همسفر زهرا:
باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند.
تفکرات هر انسانی باهم متفاوت است و اکثریت انسانها در تفکراتشان دچار مشکل هستند یا تفکراتشان بیمار است یا بهطور واقعی و درست اصل موضوع و قضیه را متوجه نشدهاند.
آقای مهندس چهارده وادی برای بهترشدن وفکر اندیشه ما نوشتند که هرکسی به این وادیها توجه و عمل کند راه و طریقه درست تفکر کردن را یاد میگیرد و یاد میگیریم که ما چه جور انسانی هستیم چه کاره هستیم، تکلیف ما چیست و چه وظایفی بر عهده مااست.
در زندگیمان اول باید برنامهریزی داشته باشیم و برای این برنامهای که میخواهیم در زندگی پیاده کنیم باید تفکر درست داشته باشیم،
بعضی از انسانها فکر میکنند کارها و اداره زندگیشان را باید دیگران حل کنند و به دیگران متکی هستند واصلا خودشان را قبول ندارند و هیچ اعتقادی به خودشان ندارند ولی در این وادی متوجه شدیم که انسان برای هر کاری باید خودش تلاش کند و خودش عمل کند بهعنوانمثال اگر باتمام شاعران بنشینیم هرگز شاعر نمی شویم مگر اینکه شروع کنیم خودمان شعر بگوییم.
در حل مشکلاتمان بالاترین نقش به عهده خودمان است باید خودمان تلاش کنیم و اگر فکر کنیم که دیگران میتوانند مشکلاتمان را حل کنند سخت در اشتباه هستیم و باید در فکر اندیشه ما برود که هیچکس بهاندازه خودمان به خودش فکر نمیکند.
و برداشت دیگر این است که یک سری از مشکلات هستند که مادر به وجود آمدنشان هیچ تقصیری نداشتیم مثل مشکلات وراثتی و ژن که ما نقشی در به وجود آمدن آن نداشتیم حال باید چهکار کنیم با این مشکل که اگر انسان معتقدی باشیم و با مشکلات خود کنار بیاییم میگوییم این سرنوشت ماست که خداوند برای ما اینطور خواسته و اگر خدا را قبول نداشته باشیم میگوییم این شانس ماست و شانس نداریم. از هیچکس نباید انتظاری داشته باشیم و تا لحظه مرگ همدست از سعی و تلاش نکشیم و با امیدو سربلندی و موفقیت به زندگی خود ادامه دهیم و هیچکس جز خودمان نمیتواند به خودمان کمک کند اگر ما روی خودمان حساب کنیم حتماً به نتیجه درست میرسیم و به بهترین شرایط دست پیدا خواهیم کرد امیدوار باشیم و نا امید نباشیم چون ناامیدی جز غم و اندوه و سیهروزی چیزی برای ما ندارد در همه حال باید شاکر خداوند باشیم.
همسفر مژگان:
آقای مهندس میفرمایند: که اگر ما چهارده وادی را به کار بگیریم افکار و اندیشهمان تغییر میکند پندار سالم، عمل سالم، گفتار سالم به من یادآوری میکنند که من با خودم چند چند هستم این وادی با باید شروعشده یعنی باید خودمان به آن آگاهی و درک برسیم که هیچ موجودی بهاندازه خود انسان به فکر خودش نیست انسانهای که فقط فکر خودشان را قبول دارند خودشان را گول میزنند و همیشه مسئولیت کارهایشان را بر عهده دیگران میاندازند.
با وارد شدند در وادی سوم میخواهیم آغازی جدید داشته باشیم چه آغازی؟ برای اینکه به آرامش و صلح برسیم باید آغازی جدید داشته باشیم. باید از طبیعت درس بگیریم چون متوجه میشویم که همهچیز در حال تغییر است و خودمان با تفکر درست مسیر خود رایابیم.اصلیترین نقش رو در حل مشکلات خودمان داریم و اگر دنبال این هستیم که دیگران مشکلات مارا حل کنند سخت در اشتباه هستیم، باپشتکار و تلاش و تفکر درست باید خودمان مشکلات خود راحل کنیم.
هیچیک از مشکلاتمان را به گردن دیگران نیندازیم. انیشتین یک جمله معروفی دارد که میگوید: خداوند برای اداره جهانتاس نمی ریزد. یعنی خداوند هیچ فرقی بین مخلوقات خود نمیگذارد همهچیز به تفکرات خودمان بستگی دارد
همسفر زهرا:
من از این وادی درس میگیرم که هیچکس نمیتواند بهاندازه خود من برای من دلسوز باشد و به فکر من باشد. هرچقدر هم اقوام و دوست، خانواده دلسوز و نگران من باشند باز بیشترین نقش را خودم بازی میکنم. کسی که بیشتر خیر و صلاح من را بخواهند خود من هستم و یا بیشترین ضربه را خودم به خودم وارد میکنم، افکارم است یعنی همهچیز از خودم است هرچقدر دیگران نقش داشته باشند باز خودم باید به فکر خودم باشم.
ما در این وادی آغازی تازه داریم. آغازی که مارا بهسلامتی و صلح و آرامش میرساند کاری که خودم باید برای خودم انجام دهم نه دیگران؛ یعنی اگر باتمام کاوشگران دنیا هم همنشین باشم تا خودم به فکر خودم نباشم و تلاش نکنم به حال خوب نمیرسم.
هرچقدر هم دیگران به من لطف کنند تا خودم تغییر نکنم ودرست فکرنکنم چیزی عوض نمیشود. باید خودم رشد کنم شرایط خوب در خودم به وجود بیاورم مسئولیت کارهای خودم را به عهده بگیرم و منتظر کسی نباشم بیشترین نقش به عهده خودم است نه دیگران.
اطرافیان فقط میتوانند راه را به ما نشان دهند باید تلاش کنیم تا به نتیجه خوبی برسیم.
کلید اصلی در دست خود ماست. اگر ما مشکل مالی، روحیو عاطفی داشته باشیم مشکل خود ماست ممکن است ما دچار اشتباهی درگذشته شده باشیم خواسته و ناخواسته و راه درست را انتخاب نکرده باشیم. این تقصیر دیگران و سرنوشت نیست. تقصیر خودمان هست خوب فکر نکردیم وراه اشتباه رفتیم. نباید بنشینیم و دست رو دست بگذاریم و بگویم تقصیر خداست یا تقصیر پد ر و مادر من است و یا دیگران باعث شدن و این از شانس بد من هست؛ نه باید به فکر چاره باشیم و از فکر و عقلمان کمک بگیریم و درراه صراط مستقیم حرکت کنیم و از نیروهای الهی و مثبت کمک بگیریم؛ و از ضد ارزشها دوریکنیم؛ و با صبر و حوصله و آرامش یکییکی مشکلات از سر راه خود برداریم؛ و عجول نباشیم.
پلهپله و باحوصله جلو بریم و به خدا توکل کنیم همهچیز درست میشود. هیچکس بهاندازه خود ما نمیتواند به خودمان کمک برساند. خود شخص باید به فکر خویشتن باشد.
تایپ: همسفر هستی رهجو راهنما همسفر مریم (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر زینب رهجو راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم) نگهبان سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
51