این وادی به من همسفر میگوید که هیچ فردی به اندازه خود من نمیتواند به خودم کمک و فکر کند. وادیها در کنگره۶۰ قسمتی از علم جهانبینی هستند، علم جهانبینی یعنی علم درست زندگی کردن و ما وقتی به این وادیها عمل کنیم، دیدگاه ما تغییر میکند و در حرکت و مسیر درمان هم ما را به تعادل میرساند.
در وادی اول که ما تفکر کردن را داریم، تفکر صحیح یعنی ما مشکلاتمان را اولویت بندی کنیم و با توجه به اولویت بندی روی مشکلاتمان تمرکز و راه حل برای آنها پیدا کنیم. بعد از آن وادی دوم که ما از پوچی و نا امیدی فاصله گرفتهایم، حالا میخواهیم حرکت کنیم ما باید برای حرکت کردن دو نیرو را بشناسیم، یکی تواناییهای خودمان است و دیگری نیروهای بازدارنده هستند؛ چون که این نیروهای بازدارنده به زیباترین شکل ممکن وارد افکار و اندیشه ما میشوند تا گوهر جان ما را شکار کنند و هستی ما را به ویرانه تبدیل نماید.
باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان برای خویشتن خویش فکر نمیکند؛ این یعنی یک قانون است و اجرا میشود چه بخواهیم و چه نخواهیم! یعنی تمام مسئولیت بر عهده خود ما است؛ پس اگر آموختیم که آموختیم وگرنه از روزگار که معلم سختگیری است، میآموزیم و اعتیاد هم درمانگر ندارد، تمام مسئولیتها با فرد مصرف کننده است، خودمان شروع کردیم، خراب کردیم؛ حالا هم باید خودمان درست کنیم. درمان اعتیاد یک نوع مدیریت است اگر این مدیریت با آموزش و تفکر سالم همراه نباشد، تخریب و ویرانی به وجود میآورد؛ پس باید اولویت ما درمان باشد و همه تمرکز و انرژی روی درمان قرار بگیرد باید مسئولیت کارمان را بپذیریم و در جهت مشکلاتمان تلاش کنیم.
سختیها را با روی باز به عنوان بازپرداخت بدهی، کارهایی که انجام دادهایم، بپذیریم و سعی کنیم مشکلات را با تفکر و به آرامی حل کنیم و همینطور که ما در کنگره یاد گرفتهایم، مثلث درمان شامل جسم، روان و جهانبینی است؛ برای این که یک شخص به تعادل و درمان برسد باید هر سه ضلع به تعادل برسند.
وادی سوم خیال همه را راحت میکند و میگوید هیچ فردی به اندازه خود تو به فکر تو نیست، هیچکس به اندازه خود تو دلسوز تو نیست، آن کس که باید به تو کمک کند، خود تو هستی نه دیگران، از هیچکس توقع کمک نداشته باش؛ چون این مسئولیت بر عهده خود ما است و همچنین در این وادی گفته شده که انسان اگر خود جستجو نکند؛ حتی اگر با همه کاوشگران ماهر نیز همنشین باشد به موضوع واقعی نمیتواند دست پیدا کند؛ یعنی اگر انسان خودش تلاش و کوشش نکند به جایی نمیرسد. هر کس برای درمان خودش یا حل مشکلات و مسائل باید خود حرکت و تلاش نماید و راه رهایی را پیدا کند.
نتیجهای که از این وادی گرفته میشود؛ این است که من کلیه مسئولیت کار و زندگیام را خودم بپذیرم، سختیها را با جان و دل قبول کنم و با تمام توانم مسائل را با تفکر و تدبیر حل نمایم و سعی کنم از نظر مشورتی انسانهای صالح و خوب استفاده کنم؛ ولی تصمیم نهایی را باید خود من بگیرم.
نویسنده: راهنما تازه واردین همسفر مریم (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
40