هدف اصلی کنگره۶۰، تحقیقات علمی و کاربردی برای شناخت انسان، مواد مخدر و ارائه طریق به معتاد و خانواده‌هایشان برای رهایی از اعتیاد است. از آن‌جایی که کنگره۶۰ یک مرکز علمی و تحقیقاتی است؛ بنابراین باید یک برنامه آموزشی منظم و مشخص داشته باشد. برای رسیدن به این هدف، هر ساله از ابتدای سال تحصیلی، یک برنامه هفتگی با ۵۲ موضوع و راهکار، تحت عنوان دستور جلسات هفتگی، زیر نظر مستقیم بنیان کنگره۶۰، آقای مهندس حسین‌دژاکام ارائه می‌شود. در تمام شعب کنگره در طول هفته به شکل هماهنگ، باید در مورد همان دستور‌جلسه بحث، گفت‌وگو و آموزش داده بشود. بعضی از دستور‌جلسات ممکن است در طول سال‌های گذشته حذف یا تغییر داده شده باشند یا بنا‌بر نیاز کنگره، دستور‌جلسات جدیدی اضافه شوند؛ اما دستور‌جلسات آموزشی وادی‌ها، تقریبا همیشه جزو برنامه هستند. از مهر‌ماه با وادی اول شروع می‌شوند و به ترتیب تا آخر سال با وادی ۱۴ به اتمام می‌‌رسند. قطعا که وادی‌ها، ۱۴ پله آموزش جهان‌بینی هستند که صرف دانستن آن‌ها، کمکی به من نمی‌کند؛ بنابراین ضمن آموزش دیدن، باید بتوانم آن‌ها را کاربردی و عملی کنم و از نتایج آن‌ها در زندگی بهره‌مند شوم؛ چرا که آبروی علم به عمل کردن آن است. حال اگر وادی اول را آموزش دیده و به‌کار گرفته باشم، با همان تفکر صحیح به این مطلب پی برده‌ام که خداوند مرا هدفمند خلق کرده و مسئولیت و ماموریتی به من داده که باید آن را بشناسم و انجام بدهم؛ در این صورت می‌توانم قدم به وادی سوم بگذارم.
دستور‌جلسه این هفته نیز وادی سوم «باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند» و تأثیر آن بر روی من است. متن وادی سوم، جملات مشخصی دارد که برای همه یکسان است؛ اما تأثیری که روی هر کدام از ما می‌گذارد، می‌تواند بسیار متفاوت باشد. اینکه در ابتدای وادی، گفته می‌شود «ما با شروع زندگی در این وادی برای خود آغازی تازه داریم» واقعا کاربردی کردن وادی سوم، یک آغاز تازه است؛ چرا که تمام اندیشه‌ها و تفکراتی که تا پیش از این داشتیم را از بین می‌برد و یک نگرش و تفکر جدید، جای آن را می‌گیرد. در ادامه وادی سوم آمده«انسان اگر خود جستجو نکند، حتی اگر با همه کاوشگران ماهر نیز همنشین باشد، به موضوع واقعی نمی رسد». این پاراگراف به زیبایی هرچه تمام‌تر، به من گوشزد می‌کند که انسان باید برای حل مشکلاتش، با تفکر و قدم گذاشتن در صراط مستقیم و تلاش و کوشش، راه‌حل مشکلاتش را بیابد و متوجه این موضوع باشد که اگر با مشکلی رو‌به‌رو می‌شود، شاید نتیجه تفکر غلط و عملکرد اشتباه خودش باشد؛ بنابراین باید بار مسئولیت خودش را بپذیرد و منتظر نباشد که دیگران به جای او فکر کنند، تصمیم بگیرند و مشکلات را از جلوی راه او بردارند.
قانون سوم: باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. ما بایستی بدانیم برای حل هر مشکل، بیشترین بار بر دوش خود ما است؛ البته همیشه آسان‌ترین و راحت‌ترین کار این است که تقصیر‌ها را گردن یک نفر دیگر بیندازیم یا بگوییم تقدیر و سرنوشت و پیشانی‌نوشت من اینطور بوده‌است یا اینکه تقصیر پدر و مادر من بوده که من را ناگزیر به این دنیا آورده‌اند؛ اما نکته مهم اینجاست که با داشتن این تفکرات، تاکنون به چه نتیجه‌ای رسیده‌ایم؟! در آخر هیچ دردی که از ما درمان نشده، هیچ؛ بلکه هر روز بیشتر و بیشتر به عمق ظلمات و مشکلات هدایت شده‌ایم. اکنون اگر روی خود را برگردانیم و انگشت اشاره خودمان را به سمت خودمان بگیریم و مسئولیت کار و زندگی و گرفتاری‌های خودمان را خودمان به عهده بگیریم؛ ذره‌ذره پی خواهیم برد که اصلا حکمت و فلسفه وجود مشکلات همین بوده‌است که خودمان روش حل کردن را بیاموزیم و با تمام توان مسائل را با تفکر و تدبیر حل نماییم تا در آخر به آن‌چه که ما را به صلح و آرامش و فرمان عقل می‌باشد برسیم. باتشکر فراوان از مهندس حسین‌دژاکام عزیز، نویسنده کتاب ۱۴ وادی و بنیان کنگره۶۰ و خانواده محترمشان.
منابع: کتاب عشق، سی‌دی وادی سوم
نویسنده: راهنما همسفر فرشته
ویراستار و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بروجن
- تعداد بازدید از این مطلب :
87