فکر و اندیشه درست، مانند چتر نجات می‌ماند

مشارکت همسفران لژیون اول در مورد دستور جلسه: وادی سوم «باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند» و تاثیر آن روی من 

همسفر کلثوم:
وادی سوم به من آموخت که دست از این تفکرات غلط و مخرب بردارم و اعتیاد را گردن دیگران نیندازم. مثلا خودت خراب کردی! خودت مصرف کردی! کسی تو را مجبور به این کار نکرده است! من یاد گرفتم؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. برای رهایی کامل و  درمان قطعی اعتیاد، دانستن بخش‌هایی که بر اثر مصرف مواد مخدر در شهر وجودی انسان آسیب دیده؛ یعنی جسم و جهان‌بینی را باید به تعادل و سلامتی برسانیم تا شهر وجودی ما از سلامت و تعادل برخوردار باشد و از همه مهم‌تر یادگیری و آموزش و  اطلاعات و آگاهی سالم از قوانین زندگی و هستی است. به‌ قول اساتید و بزرگان کنگره۶۰ قدرت و توانایی در دانستن تنها نیست، علم می‌تواند از دانسته‌ها از بیننده تا به دل آنان که خواستار و نیازمند هستند بنشیند و به بیانی دیگر علم فقط به دانستن نیست، به عمل کردن است.

همسفر صدیقه(م):

هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند تمام انسان‌ها ۹۹‌درصد فکرشان‌ مشکل دارد؛ وقتی این وادی را‌‌ کار می‌کنیم و آموزش می‌گیریم؛ یعنی پندارنیک، گفتارنیک، کردارنیک را یاد‌ می‌گیریم؛ یعنی‌ هیچ موجودی‌ نمی‌تواند به اندازه خود او به خودش کمک کند. در مورد مسائل مهم‌ تصمیم‌ بگیرد‌؛ درواقع‌ تا شخصی خودش نخواهد هیچ‌وقت نمی‌تواند این مرحله را پشت سر بگذارد و با این تفکر که دیگران باعث بیماری ما شده‌اند و یا دیگران باید برای بهبودی و درمان ما کاری کنند فکر بیهوده‌ و هیچ کمکی به ما نخواهد‌ شد‌. هر انسانی باید خودش از گذرگاه‌های سخت عبور کند تا درست حرکت کند و با آموزش گرفتن صحیح و اجرایی کردن آن  به حال خوش برسیم‌. ما می‌دانیم‌ که‌ سلامتی‌ و رهایی به‌راحتی‌ در‌ گنگره‌۶۰ به‌ دست‌ نمی‌آید؛ باید زحمت کشید و تمام سختی‌ها و فراز و نشیب‌ها‌ را تحمل‌ کرد‌ و با تلاش و کوشش به آن هدفی که داریم، برسیم.

همسفر زهرا:

وادی سوم‌ به‌ ما می‌گوید: هیچ موجودی به میزان‌ خود انسان‌، به‌ خویشتن خویش‌ فکر نمی‌کند.من در این‌ وادی‌ آموختم‌ که‌ چگونه افکار خود را تغییر بدهم؛ درواقع تصفیه و تسویه‌ کنم و با تزکیه‌ و پالایش‌ بتوانم‌ دورنی آرام داشته‌ باشم‌؛ چون اگر من‌ برای‌ خودم کاری نکنم‌ هیچ‌کس از بیرون برای‌ من کاری نخواهد کرد و اولین قدم فکر و اندیشه است‌ فکر و اندیشه درست، مانند چتر نجات می‌مانند و باید باز شوند؛ پس‌‌ باید با دید‌ باز و‌‌ نگاهی بهتر به عالم‌ نگاه کنم وقتی در صراط مستقیم باشم قدرت‌ مطلق و نیروهای برتر به من کمک می‌کنند؛ وقتی من فرمان‌های الهی را‌ نقض‌ نکنم‌‌ و در مسیر ارزش‌ها قدم بردارم؛ حتما امدادهای الهی مرا از ظلمات‌ به‌ سمت‌ نور‌ هدایت‌ خواهند کرد وگرنه در قعر تاریکی‌های نفس وجودی خودم تا ورطه هلاکت پیش خواهم رفت.
بیرون زتو نیست آن‌چه در عالم هست
از خود بطلب هر آن‌چه خواهی که تویی

رابط خبری: همسفر صدیقه(ن) رهجوی راهنما همسفر‌ ثریا (لژیون‌ اول)
ویرایش:همسفر ستاره‌ رهجوی‌ راهنما‌ همسفر‌ سمیه‌ (لژیون‌دهم)
ویراستاری و ارسال‌: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون‌ دهم)
همسفران‌ نمایندگی پاکدشت