اول باید خود را قضاوت کنم

در مورد دستور جلسه وادی سوم و تأثیر آن روی من که این‌طور بیان می‌شود: «هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، بنابراین باید خود را مورد قضاوت و ارزیابی قرار دهم که آیا در این مورد به دانایی موثر رسیده‌ام. هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، یعنی آیا این وادی و جملات آن را به صورت عملی در زندگی روزمره خود به کار می‌برم. اگر با خود صادق باشم، جواب این سوال را صادقانه خواهم داد.

بنابراین در مورد این وادی، اول باید خود را قضاوت کنم که آیا در این مورد به دانایی مؤثر رسیده‌ام و به صورت عملی در زندگی روزمره این وادی را به کار می‌برم، آیا تمرکز روی خود دارم یا در پی قضاوت و کنترل دیگران و اصلاح آن‌ها هستم. فکر می‌کنم وقتی این تفاوت را زمانی احساس خواهم کرد که درست بررسی و نتیجه‌گیری کنم که اگر در آرامش و صلح درونی با خود هستم، بدین معنا است که سر در کار خود دارم.

در واقع تنها فردی را که می‌توانم تغییراتی در او ایجاد کنم، خودِ خودم هستم؛ آن هم با گذشت زمان و در مسیر طولانی و بسیار سخت. در بخش دیگری از وادی و دستور جلسه برمی‌گردم به وادی چهاردهم طبق بیان جناب مهندس در این وادی، یک انسان می‌تواند با چرخش افکار، اندیشه، گفتار و رفتار البته با آگاهی و دید متفاوت، قدرت جاذبه یا دافعه در برابر دیگر انسان‌ها ایجاد کند.

امواج عشق در آفرینش پراکنده‌ است، فقط کافی است دستمان را دراز کنیم. عشق در دستانی قرار می‌گیرد که خالی از نفرت، کینه، حسادت و قضاوت هستند. به راستی تنها فردی که می‌تواند در این مسیر و در راه رسیدن به وادی عشق به ما کمک کند، تنها خود ما هستیم.

نویسنده: همسفر عالیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیوم دوم)
رابط خبری: همسفر مهدیس رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران