هر کسی باید مسئولیت کارهایش را به عهده بگیرد

سلام دوستان مریم هستم همسفر 

در ابتدا خداوند را شاکرم که راه‌ و‌ مسیر کنگره‌۶۰ را در مسیر زندگیم قرار داد تا با ورودم به این مکان مقدس آموزش بگیرم و به حال خوش دست پیدا کنم. وادی سوم به من می‌آموزد که تمامی مسئولیت کارهای زندگیم را با جان‌ودل قبول کنم تا بتوانم در برابر مشکلات و سختی‌ها مبارزه کنم و قوی باشم. با تفکر، تدبیر، تلاش و کوشش خود برای از میان برداشتن مشکلات زندگیم به آرامی اقدام نمایم و راه درست و ارزشی را انتخاب کنم تا به آرامش و آسایش برسم. البته که اطرافیان هم می‌توانند در این زمینه به من کمک کنند؛ ولی مسئولیت اصلی بر عهده‌ خودم می‌باشد و اگر بخواهم حرکتی بزنم و کاری انجام دهم بایستی فقط روی خودم و نیروی درونی خودم حساب کنم. در این جهان برای هر مسئله‌ای که داشته باشیم بایستی پارامتر زمان را هم در نظر بگیریم؛ چون انسان جاری‌ است و با تفکر و تدبیر درست می‌تواند تغییر کند.

در مقابل مشکلاتی که وجود دارد؛ چه مشکلاتی که خود ما باعث به‌وجود آمدنش هستیم و چه آن‌ مشکلاتی که ناخواسته به‌وجود می‌آیند که البته خود هیچ نقشی در قبال آن‌ها نداشته باشیم، ولی یقیناً دو راه در مقابل ما قرار می‌گیرد: ۱) در جای خود بنشینیم، بسوزیم و بسازیم، تا خداوند یا یک شخص دیگری پیدا شود و مشکل ما را حل کند و اگر مشکل ما حل نشد، دائماً به زمین، آسمان و سایر انسان‌ها نا‌سزا بگوییم. ۲) باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، یعنی ما می‌توانیم با تفکر، صبر و استقامت اقدام به حل مشکلات خود به‌صورت تدریجی کنیم و این خود ما هستیم که بیشتر از هر چیزی باید به فکر خودمان باشیم و هرگز امید خود را از دست ندهیم؛ چراکه پایان شبه سیه، سپید است.

سلام دوستان لیلا هستم همسفر

وادی سوم می‌گوید: «باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.» وقتی من این چهارده وادی را کار می‌کنم، بیشتر خصوصیات که شامل پندار، یعنی تفکر؛ گفتار، یعنی صحبت کردن و کردار، یعنی عمل من می‌باشد تغییر می‌کند. وادی سوم با کلمه «باید» شروع می‌شود. به قول آقای مهندس آب پاکی را روی دست ما می‌ریزد و بیانگر این است که ای انسان به این سمت و آن سمت نگاه نکن؛ چون هیچ‌کس به اندازه من راجع‌به خودم فکر نمی‌کند. اگر بخواهم در یک‌سری مسائل به امید دیگران باشم و از آن‌ها انتظار داشته باشم که دیگران برای من کاری انجام بدهند و برای درست پیش نرفتن مسائل زندگیم دست اشاره‌ام به سمت دیگران باشد و همیشه دنبال مقصر باشم؛ قطعاً از همه‌چیز جا می‌مانم. به‌ قول معروف «کلاهم پس معرکه است.»

مثل دانش‌آموزی که برای امتحان درس نخوانده و سر جلسه منتظر امدادهای غیبی است و به این‌طرف و آن‌طرف خود نگاه می‌کند تا شاید از ورقه دوستش مطلبی را بتواند بنویسد و در آخر هم اگر نمره‌اش کم شود می‌گوید معلم خوب درس نداده و یا تقصیر خانواده‌ام است که امکانات را برای من فراهم نکرده‌اند و هیچ‌وقت نمی‌گوید مقصر خودم هستم که وقت نگذاشتم تا درس بخوانم؛ بنابراين نمره عالی به‌دست نمی‌آورد. وقتی مسئولیت کاری را به عهده می‌گیرم باید خودم کارهایش را انجام بدهم و همین امر باعث می‌شود که بعد از این، راه کم‌کم برایم باز شود؛ زیرا هیچ‌کس بهتر از خودم نمی‌داند هدف و مقصدم چیست. قبل از آمدن به کنگره همیشه توقع داشتم که دیگران به من کمک کنند و به فکر من باشند؛ چراکه حواسم جمع نبود تفکر و اندیشه‌ درستی نداشتم و درست عمل نمی‌کردم و دانسته یا ندانسته مرتکب اشتباه می‌شدم. پس نتیجه می‌گیریم که باید در برابر مشکلات سر خم نکنیم، منفی‌نگر نباشیم و عجولانه تصمیم نگیریم و برای حل و برطرف کردن مسائل زمان بدهیم و پله‌پله پیش برویم؛ هم‌چنین امیدمان را هم از دست ندهیم و نیروهای تخریبی و شیطانی را خوب بشناسیم و سعی کنیم که مسئولیت کار، زندگی و مشکلات را قبول کنیم و با تفکر و تدبیر مسائل خود را حل کنیم؛ چرا‌که ما به حیات آمده‌ایم تا حل مشکلات را بیاموزیم، سعی کنیم از مشورت انسان‌های صالح استفاده کنیم؛ ولی تصمیم نهایی به عهده خود ما است، چون خداوند به انسان اختیار کامل داده است.

سلام دوستان رؤیا هستم همسفر

وادی اول به ما می‌گوید که برای شروعی دوباره و آغاز ساختاری جدید باید تفکر کرد. در ادامه وادی دوم برای ما یادآور این است که «هیچ کدام از ما بیهوده خلق نشده‌ایم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» درواقع هر کدام از ما برای مسئولیتی پا به عرصه حیات گذاشته‌ایم؛ اما وقتی به وادی سوم می‌رسیم که متذکر می‌شود باید بدانیم این مسئولیتی که بر گردن هر کدام از ما گذاشته شده تنها و تنها بر دوش خودمان است و ما به‌تنهایی مسئول افکار، گفتار و کردار خود هستیم؛ چراکه خود ما بیشتر از هر کس دیگری به فکر خودمان هستیم؛ بنابراین ما هر کدام باید ناجی خود باشیم. اگر در حال حاضر، حال آشفته یا زندگی ناخوشایندی داریم؛ قطعاً محصول بذری است که در گذشته کاشته‌ایم. حال بد امروز ما نتیجه این است که در گذشته بدون تفکر کارهایمان را انجام داده‌ایم یا تفکر غلط و نادرستی داشته‌ایم.

مقصر اول و آخر زندگی کنونی ما خودمان هستیم و نباید دیگران، سرنوشت و یا حتی خدا را مقصر بدانیم؛ چون ما صاحب اراده و اختیار هستیم و خواسته یا ناخواسته و بدون تفکر صحیح این زندگی اشتباه را انتخاب کرده‌ایم؛ پس باز هم باید خودمان دست روی زانوهای خود بگذاریم و به خود تکیه کنیم، تفکر کنیم و از اشتباهات گذشته درس بگیریم. بایستی با امید، سعی و تلاش مستمر و به آرامی در جهت کسب ارزش‌ها گام برداریم و از ضدارزش‌ها دوری کنیم؛ در این صورت می‌توان از دیگران به جهت مشورت و یا از نیروهای مافوق کمک گرفت، ولی باید بدانیم تصمیم نهایی به عهده خودمان است و بس؛ اما باید بدانیم که در این مسیر نباید عجله کرد؛ چون دچار تخریب می‌شویم و تغییر عملکرد و رفتار ما نیاز به گذشت زمان دارد. در ضمن باید نیروهای بازدارنده و تخریبی را هم خوب بشناسیم؛ زیرا آنها دائماً در حال القاء و الهام پیام‌های منفی هستند و این نیروها می‌خواهند که ما همه‌چیز را رها کنیم و دست روی دست بگذاریم و ناامید شویم؛ بنابراین دوستان این جمله درست نیست که می‌گویند: «خود کرده را تدبیر نیست» (چرا هست) با تفکر درست و به‌موقع، تلاش مستمر و مداوم، با صبر و حوصله هر تغییری امکان‌پذیر است؛ البته آن هم با دستان خودمان شکل می‌گیرد.

سلام دوستان مدینه هستم یک همسفر

در رابطه با وادی سوم می‌توان گفت که این وادی به ما می‌گوید که ما هر کاری و یا مشکلی داریم بر عهده خودمان است که باید با تلاش و کوشش‌ آن را حل کنیم. قبل از این‌که به کنگره بیایم مسئله‌ای که برایم پیش می‌آمد درواقع حل کردن آن برایم خیلی سخت بود؛ ولی از وقتی که با وادی سوم آشنا شدم‌ همان‌طوری که آقای مهندس می‌گویند: «از مشکل کوچک شروع می‌کنیم تا مشکل بزرگی که برایمان پیش می‌آید می‌توانیم به‌راحتی حل کنیم تا به آن آرامش و آسایش برسیم.» پس ما با اطرافیان خود در مورد مسائل گوناگون مشورت می‌کنیم؛ ولی تصمیم‌ نهایی را خودمان می‌گیریم. ما برای پیدا کردن کلید مسائل، بایستی تلاش و کوشش کنیم و امیدوار باشیم. اگر برای ما مشکلی به‌وجود بیاید نبایستی زود ناامید شویم باید امیدوار باشیم تا برای مشکل خود راه‌حل مناسبی را پیدا کنیم و اگر فقط بشینیم و بگوییم این تقصیر پدر و مادر من، تقصیر زمین و آسمان، خداوند و یا شخص دیگری‌ است و باید این‌ها بیایند و مشکل ما را حل کنند، نه به این صورت نیست؛ چون مقصر اصلی‌ خود ما هستیم که تفکر درستی نداشتیم. همان‌طور که در وادی اول یاد گرفتیم که همه چیز با تفکر شروع می‌شود، باید این را هم بدانیم که این‌ها نیروهای منفی هستند که ما هر لحظه با آن‌ها سروکار داریم؛ بنابراین ما به این حیات آمده‌ایم تا با افکار و اندیشه خود بتوانیم هر مسئله‌ یا مشکلی که برایم پیش می‌آید را بتوانم به‌راحتی حل کنم.

سلام دوستان زهرا هستم همسفر

وادی سوم می‌گوید: «باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.» یعنی هیچ‌کس در مشکلات ما نقشی ندارد و مقصر تمامی مشکلات و مسائلی که در طول زندگی برایمان پیش می‌آید خود ما هستیم؛ بنابراین می‌توانیم آن را حل کنیم. گاهی ممکن است به کمک‌ انسان‌های دیگر و یا خانواده باشد؛ ولی کلیه مسئولیت‌ها و حل آن‌ها به عهده خود ما می‌باشد. بایستی با تفکر، صبوری و با امیدواری برای حل مسائل راه‌حلی پیدا کنیم. اگر ما یک مشکلی داریم؛ قطعاً خود ما باعث به‌وجود آمدن آن مشکل شده‌ایم و نتیجه بذرهایی هستند که ما در گذشته آن‌ها را کاشته‌ایم و برای خروج از مشکلات باید نیروهای تخریبی را بشناسیم تا شیطان به صورت دلسوزانه وارد اندیشه و افکار ما نشود. همین‌طور باید هیچ انتظاری از هیچ‌کسی نداشته باشیم و این جمله را زمزمه کنیم و بگوییم درختان، ایستاده می‌میرند؛ بنابراین بایستی تا آخرین لحظه از تلاش و کوشش خود دست برنداریم و ناامید نشویم و بدانیم پایان شب سیاه سپید است. باید کلیه مسئولیت‌های زندگی خود را بپذیریم و سعی کنیم که از افراد صالح و با تجربه هم مشورت بگیریم؛ اما در آخر تصمیم نهایی را خودمان بگیریم.

سلام دوستان رؤیا (ر) هستم یک همسفر

برداشت من از وادی سوم این است که می‌گوید هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، یعنی این‌که اگر در زندگی من هر اتفاقی پیش می‌آید باید مسئولیتش‌ را خودم به عهده بگیرم و مسلما‌ً کسی مقصر نیست. مثلاً من زمانی‌که نعمت و حس زیبای مادر شدن را تجربه کردم خودم مسئولیت بچه‌هایم را برعهده گرفتم و هرگز نمی‌توانم بگویم که اذیت می‌شوم و چرا مادر و یا خواهرم به من کمک نمی‌کنند؛ چراکه تمامی مسئولیت‌های بچه‌هایم با من که مادر هستم، است و من باید خودم برای رفاه و آسایش بچه‌هایم تلاش و کوشش کنم تا آن‌ها را بزرگ کنم. از این وادی یاد گرفتم که اگر برایم مشکلی پیش می‌آید خودم مقصر هستم و بایستی تلاش کنم تا مشکل خود را حل کنم و این را هم باید بدانم که تحت هیچ شرایطی نباید ناامید باشم و همیشه با تمامی وجودم سعی و تلاش کنم تا به نتیجه دلخواه خود برسم.

سلام دوستان آزاده هستم یک همسفر

«باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.» ما باید بدانیم که همه‌چیز در دست خودمان است. هر کسی باید مسئولیت کارهای خود را به عهده بگیرد و آن را برای دیگران نگذارد که آن‌ها درست کنند. اگر این‌گونه باشد همیشه درگیر مشکلات است و قطعاً به مشکل بیشتری بر می‌خورد. ما برای انجام هر کاری قبل از هر چیزی بایستی تفکر کنیم و بعد حرکت کنیم تا راه برای ما هموار شود. مشکل و گره‌های زندگی که برایمان به‌وجود می‌آید، قابل حل شدن هستند و این به خود ما بستگی دارد که بخواهیم برطرفشان کنیم و تا نخواهیم هیچ مشکلی از بین نمی‌رود؛ بنابراین این خود ما هستیم که باعث شدیم تا مشکلات به‌وجود بیایند و نباید دیگران را مقصر کارهای خود بدانیم و از آن‌ها توقع این را نداشته‌ باشيم که آن‌ مسائل را برای ما حل کنند؛ پس هیچ کسی به اندازه خود من نمی‌تواند به من کمک کند که مسئولیت کار و مشکلات را بپذيرم و برای بر طرف کردن آن‌ها تلاش و کوشش کنم.

سلام دوستان ستاره هستم همسفر

این وادی به من یاد داد که مسئولیت زندگی، کارها و مشکلات خودم را بپذیرم و اشتباهات خودم را با جان و دل قبول کنم و با سختی‌های زندگی کنار بیایم و مبارزه کنم. در این چند سالی که کنار یک مصرف‌کننده مواد مخدر بودم به من هم تخریب‌های زیادی از لحاظ روحی و روانی وارد شده‌ است و من هم مثل مسافرم به آموزش احتیاج دارم. برای حال دل خود باید قدم بردارم تا بتوانم مادر و همسر خوبی برای خانواده‌ام باشم. این نکته بیشترین تأثیر را روی من گذاشت و سعی کردم تمامی مشکلات زندگی خود را با تفکر درست و با آرامی حل کنم تا در نهایت خودم راه را پیدا کنم.

رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم)
عکس: همسفر شهزاد رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دوازدهم)
ویراستاری: همسفر عفت رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی وحید