یا خود ما با تفکر و تدبیر به دنبال راه‌حل باشیم و کلید مشکلات خود را پیدا کنیم؟

ما در برخورد با مشکلات دائماً در حال ناله و شکایت هستیم، آن‌ها را به گردن خداوند و یا دیگران می‌اندازیم، برای حل مشکل خود هیچ حرکتی انجام نمی‌دهیم و دست روی دست می‌گذاریم، به خداوند، زمین و زمان ناسزا می‌گوییم و بر مشکلات لعنت می‌فرستیم؛ درصورتی‌که مشکلات رحمت خداوند هستند. گروه دیگری هم هستند که با تفکر و چاره‌اندیشی دنبال راه‌حل می‌گردند که ما در کنگره۶۰ یاد می‌گیریم مانند این گروه باشیم.

ما نباید از کسی انتظار و توقع داشته باشیم. در برخورد با مشکلات فقط به معنویات توجه نکنیم؛ بلکه پایه‌های مالی خود را مستحکم کنیم. برای نجات خود، باید خودمان را باور داشته باشیم، از تلاش و کوشش دست برنداریم و با سربلندی و امیدواری به زندگی نگاه کنیم. برای رسیدن به کمال باید گذرگاه‌های سخت را پشت‌سر بگذاریم و فقط خود ما می‌توانیم این کار را انجام دهیم. بایستی با صبر و استقامت، اقدام به حل مشکلات خود نماییم و برای خروج از مشکلات به سوی آرامش و آسایش حرکت کنیم.

در آخر از آقای مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم ایشان بسیار قدردان و سپاسگزارم.

سلام دوستان صغری هستم همسفر

«باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش‌ فکر‌ نمی‌کند.» وادی سوم مرحله دیگری از انسان را نشان می‌دهد. این جمله در ابتدا با کلمه باید شروع می‌شود؛ یعنی باید این را بدانیم که هیچ‌کس به اندازه خود فرد به خودش اهمیت نمی‌دهد. بعضی از افراد تصور می‌کنند که دیگران باید کارهای آن‌ها را انجام بدهند و در وجود آن‌ها اعتمادبه‌نفس هیچ نقشی ندارد.

ابتدا خود ما باید حرکت کنیم و از کسی توقع نداشته باشیم؛ چون ریشه توقع از ناتوانی است. ما باید با صبر و استقامت اقدام به حل مشکلات کنیم و هرگز امید خود را از دست ندهیم‌. در این وادی یاد گرفتم باید مسئولیت کار خود را بپذیرم و اگر من به فکر خود نباشم کسی به فکر من نخواهد بود. برای پیدا کردن کلید مسائل غیرقابل‌‌حل، سعی و تلاش کنیم و تا لحظه‌ مرگ دست از تلاش و کوشش برنداریم.

هر انسانی برای رسیدن به کمال باید گذرگاه‌های سختی را پشت‌سر بگذارد و فقط خود او می‌تواند این کار را انجام دهد. اگر همه افراد جمع شوند و بخواهند به‌جای او تفکر کنند تا از این گذرگاه‌های سخت عبور کند هیچ فایده‌ای ندارد؛ زیرا هیچ موجودی به اندازه خود انسان نمی‌تواند به خودش کمک کند.

با تفکر درست، پایه‌های مالی و مادی زندگی خود را مستحکم کنیم و نباید اسیر مادیات شویم؛ بلکه مادیات باید در خدمت ما باشند.

اگر انسان خود جستجو نکند؛ حتی اگر با تمام کاوشگران ماهر همنشین باشد، به موضوع واقعی نمی‌رسد. اگر با تمام شاعران دنیا هم‌نشین باشیم، تا خود ما شعر نگوییم و تلاش نکنیم، شاعر نخواهیم شد.

تایپ: رابط خبری همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر سونا (لژیون شانزدهم)

ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سونا (لژیون شانزدهم) دبیر سایت

ارسال: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون ششم) نگهبان سایت

همسفران نمایندگی کاسپین قزوین