زندگی بر پایه خواست،فرمان الهی و تقدیر است

با توجه به جشن هفته ی دیده‌بان،شعبه امیر افتخار میزبانی دیده‌بان محترم جناب آقای احمد حکیمی،دیده‌بان رابط شعب از جمله شعبه های اراک و دیده بان ورزشی و صدور کارت را دارد که بسیار خرسند ایم.

ضمن تبریک این هفته به ایشان مصاحبه ای با ایشان ترتیب دادیم تا کمی بیشتر از تجربیاتشان استفاده کنیم.

جناب آقای حکیمی با آنتی ایکس شیره و تریاک وارد کنگره شدند،۱۰ ماه به روش دی اس تی با دارو او تی به راهنمایی جناب آقای مهندس سفر کردند؛ مدت رهایی بیش از ۲۳ سال رشته ورزشی در کنگره هم تیراندازی با کمان هست

تا به حال چه جایگاه های خدمتی را تجربه کرده اید؟

خب من جایگاه هارو تقسیم بندی نمی‌کنم،تمام ما افراد داریم توی کنگره خدمت می‌کنیم،چه دیده‌بانان،چه کسانی که در آبدارخانه خدمت می‌کنند؛من هم در آبدارخانه و با طی زدن سالن خدمت ام را شروع کردم و به جز دبیری جناب مهندس،تمامی جایگاه هارا تجربه نموده ام.

آیا با ورود ما به صراط مستقیم،دیگر مشکلات و نیروهای منفی سر راه ما قرار نمی گیرند؟

نیرو های منفی و مشکلات همیشه برای انسان وجود داره،چون اگر وجود نداشته باشه انسان نمی تواند آموزش بگیرد،درس بگیرد و انگیزه ای برای پیشرفت نخواهد داشت؛این مشکلات هستند که ما را وادار به ادامه دادن می‌کنند پس بنابراین مشکلات رحمت خداوند است. نوع مشکلات مهم نیست،تفسیر ما از مشکلات است که اهمیت دارد.

چه تعریفی از دیده‌بانی برای خودتان دارید؟

مسلما خود جمله ی دیده‌بانی از دیدن میاد ولی در نهایت این است که یا چنان باش که هستی یا چنان باش که می نمایی.پس طبیعتا هر مسئولیتی در کنگره به انسان داده میشه باید به نحو احسنت انجامش بدهیم.

وقتی می‌دانیم کاری که انجام میدهیم اشتباه است و از روی ترس و … باز آن را انجام میدهیم،چگونه می توانیم جلوی آن را بگیریم؟

باید در وحله ی اول دانایی خود را افزایش بدهیم و در وحله دوم توانایی خود را افزایش بدهیم و این دو مورد در گروی دوری از ضد ارزش هاست،همان وادی نهم است.هر انسانی که کار اشتباهی را انجام می دهد،می داند که اون کار اشتباه است پس باید تلاش کند که انجام ندهد و نکته ای که می‌تواند خیلی کمک کند این است که فقط به نتیجه فکر کند؛وقتی به نتیجه فکر کند،متوجه می شود که این کار خطا،ارزش آن نتیجه را ندارد،شما هیچ موقع یک پفک را نمیخری ۲۰۰ هزار تومن چون به این دانایی رسیدی که این مقدار ارزش ندارد.
یک زمان اشتباهات ما هم این گونه است،برای یک اشتباه ساده شاید تاوان سنگینی باید پرداخت کرد پس باید بدانیم که ارزش آن را ندارد.

نیروی منیت خودمان را چگونه خنثی کنیم؟

احترام گذاشتن،بخشیدن،در کانون توجه و توصیف نبودن،این ها یک بخشی است.ما یک سری اوقات این موضوع به سراغ ما می آید که ما جوان تر ایم،خوشتیپ تر ایم،از همه بالاتر ایم اما در واقعیت اینگونه نیست،ما باید خودمان را به عنوان یک انسان مرتب،معقول و ساده تبدیل بشیم.
همین که سعی کنیم همین که هستیم را نشان بدهیم خیلی ارزشمند تر است.پس بنابراین نخواهیم که کانون توجه باشیم،اگر خواسته ما این باشد که کانون توجه باشیم و اتفاق نیوفتد،مارا به هم میریزد.
باید سعید کنیم که خودمان را بالا نبینیم،خودمان را برتر نبینیم،خودمان را خوشتیپ تر نبینیم،تافته ی جدا بافته نبینیم؛این گونه نبینیم که یک سری قابلیت ها را ما داریم که دیگران ندارند،خیلی از قابلیت ها هم هست که دیگران دارند و ما نداریم.

زندگی جبر هست یا اختیار؟

زندگی بر پایه خواست،تقدیر و فرمان الهی است.

نفس خودمان را چگونه تربیت کنیم؟

نفس را ما در نظر بگیریم که یک اسب رام نشده است،این را باید ابتدا یک حصار دورش بکشیم که این حصار می‌تواند چهارچوب زندگی باشد،بعد به مرور باهاش ارتباط برقرار کنیم؛ با زور و شلاق نمی‌توان این کار را انجام داد،با محبت آموزش می‌گیرد،با توجه،دانایی،آگاهی آموزش می‌گیرد و تربیت می شود و این نیازمند زمان است،شاید هزاران سال!

تا به حال شده استاد شما به شما چیزی را بگوید اما شما به راستی آن مطلب شک کنید؟

آن اوایل بله.
آن اوایل حتی به جناب مهندس هم شک داشتم اما آرام آرام به عظمت کنگره و ایشان پی بردم.

سه تا کلمه را بیان میکنم،شما اولین چیزی که راجب آن به ذهنتان می‌رسد را بیان کنید.

جناب مهندس:معلم راستین
کنگره ۶۰:احیا انسان
اعتیاد:عظیم ترین تاریکی

با توجه به زحمات بسیار زیادی که شخص شما برای شهر اراک و استان مرکزی کشیده اید،وقتی این پیشرفت الان را میبینید‌ چه حسی به شما دست می‌دهد؟

این تنها کار من نبوده که.اگر تمامی اعضا با هم همکاری لازم را نمی داشتیم،ما به این نقطه نمیرسیدیم.انسان ها اگر میخواهد رشد و توسعه داشته باشند باید در جمع به یکدیگر ایمان داشته باشند و به هم احترام بگذارند و اگر اینطور نباه دچار آفت می شوند و درخت آفت زده هم هیچ موقع بار نمیدهد،پس اگر استان مرکزی اینگونه رشد می‌کندبرای این است که این قوانین را رعایت کرده اند و باید بکوشیم که این همدلی را حفظ کنیم.

کلام آخر؟
امیدوار ام که همه ی ما قدر داشته هایمان را بدانیم.

عکس:مسافر علی

مصاحبه و تنظیم:همسفر یاسین