همسفر فروزان :
وادی سوم: باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند. وادی سوم، وادی پذیرش است؛ چون خداوند به انسان، قدرت و اختیار داده و انسان با وجود داشتن اختیار، مسئول فکر و کارهای خودش است و ما خودمان مسئول کارهای خودمان هستیم. منِ همسفر قبل از کنگره فکر میکردم که اگر مشکلی برایم پیش میآید، مقصر دیگران هستند، این تفکر من، صرفاً به دلیل عدم آگاهی من بود و همه کسانی که این فکر را در ذهن خود دارند، به دلیل عدم آگاهی است؛ یعنی ویژگی انسان این است که اگر نتیجه کاری، مثبت باشد، به خودش برمیگردد؛ یعنی عملکرد خودش بوده، ولی اگر منفی باشد، برمیگردد به دیگران؛ یعنی دیگران مقصرند! و این تفکر دقیقاً به دلیل عدم آگاهی است. ما وقتی به خواستهای که داریم، نمیرسیم، شروع به گله کردن از خداوند و فکر نکردن در مورد خودمان و روش زندگی یا تفکر خودمان میکنیم یا مثلاً مسافری که اعتیاد دارد ما عموماً گناه این اعتیاد را به گردن دوست و رفیق و دورهمیهای آنها میانداختیم که اگر این دورهمیها نبود، فلان دوست و فلان رفیق نبود، مسافر ما هم معتاد نمیشد؛ در صورتی که نه! خودش تفکرات درست نداشته و راه را اشتباه رفته؛ چون خداوند ما را به دوراهی هدایت کرده! هم خوب و هم بد! این ما هستیم که انتخاب میکنیم چه راهی را برویم. انشاءالله که همه ما با اجرایی کردن وادی سوم، مشکلات خودمان را خودمان بپذیریم و برای حل آن، خودمان اقدام کنیم.
همسفر زهرا:
در این وادی، یعنی وادی سوم، از کلمه "باید" استفاده میشود که میگوید: ما باید بدانیم برای حل مشکلات، نقشهای که خودمان طراحی میکنیم، کلیدیترین نقش را دارد و مسئولیت این کار فقط بر عهده خودمان است. ما برای حل کردن مشکلات به این حیات پا نهادهایم و با تفکر، تلاش و امیدواری باید برای پیدا کردن راهحل و کلید مشکلات تلاش کنیم. در این مسیر، باید بدانیم که نیروهای تخریبی و بازدارنده وجود دارند و ممکن است به عناوین زیبا سد راه ما شوند و روی افکار و اندیشه ما تأثیر بگذارند، اما باید با آرامش و صبر آنها را بشناسیم و نگذاریم که با القائات منفی خود، ما را گمراه و ناامید کنند و ما را از هدف اصلی خودمان دور نمایند، باید آرامش خود را حفظ کرده و از کسی انتظار نداشته باشیم و خودمان تلاش کنیم و بگوییم: "درختان ایستاده میمیرند."
پس کلیه مسئولیتها بر عهده خودمان است و باید با تفکر و تدبیر درست مسائل را حل کنیم، البته میتوانیم با دیگران مشورت کنیم، اما تصمیم نهایی با خودمان باشد. انشاءالله با یاری خداوند مشکلات را حل کرده و به نتیجه نهایی میرسیم. نقش اصلی حل کردن مشکلات بر عهده خود شخص است. در درمان اعتیاد، شخص باید بداند که مقصر اصلی خودش بوده که به این راه کشیده شده و اکنون هم فقط خودش است که میتواند این مشکل را به درستی حل کند و از این گذرگاه عبور کند.
همسفر فاطمه:
در وادی اول یاد گرفتیم که برای هر چیزی ابتدا باید خوب فکر کنیم. وادی دوم به ما گفت: تو بیهوده به این دنیا نیامدهای و هیچگاه فکر نکن که هیچ هستی، بلکه میتوانی همه چیز باشی، اکنون در وادی سوم قرار داریم که میگوید: "هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند." این وادی چه چیزی را به ما میآموزد؟ میگوید: فقط و فقط خودت هستی که میتوانی به خودت فکر کنی و در نهایت کمک کنی. دیگران اگر خودت نخواهی، هیچ کمکی نمیتوانند به تو بکنند. مشکلاتی که در طول زندگی برایت به وجود آمده، باز هم خودت به وجود آوردهای، حالا یا از سر نادانی یا مسائل دیگر، پس وقتی فهمیدی این مشکلات که تو را به قعر تاریکی کشانده، به دست خودت به وجود آمده است، باید بدانی فقط با فکر، تدبیر، تلاش و صبر خودت است که حل میشود. مثلاً کسی که مصرفکننده مواد مخدر شده است، هیچکس او را مجبور به این کار نکرده است؛ شاید فقط به او پیشنهاد دادهاند، ولی خود شخص است که خواسته و مصرفکننده شده است. حالا اگر بخواهد از اعتیاد خارج شود، باز باید خودش تلاش کند و مسئولیت این کار را بپذیرد، نباید تقصیر را گردن دیگران، پدر و مادر، اطرافیان یا شرایط بیندازد. این شخص در درجه اول فقط خودش است که میتواند به خودش کمک کند، اگر به کنگره بیاید، راهنما راه و چاه را به او نشان میدهد، اما باز هم بستگی به رهجو دارد و این اختیار را دارد که راه را یا چاه را انتخاب کند. خانواده هم در این مسیر میتواند به او کمک کند، راهنما هدایتکننده است و صراط مستقیم را نشان میدهد، اما رهجو است که انتخاب میکند، اگر گوش به فرمان باشد و در صراط مستقیم حرکت کند، نتیجه خوب آن را میبیند؛ در غیر این صورت، این خود شخص است که ضرر میکند. من به عنوان یک همسفر نیز همین شرایط را دارم، اگر کارهایی ضد ارزشی انجام دادهام، مثلاً قضاوت کردهام، فقط خودم هستم که از درون خودم آگاه هستم و میتوانم رفتار نادرست خود را اصلاح کنم. سیدیها، راهنما و کتب آموزشی من را هدایت میکنند، اما این خودم هستم که باید بخواهم تغییر کنم، اگر نخواهم شاید هیچ کمکی به من نکنند، خودم باید کمک کنم که این رفتارها را کنار بگذارم. البته این تغییرات باید پلهپله و به آرامی انجام شود، زیرا به یکباره هیچ رفتاری تغییر نمیکند. در نهایت باید بگویم من باید مسئولیت کارهای خود را بپذیرم و با تفکر، تدبیر و مشورت دیگران سعی در حل مسائل خود کنم.
رابط خبری: همسفر سمیرا رهجو راهنما همسفر هدی(لژیون دوم)
ویرایش: همسفر زینب رهجو راهنما همسفر هدی(لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
100